Mijn zwangerschap: week 27

Poeh. Afgelopen week heeft iets met mijn energielevel gedaan. De afgelopen drie dagen ben ik niet vooruit te branden, loop ik maar te gapen en wil ik alleen maar slapen. Ik geef er maar gewoon aan toe door het rustig aan te doen, maar erg leuk vind ik het niet. Ik wil veel doen voor de site, gezellig de tijd met andere mensen doorbrengen en vooral niet voor pampus op de bank hangen. Ik denk dat de kleine man mijn energie goed kan gebruiken en die maakt daar dan ook flink gebruik van. Hoort er allemaal bij en ik weet dat het voor een goed doel is. Maar voor een bezig bijtje is het toch lastig om een stapje terug te doen. Behalve het futloze gevoel waren er afgelopen week natuurlijk nog meer dingetjes die ik meemaakte en ervaarde. Ik deel ze graag weer met jullie!

• De kinderkamer is geleverd! En o, nu wordt het toch allemaal wel héél erg echt! Deze week was vooral de week van het ‘beseffen’. Zoals een vriendin zo mooi zei: ‘ja, dacht je dat je een pop voor Kerst kreeg?’ Er waren allemaal dingen deze week waardoor ik besefte dat het toch allemaal wel om een écht kindje gaat. Dat we gewoon papa en mama gaan worden in november of december. De onzekerheid slaat toe maar de vreugde is ook zeker aanwezig. De commode en kledingkast staan al in elkaar en hebben we vanmorgen ingedeeld. Stiekem alleen voor de show; alles moet nog gewassen worden, hangertjes en mandjes moeten nog worden aangeschaft en misschien moet de indeling anders. Maar we hebben alvast iets om te laten zien, om af en toe naartoe te gaan en te kijken en om er gewoon lekker mee bezig te zijn. De kamer verandert langzaam van computer-/logeerkamer naar een babykamer. Spannend!

• Over grappige opmerkingen gesproken. Behalve de bemoeizuchtige mensen heb ik ook heel wat leuke dingen gehoord. De opmerking hierboven over de pop was natuurlijk helemaal raak maar ook dingen als ‘heb jij al lekkende tieten?’, iets wat ik op Twitter hoorde, vond ik hilarisch. Het is leuk om je zwangerschapservaringen te kunnen delen met andere zwangere meiden en dat levert hilarische taferelen op. En om maar direct antwoord te geven: nee, gelukkig niet. Mijn borsten houden zich netjes.

• De groeispurt gaat nog even door. Ik groei letterlijk met de dag. Was het eerst nog de vraag of ik zwanger was of gewoon een paar kilootjes was aangekomen; nu kunnen we er toch echt niet meer omheen en hoor ik steeds vaker dat ik groei met het uur. Soms schrik ik er zelf van als ik outfitfoto’s voor Styleguide maak. Huh, is mijn buik zo dik? Zo zie ik hem zelf helemaal niet! Maar we kunnen er niet meer omheen en Puck wil zich dolgraag laten zien. En ik geef hem geen ongelijk. Ik voel me fijn en show mijn buik maar al te graag. Ik vind de opmerkingen die ik krijg over het feit dat ik straal en dat de buik zo mooi is heerlijk om te horen. Ik heb een dikke buik, maar ben nog niet zo huge dat het vervelend wordt of in de weg zit. De perfecte periode volgens mij.

• Ik werd gebeld door de kraamhulp om een intakegesprek in te plannen. Spannend! Over een paar weken komen ze langs om alles van beide kanten door te spreken. Wat willen we? Wat verwachten we? Ik ben heel benieuwd naar het bedrijf en de mensen die er werken en hoop heel erg dat er een klik is. Ik hoor verschillende verhalen in mijn omgeving; mensen die dolblij waren met de hulp en anderen die ze vrolijk en iets te enthousiast weer uitzwaaiden. Zelf vind ik het best lastig om dingen uit handen te geven, een ander om me heen te hebben en om mijn veilige omgeving te moeten delen met iemand die me gaat vertellen wat ik wel en niet moet doen. Dat belooft nog wat. Maar wie weet ben ik op dat moment ontzettend blij dat iemand er is om me de kneepjes van het vak te leren. Want wat weet ik nu eigenlijk van wassen, poepluiers, hechtingen, borstvoeding en het moederschap?

• Het hoogtepunt van afgelopen week was natuurlijk de 3d-echo. Ik heb jullie er al alles over verteld in het aparte artikel dus ik zal er niet al teveel zinnen aan verspillen. Maar wat was het mooi! Ik laat met trots de foto’s aan iedereen zien en heb al vaak de dvd bekeken. Het is bijzonder om zoiets mee te mogen maken. Tijdens deze echo werden ook een paar metingen verricht om mijn onzekerheid weg te nemen. Nu ik geen zwangerschapsdiabetes heb was ik benieuwd of de baby gewoon groter dan gemiddeld werd. En thank God, gelukkig niet. De afmetingen kloppen precies met het gemiddelde bij dit termijn en met 960 gram lag hij mooi in de buurt van de kilo, het gewicht wat ze momenteel ongeveer moeten wegen. Pak van mijn hart. Niemand zit erop te wachten om een baby van 6 kilo te moeten baren…

• De naam. DE naam. DE NAAM. We hebben hem nog steeds niet. In mijn telefoon staat een mooi lijstje met vijf opties en nu is het aan ons de taak om daar leuke combinaties mee te maken. We gaan voor twee namen en alle twee die namen staan in dat lijstje. Maar wat klinkt nu lekker? Wat is zowel stoer als schattig tegelijk? Wat is leuk als je 1 bent en wat is evengoed leuk als je 30 bent? Wat vindt die kleine er eigenlijk zelf van? Ik heb het hem een paar keer gevraagd, in de hoop dat hij de ene keer harder zou schoppen dan de andere keer. Helaas gaf meneer geen kick. Voor nu houden we het nog steeds op Puck. Niet de naam die in het lijstje voorkomt, maar wel een heel schattig koosnaampje. Na de geboorte hoort iedereen het meteen. Mits we er dan zelf al uit zijn…

• Voor de rest gaat eigenlijk alles zijn gangetje. Ik voel de kleine man lekker trappelen, mijn buik groeit goed, ik blijf al weken hangen op +7/+7.5 kilo (hihaaa!), eet nog steeds meer geitenkaas dan goed voor me is, bestel overal jus d’orange en heb, helaas, nog steeds erg last van mijn banden tijdens het lopen en de fucked up hormonen. Maar als dat, op de vermoeidheid na, het enige is? Dan mag ik nog steeds erg in mijn handjes knijpen.

En dat was dan trimester 2! Op naar de laatste en tevens spannendste fase; trimester 3. Nu gaat het allemaal wel heel hard…

O, en ik maak gelijk gebruik van dit moment om jullie te bedanken voor het bezoeken van de site en jullie interesse. De bezoekers gaan iedere maand omhoog en het is echt bizar om te zien dat er ruim 12 000 unieke bezoekers per maand Mommy To Be volgen om op de hoogte te blijven van mijn zwangerschap. Dankjulliewel. Door jullie wordt en blijft het alleen maar leuk om mijn ervaringen te delen. Ik waardeer iedere bezoeker; zwanger of niet, commenter of lurker, kritische of meelevende lezer. BIG THANKS! Ik ga even in een hoekje zitten huilen van geluk. Kus voor jullie allemaal van deze wandelende hormoonbom. Tot volgende week!