Periode afgesloten: draagzakken verkocht

Een paar jaar geleden, toen ik alleen Skyler had, snapte ik al die draagmoeders niet zo goed. Ik vond mijn kinderwagen waanzinnig en zag het nut er niet van in om een kind vastgeplakt tegen je aan te dragen. Ik vond het zelfs wat suf, categorie bakfietsmoeder. Dat ik over bakfietsen anders denk, hebben jullie nog niet zo lang geleden kunnen lezen. Dat ik terug ben gekomen op deze mening over draagmoeders is al ruim twee jaar te zien op Mommyhood en op Instagram. Zoals ik zelf al heel vaak roep, vooral de laatste jaren: hou die mening lekker voor je, als je er zelf totaal geen weet van hebt. En die reminder geldt ook zeker voor mezelf. De laatste jaren ben ik al op heel wat uitspraken terug gekomen en uiteindelijk ben ik zelf zo’n fanatieke draagmoeder geworden. Sterker nog: ik vind het vreselijk dat we deze periode nog niet zo lang geleden hebben afgesloten. Ik heb namelijk alle draagzakken verkocht omdat Maddox écht niet meer wil.

Schreeuwen in de wagen

Maddox was net twee weken oud toen we voor het eerst op pad gingen. We bezochten de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos en toen het niet veel later mooi weer werd, gingen we naar het Amstelpark. Ik had een Tula liggen en besloot deze twee dagen te gebruiken om deze draagzak uit te proberen. Eigenlijk dacht ik direct al: ‘wat is dit heerlijk!’ Maddox was absoluut geen fan van de kinderwagen en huilde altijd als hij erin lag. Steeds legde ik de draagzak onderin de wagen en nog geen vijf minuten later liep ik met een lege kinderwagen en een baby tegen mijn borst. Hij vond dat comfortabeler en heel eerlijk? Ik vond niets fijner dan dat.

Dicht bij me

Maddox is een ander kind met heel andere behoeften en terwijl Skyler dol was op de kinderwagen en het liefst nú nog in een wagen zou klimmen, hebben we hem bij Maddox vaker niet dan wel gebruikt. Eigenlijk niet alleen omdat ‘ie dat zelf fijner vond, maar ook omdat ik het op een of andere manier graag wilde. Ik wilde Maddox continu dicht bij me hebben en de draagmomenten waren heerlijk. ’s Avonds de huiluren? Hup, de draagzak deed wonderen. Op pad met twee kinderen? Skyler aan de hand en Maddox in de draagzak. Ik had geen zin meer om de wagen continu in de auto te leggen en zorgde ervoor dat er altijd een draagzak lag.

Verschillende exemplaren

De afgelopen jaren heb ik een aantal draagzakken in mijn bezit gehad. Tula’s in verschillende printjes (op een gegeven moment had ik er drie) en een geweldige Artipoppe, die later nog eens vervangen werd voor een Artipoppe Toddler. Ik heb zelfs nog een tijdje draagdoeken gehad om te knopen, maar viel toch steeds weer voor de draagzak vanwege het gemak. Ik wilde nog lang geen afscheid nemen van het dragen, maar merkte dat Maddox het absoluut niet meer fijn vond. Als ‘ie ziek was vond hij het prettig, maar voor de rest is Maddox een kind dat moet rennen. Op mijn buik dragen werd te zwaar en op mijn rug vond Maddox de hel. Ik heb dan ook het dragen afgesloten, met heel veel pijn in mijn hart.

Belangrijk geweest

Zelf had ik nooit verwacht dat dit dragen zo belangrijk zou gaan worden. Terwijl ik er bij Skyler echt totaal niet mee bezig was, vond ik het bij Maddox zo ontzettend fijn. Ik wilde het hem zo comfortabel mogelijk maken en hij kwam zelfs regelmatig zelf met de draagzak aan gelopen. Misschien is het ook wel zo dat ik met dit dragen definitief de babytijd af heb gesloten. Maddox is twee en die bijzondere tijd komt niet meer terug. Iedere keer als hij tegen me aan geplakt zat en zijn hoofd tegen mijn borst aan legde en ik zijn hoofd kon kussen is iets om te koesteren. Het is ook echt zo dat ik Maddox graag zo lang mogelijk klein wilde houden. Nu is tijd echt een bitch en heb ik helaas van twee jaar geen vijf kunnen maken. Ik had zelf de Toddler draagzak aangeschaft omdat ik had nog wel even zag gebeuren, dat ‘ie op mijn rug klom en in zo’n waanzinnige draagzak zat. Helaas dacht hij daar anders over en kiest ‘ie toch echt voor zijn eigen benen. Beter voor mijn rug; ietsje slechter voor mijn hart. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Dragen; ik heb er zo ontzettend van genoten. En ik weet weer: nooit oordelen, als je er zelf totaal geen ervaring mee of weet van hebt.