Er is een bepaalde leeftijd waarop je als moeder voelt dat je je kind een beetje moet gaan loslaten. Bij Maddox kwam dat moment iets eerder dan ik had verwacht. Skyler is een kind dat het liefst altijd thuis is, lekker in zijn eigen bubbel zijn ding doet. Toen hij echt op pad wilde, was hij al wat ouder en had hij een mobiele telefoon.
Met Maddox is dat anders. Hij is 8, zit vol energie en leeft het liefst buiten. Maar niet gewoon buiten spelen in de tuin. Nee, Maddox wil op ontdekkingstocht. Straatje om, veldje verderop, bij vriendjes aanbellen, fietsen, rondhangen met een bal. Als het aan hem ligt, gaat hij ’s ochtends de deur uit en komt hij pas terug als het donker wordt. Het liefst met alle vrienden om zich heen. Sociaal dier to the max.
En begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op zijn avontuurlijke geest. Ik zie hoe hij groeit van al die vrijheid. Maar als moeder wil je óók gewoon weten waar je kind is. En vooral: dat hij veilig is.
Toen hij om 17.00 uur thuis moest zijn…
Een paar weken geleden hadden we afgesproken dat hij om 17.00 uur thuis zou zijn. Ik keek om 17.00 uur op de klok. Geen Maddox. 17.10… 17.30… ik begon me zorgen te maken. Tegen 18.00 stond ik buiten, rondjes te lopen, mijn telefoon paraat in de hoop dat ik ergens een belletje zou krijgen van een ouder of buur. Om 18.20 kwam hij eindelijk thuis: blij, bezweet, totaal onbewust van mijn paniek. Hij was gewoon de tijd vergeten. ‘Oh, sorry mam. Ik was nog bij A. thuis spelen,’ zei hij. En daar zat ik dan: tussen trots en frustratie, tussen loslaten en willen vasthouden.
one2track Connect ONE
Na die dag wist ik: ik moet iets vinden waarmee ik hem zijn vrijheid kan geven, maar waarbij ik toch dat lijntje houd. Geen smartphone want dat vind ik op deze leeftijd echt nog te vroeg, maar wél iets waarmee we contact kunnen houden. Een paar jaar geleden werkte ik samen met one2track, dus ik wist van het bestaan van de gps-horloges. Echter, voor Skyler hebben we dat niet nodig gehad, dus later heb ik deze weggegeven aan een ander die het beter kon gebruiken. Maar voor Maddox zou het echt een verstandige keuze zijn. Precies een week na ons ‘akkefietje’ ontving ik een mail van one2track met de boodschap dat er flink wat nieuwe modellen op de markt zijn en of ik weer eens een horloge wilde testen. Geschenk uit de hemel!
Ik vroeg advies aan het bedrijf en ze adviseerden me de one2track Connect ONE. We kozen voor de zwarte versie, dat is Maddox’ lievelingskleur (echt). Maddox vond ’m stoer en ik vond vooral het idee van GPS-tracking, bellen en berichten sturen een enorme geruststelling.
Wat maakt dit horloge zo fijn?
Sinds Maddox het horloge draagt voel ik me niet alleen rustiger; Maddox is gewoon nog vaker buiten, haha. Simpelweg omdat ik vaker roep ‘ga maar’ in plaats van me zorgen maken en hem soms toch binnen houden. Been there… Mijn moeder lachte me een beetje uit toen ik op de app aan het kijken was waar Maddox uithing want mijn broertje was net zo’n flierefluiter en mijn ouders wisten ook nooit waar en met wie hij was. Maar ik vind het toch wel fijn van deze tijd, dat de technologie ons dit kan geven.
En het klinkt misschien overdreven voor een simpel horloge, maar het is zó prettig om:
- Altijd te kunnen zien waar hij is via de GPS-tracker in de app. Gewoon realtime zien op de kaart.
- Even een berichtje te sturen of te bellen als ik wil checken hoe het gaat of wil laten weten dat het bijna etenstijd is. Hij kan ook zelf bellen of spraakberichten sturen. Wat hij trouwens fanatiek doet (‘Mam, is het al vijf uur?’, terwijl hij gewoon kan klokkijken).
- Foto’s te ontvangen als hij iets leuks tegenkomt. Laatst kreeg ik een selfie van hem met zijn vriendje. Superschattig.
- Het horloge makkelijk op te laden, gewoon aan het oplaadkabeltje klikken en hij is zo weer vol. En de batterij gaat heel lang mee, zeker voor een kind dat er de hele dag op pad mee is.
- Heel eenvoudig op te waarderen qua beltegoed. Via de app is dat zo geregeld, zonder gedoe, te betalen via iDeal. Je kunt zelfs voor 7,95 per maand een abonnement afsluiten. We gaan even kijken hoe snel het beltegoed gaat, om te zien of dat voor ons fijner is.
Mijn vrijheid, zijn vrijheid
Het horloge is inmiddels onderdeel van onze dagelijkse routine. Voordat hij de deur uitgaat, checken we of hij zijn horloge draagt. En ik merk dat Maddox het ook prettig en vooral heel cool vindt. Hij voelt zich groot en verantwoordelijk. Hij weet dat hij zelf kan bellen als er iets is. En ik? Ik kan weer ademhalen als hij buiten speelt. Ik kijk regelmatig even waar hij uithangt. Toen het gisteren 17.10 uur was en hij nog niet thuis was (terwijl we 17.00 uur hadden afgesproken), zag ik via de app dat hij op het schoolplein aan het spelen was. Twee minuten later belde hij: ‘mam, sorry! Ik was de tijd vergeten en kom er nu aan!’ Hij moet het ook allemaal nog een beetje leren. Maar ik ook, nu ik opeens twee kinderen tegelijk moet loslaten (Skyler heeft vandaag zijn laatste dag op de basisschool gehad!).
Wat ik ook heel prettig vind, is dat ik Maddox kan bereiken als hij even alleen thuis is. Laatst moest ik Skyler even wegbrengen en wilde hij niet mee. Ik ga ook wel eens een boodschapje halen terwijl Skyler weg is en Maddox thuis wil blijven. Met het horloge kan hij ons gewoon bellen en berichten sturen en wij kunnen hem benaderen indien nodig.
Nee, het lost niet al mijn zorgen op; ik ben nog steeds een moeder met een hart dat soms in haar keel zit. Helemaal met Maddox en zijn karakter denk ik dat we nog veel te verduren krijgen, lol. Maar het geeft wél een gevoel van controle zonder dat ik hem hoef te beperken in zijn kind-zijn. En dat is precies de balans die ik zocht.
De one2track Connect ONE is wat mij betreft een aanrader voor elke ouder met een avontuurlijk kind dat zijn vleugels wil uitslaan. Het is geen overbodige luxe, maar een investering in vrijheid. Voor je kind én voor jezelf. Scheelt weer wat grijze haren. Uiteraard leggen we hem ook klaar voor de camping volgende week, vorig jaar was ik mijn kind regelmatig kwijt terwijl hij ergens voor een toiletgebouw gevonden stenen zat te verkopen aan voorbijgangers…
