Afvallen tijdens de zwangerschap

Vlak voordat ik zwanger raakte van Skyler kwam ik uit een lang afvaltraject. Met vallen en opstaan ben ik in drie jaar tijd 25 kilo afgevallen en ging de weegschaal van 90 naar 65 kilo. Ik schommelde uiteindelijk een beetje maar toen ik een paar maanden stabiel was op mijn streefgewicht was 67 kilo, werd ik zwanger. In het begin maakte ik me enorm druk over de kilo’s die er weer aan zouden gaan vliegen, maar gelukkig kon ik dat ook vrij snel naast me neerleggen. Je komt nu eenmaal aan tijdens een zwangerschap! Ik wist gelukkig ook dat ik genoeg ervaring had om dit er na de bevalling weer af te werken en dat ik zelf genoeg discipline had om niet alle remmen los te gooien nu ik een ‘excuus’ had. Ik bleef vrij normaal en gezond eten, had hier en daar mijn snackbuien (moet kunnen tijdens een zwangerschap!) en uiteindelijk stond de teller vlak voor mijn bevalling op +11 kilo. Netjes!

Aankomen na de bevalling

Na een paar weken was ik veel kilo’s alweer kwijt. Er waren er drie blijven plakken, maar over het algemeen deed ik het onwijs netjes en voelde ik me er helemaal prima bij. Maar toen kwamen daar de slapeloze nachten, het omschakelen als moeder zijnde, het hele nieuwe leven waar ik moeilijk aan kon wennen. Ik ben een echte emo-eter en wist binnen no time veel kilo’s eraan te eten. Zoveel, dat ik op dat moment evenveel woog zonder baby in mijn buik als met een zwangerschapsduur van 36 weken. Heel, heel zonde. Deed ik het zo netjes tijdens de zwangerschap zelf; ging ik daarna helemaal de mist in. Niet helemaal zoals ik in mijn hoofd had.

Zelfacceptatie

De jaren daarna heb ik enorm lopen schommelen. Ik ging fanatiek sporten met een personal trainer, meldde me aan bij Weight Watchers en was voor mezelf op zoek naar een balans. Ik viel af, kwam weer aan en bleef uiteindelijk stabiel. Niet echt op een gewicht zoals ik die voor de zwangerschap had willen zien, maar gelukkig kon ik mezelf na jaren accepteren zoals ik was en vond ik meer rust. Meer rust in het moederschap, meer rust qua eten, qua sporten en meer rust in mezelf. Goed, ik was geen 67 kilo meer, maar streefde dat ook absoluut niet meer na. Het was wel goed zo. En toen was daar de zwangerschap van baby twee.

Vakanties

Tijdens vakanties kom ik altijd wat aan. Een etentje hier, een barbecue daar, een ijsje meer en hier en daar wat extra toastjes en chips gaan er altijd wel in. Ik ben dan ook absoluut geen type dat tijdens vakanties gaat opletten. Uitgebreide ontbijtjes als gezin, terrasjes pakken, je kent het wel. Ik weet dat ik altijd wat aan kom, maar ik weet ook dat dat er na de vakantie vrij snel weer af is. Toen ik terug kwam uit Griekenland was ik dan ook weer op een iets hoger gewicht. Vlak daarna vertrok ik naar Italië met Raymond en Skyler en ook daar liet ik de touwtjes iets los. Maar ik wist óók dat ik zwanger was. En ondanks dat mijn gewicht niet meer zo’n heel groot issue was, vond ik het ergens toch een beetje naar dat ik op een startgewicht van 80 kilo zou gaan beginnen aan deze tweede zwangerschap. In mijn hoofd begon ik alweer te rekenen. 15 kilo eraan? Eindstand misschien 95 kilo? Oei. Ik kon het niet zo makkelijk loslaten als tijdens de eerste zwangerschap maar ja, toen begon ik 13 kilo lichter aan een zwangerschap en dat was toch een iets betere uitgangspositie.

