Eliza: Mama met stress

Deze week was een stresshel; een zakelijke uitdaging met als gevolg een onverwachte verhuizing van onze Personal Training Studio. Allereerst wil ik daar over zeggen dat als wij nog ooit een andere eigen zaak opstarten, het in kussentjes gaat worden. Weegt niets, kan je makkelijk verhuizen. Hemeltje, wat hebben wij gebuffeld om al die dumbells, apparatuur en machines van de ene locatie naar de andere te krijgen in slechts een dag. Gelukkig is manlief een grote sterke kerel, maar helemaal alleen kon hij dit ook niet. Een verhuisbedrijf vinden om 18.00 uur in de avond die de volgende ochtend om 9.00 uur kan verhuizen is net zo makkelijk als een pot goud vinden onder de regenboog.

Dus naast alle zakelijke stress was dit ook nog fysiek een grote uitdaging. Het was net of ik deze week de ultieme test kreeg hoe goed ik met stress kan omgaan. Een examen voor Burn-out patiënten. Ik kan oprecht en vanuit de grond van mijn hart zeggen; ik ben gezakt! Mijn borstkast staat strak van de spanning, mijn oren suizen en ik kan niet helder denken. Ik huil bij ieder Facebook filmpje en kan zo een hele tijd in het niets zitten staren.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb dan enorme moeite om vol aandacht ook nog een perfecte mama te zijn. Laten we het er maar op houden dat mama een paar off-days had. Ik snauw en grauw niet, maar ik merk dat ik moeite heb mijn volle aandacht te houden bij het verhaal over de nieuwste ‘pauw rap’ als ik een mail moet schrijven die de toekomst van je bedrijf op het spel kan zetten.

Gelukkig heb ik het liefste meisje van de wereld, die mij dan extra knuffels komt geven en dat helpt natuurlijk helemaal… niet! Dan voel ik me nog schuldiger. Maar ik besef op dat moment ook dat mama geen wonderwoman is en dat mijn dochter dat best mag weten. Mama’s zijn er namelijk altijd. Als papa ziek is, als kind ziek is en ja, ook als mama ziek is, is mama er nog. Ze knutselt mee aan werkstukjes voor school, helpt om de tafels van 2 tot 10 erin te stampen terwijl ze zelf ook nog een pak werk heeft liggen. En als mama dan een keer een rot dag heeft, dan hoeft ze dat niet te verbergen.

Ik heb dus ook gewoon maar gezegd: ‘lieverd, mama heeft veel stress vandaag en is daarom een beetje stil. Morgen gaat het vast beter en in het weekend gaan wij samen een lekker taartje eten bij de bakker en dan heeft mama weer alle aandacht voor jou.’ Of dat helemaal dokter Phil is goedgekeurd weet ik niet maar tja, ik heb geen handboek ontvangen bij de aflevering van het kind. Het is meer een ‘doe je uiterste best en hoop dat het goed gaat’-project.

Vandaag gaat het al veel beter. Mama ligt rustig op de bank omdat de spierpijn van de verhuizing toch wel begint door te slaan en dochterlief is aan het dansen op de beats van Justin Timberlake. Alles komt wel goed. Morgen ga ik weer voor de moeder van het jaar-award verder strijden maar nu neem ik nog even een lekker kopje thee.