Baby en een huisdier: mijn ervaring

Tijdens mijn gehele zwangerschap week ons hondje Muis, een kleine Yorkshire Terrier, niet van mijn zijde. Zodra ik op de bank of in bed lag, kroop hij het liefst tegen mijn buik aan. Hij had goed door wat er aan zat te komen. Naarmate de bevalling naderde, hoe onrustiger hij werd. De box kwam in huis en dat vond Muis maar een vreemde gewaarwording. Ook toen de babykamer eenmaal in orde was, snuffelde hij maar al te graag daar rond. Ik beviel uiteindelijk op woensdag 6 november en omdat de bedoeling was dat ik tot het weekend in het ziekenhuis zou blijven, vroeg ik mijn ouders om Muis op te halen. Zo werd er toch goed voor hem gezorgd terwijl Raymond en ik in het ziekenhuis waren. Het liep uiteindelijk iets anders; Skyler en ik deden het goed en mochten de dag erna al lekker naar huis. Met mijn ouders sprak ik af dat ze Muis zondag zouden brengen. Zo hadden wij even de rust en konden we zondag Muis en Skyler aan elkaar laten wennen.

De zondag was heel vreemd. Muis kwam thuis en wist absoluut niet wat er allemaal aan de hand was. Hij liep zenuwachtig om me heen, wilde niet bij mij liggen en bleef maar bij de kinderwagen, waar Skyler in sliep, staan. Continu er omheen lopen, er tegenaan staan en piepen. Als Skyler bij mij lag, wilde Muis hem het liefst helemaal besnuffelen en over hem heen lopen. Dit heeft echt een paar dagen aan gehouden. Ik werd er bloednerveus van, haha. Maar ook hij moest wennen aan de nieuwe situatie. We hebben Muis direct overal bij betrokken en hem nog steeds alle aandacht gegeven die hij in het begin ook kreeg. Na twee weken was de rust teruggekeerd, alhoewel Muis wel continu Skyler in de gaten hield. In de box kwam Muis niet, maar hij zorgde er wel voor dat ‘ie in de buurt bleef. Hetzelfde geldt voor de kinderwagen. Hij heeft zelfs een paar dagen bij de babykamer geslapen omdat Skyler op dat moment in bed lag. Ik weet niet of het anders was geweest als Muis thuis was terwijl wij met Skyler aankwamen. Helaas liet de situatie dat op dat moment niet toe, ondanks dat het wel onze planning was.

We zijn helemaal niet angstig geweest met die twee zo samen. Zo vertoefde Skyler vaak op de grond op zijn speelkleed terwijl Muis in de rondte liep. Natuurlijk ben je iets oplettender, maar ik heb nooit het idee gehad dat er een onveilige situatie was. Er zijn zelfs periodes geweest dat ze samen naast elkaar op het speelkleed in slaap waren gevallen. Wel moesten we uiteindelijk letten op Skylers grijpgrage handjes. Binnen no time had Skyler Muis te pakken en dat was dan niet op een vriendelijke manier. Muis piepen en grommen en Skyler lachen omdat het zo grappig was. Ik kan me voorstellen dat dat met grotere honden misschien iets gevaarlijker kan overkomen. Toch ben ik van mening dat je ze in het begin al direct bij elkaar moet laten en zelf absoluut niet angstig moet gaan doen.

Momenteel gaat het prima tussen die twee. Terwijl Skyler Muis echt ziet als zijn vriend, moet Muis daar nog wel steeds een beetje aan wennen. Skyler snapt ‘aai’ goed maar wil toch af en toe nog eens uithalen. Of achter het beestje aan rennen terwijl Muis gewoon lekker alleen wil gaan slapen. Spelen gebeurt gelukkig vaak samen. Dan rent Skyler als een gek met een knuffel en gaat Muis er blaffend en springend achterna. De momenten dat ik zeg dat we Muis gaan uitlaten zijn ook fantastisch. Skyler is dan degene die springend voor de deur staat van blijdschap. Hij mag nu sinds kort zelf Muis vasthouden en zo lopen we dan samen een rondje door de wijk heen. Heel aandoenlijk om ze dan uiteindelijk naast elkaar te zien lopen. Brokjes voeren, samen op bed rollen; ondanks dat Muis soms wat meer rust zou willen, hebben ze elkaar toch ook wel gevonden. Voor rustmomenten verblijft Muis gewoon soms in de slaapkamer met de deur dicht. Kan hij even bijkomen van de hyperactieve dreumes. Muis is immers ook alweer tien.

Ik ben van mening dat huisdieren en kindjes heel goed samen kunnen en absoluut geen problemen hoeven op te leveren. Ze moeten aan elkaar wennen, het beestje moet ook gewoon zijn aandacht krijgen en het kind moet leren hoe om te gaan met de dieren. Dat is een kwestie van tijd en geduld. Blijf er zelf rustig onder, doe niet angstig en laat ze het ook af en toe zelf even uitzoeken. O, en wees een beetje voorzichtig op straat. Skyler vindt nu álle hondjes wel heel erg leuk terwijl dat andersom niet altijd het geval is…