11 weken zwanger en 80 kilo

Veel kilo’s lichter

Mijn zwangerschap maakte ik bekend tijdens een duur van 11 weken en een gewicht van 80 kilo. Ik heb tijdens de vorige zwangerschap geroepen dat ik best ziek had willen zijn aangezien mijn kilo’s me dan misschien bespaard waren gebleven. En karma is een bitch. Had ik bij Skyler vrijwel nergens last van; heb ik nu deze tweede keer toch aardig vaak boven de pot gehangen. Ik ben lang misselijk geweest, moest lang kokhalzen en mijn eetlust was niet zoals ‘ie altijd was. Vooral avondeten ging en gaat er moeizaam in. Toch eet ik al weken, eigenlijk al maanden, weer heel normaal. Iets kleinere porties dan eerst en avondeten blijft een dingetje, maar ik voed mijn lichaam met waar ‘ie om vraagt en wat het nodig heeft. Voor nu ben ik bijna 38 weken zwanger en staat de teller op 78.6 kilo. Ja, dat zie je goed. Ik ben 1.4 kilo lichter dan mijn startgewicht en dus geen gram aangekomen. Niets aangekomen tijdens deze tweede zwangerschap en zelfs heel wat kilootjes afgevallen als je de groei van de baby en mijn buik bekijkt. De rekensom laat ons ook weten dat ik met 36 weken bij beide zwangerschappen hetzelfde woog, terwijl ik de tweede keer toch beduidend zwaarder startte. Ik ben heel benieuwd waar de weegschaal op staat als ik ben bevallen van baby twee. Als het net zo gaat zoals met Skyler het geval was, ben ik na de bevalling al direct een kilo of zeven kwijt. Ik ga dus weer aardig richting het startgewicht zoals ik die voor de zwangerschap van Skyler kende. En stiekem –nee, helemaal niet stiekem!- vind ik dat héérlijk.

36 weken zwanger en 78.5 kilo

Links: 36 weken zwanger van Skyler en 78 kilo. Rechts: 36 weken zwanger van baby twee en 78.5 kilo.

Ik weet zeker dat het niet alleen aan mijn eetpatroon ligt. Ik eet genoeg over de gehele dag, zelfs een tikkeltje ongezond met alle pakjes Vifit die ik naar binnen werk en de pakken hagelslag die er doorheen vliegen. Maar het feit dat ik me voor deze zwangerschap twee keer op vakantie heb volgegeten (de broodjes Tzatziki in Griekenland, de stokbroodjes en barbecuetjes in Italië…) én ik toch wel het gevoel heb dat deze zwangerschap me onwijs veel energie kost, zorgen ervoor dat ik de verloren kilo’s heel erg goed begrijp. De vakantiekilo’s zijn er door het ietwat zieke gevoel aan het begin snel vanaf gegaan en de baby vreet zoveel energie van me, dat ik letterlijk word opgegeten van binnen. Ik merk het aan zwangerschapskleding en zie het op foto’s die ik heb gemaakt de afgelopen tijd, maar het meest duidelijk werd het me toen ik afgelopen week naar de eerste buikfoto’s keek die ik voor jullie maakte. Ik schrok er zelfs een beetje van. Mijn gezicht, mijn armen, mijn boobs. Alles is een flink stuk smaller geworden.

Slank in de trouwjurk

Aan het begin van de zwangerschap hadden Raymond en ik nog als voornemen om in september te gaan trouwen en ik stond op het punt om samen met mijn moeder een jurk aan te schaffen. Echter hebben we dat uitgesteld tot volgend jaar onder het mom van ‘teveel geregel voor nu’ en ‘ik wil niet met de extra zwangerschapskilo’s in mijn jurk!’ Wat ben ik blij dat ik nog geen trouwjurk heb gekocht. Voor nu hoef ik me dus helemaal geen zorgen te maken over extra gewicht dat ik met me mee ga dragen en ben ik eigenlijk hartstikke nieuwsgierig naar de eindstand na de bevalling. Ik ben benieuwd hoe het met mijn oude kleding zit zodra ik bevallen ben en of mijn broeken nog goed zitten. Maar de strijd is nog niet gestreden; met de ervaring van de eerste keer weet ik ook dat de kilo’s er ná de bevalling nog snel aan kunnen vliegen. Helemaal als ik het even moeilijk heb of struggle met alles. De kunst voor nu is dus om het er na de bevalling af te houden. Wát de eindstand ook gaat worden. Maar als ik richting die 70 kilo ga of er misschien wel onder duik, een gewicht dat ik alweer jaren niet gezien heb, hoop ik toch wel genoeg discipline in mijn lijf te hebben om dat zo op orde te houden. Rustig aan het sporten weer oppakken, het eetpatroon op orde houden en dan later dit jaar een fantastische trouwjurk uit gaan zoeken. Wat een zwangerschap wel niet kan doen met je lijf… Project body after baby is in ieder geval nú al geslaagd.

37 weken zwanger en 78.6 kilo