Bovenstaande uitdrukking kennen we allemaal. En ik moet zeggen: ik houd van quotes, gezegdes, uitdrukkingen. In een paar zinnen wordt een gevoel uitgelegd. De meesten begrijpen dan direct wat de ander bedoelt. Zo ook met de titel van dit nieuwe blog.
De laatste tijd heb ik voor mezelf een paar deuren moeten sluiten om ruimte te maken voor nieuwe dingen. En ondanks dat sommige keuzes verdrietig zijn; als het beter is voor jezelf, dan kom je op een punt dat je denkt ‘ik wil dit afsluiten om echt verder te kunnen’.
Zo heb ik laatst de deur gesloten van het stuk ‘ziek zijn’. Ik heb me nooit een patiënt gevoeld, wel heel ziek. En ondanks dat ik nog dagelijks last heb van de behandelingen (lees hier het blog over de effecten van de bestraling) wilde ik na mijn goede uitslag na de eerste check-up in het ziekenhuis deze heftige periode afsluiten voor mezelf. Ondanks dat ik nog jaren onder controle blijf en ondanks dat ze pas na vijf schone jaren kunnen zeggen dat ik ‘schoon ben’. Ik had deze afsluiter voor mezelf nodig om weer te kunnen bouwen aan de toekomst.
Ook qua werk heb ik een deur gesloten. Ik weet nu echt waar mijn kracht ligt. Waar ik goed in ben en wat ik wil. Ik hoef niet meer van alles te kunnen opvangen voor mijn klanten. Juist mijn expertise in focusgericht werken, het fundament van je business verstevigen, daar liggen echt mijn hart en kracht. Dat betekent dat voormalige klanten niet meer de klanten zijn die ik wil bedienen. En ook dat is een keuze die niet altijd leuk is, omdat ik met plezier met hen heb gewerkt en ze qua type personen goed matchen.
Ik heb ook afscheid genomen van patronen bij mezelf waar ik uiteindelijk niet gelukkig van word. Het gevoel dat ik altijd en overal moet klaarstaan om er voor anderen te zijn, ongeacht waar ik zelf tegenaan loop. Me altijd geroepen voelen als er iets gedaan moest worden voor iemand, terwijl ik daar ook niet altijd de tijd voor had. Dan schoof ik mijn eigen dingen opzij. Nu ik zelf ervaren heb hoe fijn het is om hulp te ontvangen, wil ik dat zeker blijven geven aan anderen. Alleen niet (meer) ten koste van mezelf. Want als je je eigen grenzen respecteert, dan kun je alsnog fijne hulp bieden. Dit vergt af en toe nog wel wat werk omdat deze patronen soms zo vastzitten dat ze, voordat je het weet, weer de kop op steken. Ik blijf hier dus alert op bij mezelf.
Kortom: ik durf veel meer voor mijn eigen grenzen te staan. Ik ben bewust van mijn keuzes en ook vooral dat een keuze die het beste is voor jou, niet altijd de leukste of makkelijkste optie lijkt. Op de korte termijn is het zelfs vaak de meest lastige. Maar op de langere termijn is het echt beter om voor jezelf te kiezen. Waar word jij gelukkig van? Van wie neem je afscheid omdat het je gewoon te veel energie kost? Dat is niet gemakkelijk, dat weet ik. Maar uiteindelijk kun je beter je eigen koers varen. Er zullen altijd mensen zijn die jouw keuze snappen en mensen die het niet snappen. Maar jij bent de hoofdpersoon in jouw eigen leven, en mensen die niet (meer) met je meevaren in jouw leven, die hebben er toch ook niets over te zeggen? Zij varen hun eigen koers. En dat is ook prima.
Wat ik besef, nu ik de titel van dit blog weer lees, is dat dingen gaan zoals ze gaan. Ook al wil je de ene deur niet sluiten en doet het wellicht pijn en verdriet, uiteindelijk gaat het erom dat je de beste keuze voor jezelf maakt. Hoe weet je dan wat de beste keuze is, zul je misschien wel denken. Of: hoe weet jij dat dan, Stonne? Eerlijk – ik weet dat ook niet. En het kan zijn dat je van een koude kermis thuiskomt. Maar ik maak bewust een keuze voor verandering. Ik doe dit nooit overhaast. Dat kan ook niet. Maar doordat ik ouder word en door wat ik heb meegemaakt, weet ik heel goed wat mijn basis is. Waar ik gelukkig van word. En vanuit die basis voel ik of iets (nog) goed voor me is, of dat het beter is om het los te laten.
En telkens als ik het besluit heb gemaakt om iets los te laten of iets te veranderen, krijg ik mooie berichten. Een nieuwe klant die zich aanmeldt, een vriendin die zegt dat ze het zo fijn vindt dat ik duidelijk aangeef wat ik wel en even niet wil, de rust die ik ervaar als ik een keer niet degene ben die met een schoolactiviteit meedoet. En dit zijn voor mij dan de tekenen dat ik de goede beslissing hebt gemaakt.
Volg je me al via Instagram?
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
