In november 2017 is er een blog online gekomen met daarin dingen die ik nog heel graag zou willen doen. Een van die dingen was het volgen van een fotografiecursus. Daar is niks van gekomen. In december van dat jaar schreef ik over cursussen die me leuk leken, waaronder fotografie. April 2020 liet ik het woord fotografie weer vallen, in een blog over dingen die ik graag zou willen doen. Ook in 2021 kwam het ter sprake, in een blog over dingen waar ik meer mee zou willen experimenteren. In 2022 zette ik fotografie in mijn 22 voor 2022 lijst, maar ook dat werd niet het jaar waarin ik daarmee aan de slag ging. In augustus 2023, tijdens onze zomervakantie, sprak ik uit dat ik een creatieve hobby miste. Ook hier schreef ik een blog over en ook hier viel het woordje fotografie. Begin van dit jaar noemde ik creativiteit als een van mijn focuspunten van 2024, maar begin september schreef ik in een update dat daar vooralsnog niks van was gekomen. Maar lieve mensen, de vlag kan uit. Dit jaar wordt dan écht het jaar dat ik mijn camera ga afstoffen en daadwerkelijk aan de slag ga met fotografie. Ik heb me opgegeven voor een fotografiecursus. Zo’n zeven jaar na mijn eerste blog over dit onderwerp moest het er maar eens van komen. Gisteren ben ik gestart en de komende weken dompel ik me onder in de wereld die fotografie heet.
Creatieve hobby
Al een tijd merk ik dat ik een hobby mis. Ik ben dól op schrijven en doe het veel. Ik schrijf duizenden woorden per maand voor AmstelveenZ, tik de ene blog na de ander en vul social media kanalen voor de verloskundigen. Als ik dan wel eens ’s avonds voor mezelf wil schrijven, ben ik echt volledig uitgeschreven. Ik schrijf hier en daar wel een stukje voor mezelf, maar zelfs dat voelt soms als een moetje. Dan wil ik dolgraag mijn hoofd leegschrijven, maar heb ik geen zin om te schrijven, snap je? Ik moest het dus in een andere hoek gaan zoeken qua creativiteit. Ik ben aan het begin van het jaar begonnen met collages plakken, maar ook dat was niet mijn ding. Ik bleef steeds weer terugkomen op fotografie, maar nam de stap maar niet om de camera te pakken. Een paar weken geleden was ik met Eliza koffie drinken en sprak ik uit dat ik echt iets miste om creatief mee bezig te zijn. Zij is van het tekenen en was begonnen met een kunstopleiding. Dat vond ik inspirerend. Ik zie regelmatig prachtige tekeningen voorbijkomen en vind het mooi als iemand zo gepassioneerd over iets kan zijn. Ze app’te me een dag later een selfie van haar met een camera: ‘doe je mee?’ Vlak daarna gingen we op vakantie en besloot ik mijn camera opgeladen en wel mee te nemen. Maar je raadt het al: de camera bleef ongebruikt in de caravan liggen en ik heb weer foto’s met mijn telefoon gemaakt.
Fotografiecursus
Voor mijn werk ben ik vaak op pad voor interviews. Sportverhalen, zakelijke content, nieuwe horecazaken, bekende acteurs of actrices, auteur. Ik neem dan altijd een fotograaf mee die het beeld kan schieten. Ik heb wel eens op kantoor geroepen: ‘hoe handig zou het zijn, als we zelf goede foto’s kunnen maken?’ We hebben wel eens iets gefotografeerd met onze telefoon als het echt niet anders kan en ik heb twee keer zelf beelden gemaakt voor bij een verhaal in het magazine, maar kwalitatief was dat niet waanzinnig. Dan kun je nog zo’n goede camera hebben; als je niet weet hoe het werkt, komt daar geen fatsoenlijke foto uit. ‘Kan ik geen fotografiecursus volgen zodat ik zelf de foto’s kan maken bij het artikel?, riep ik. ‘Nou, dat is eigenlijk geen gek idee.’ Dit eerste gesprek voerden we voor de vakantie, maar afgelopen maandag gooide ik het balletje weer op. We gingen googlen, zochten op fotografiecursus, vonden er één in de buurt met als startdatum 11 september. ‘Ehm, dat is overmorgen al?!’ Er was ook een startgroep in januari. Dat leek me een betere optie, omdat ik dit wel heel snel schakelen vond. Maar ik vertelde het tegen Raymond en het enige dat hij zei, was: ‘Doe gewoon nu. In januari is er vast weer iets anders en komt het ook niet uit.’ Daar had hij een punt. Elke keer als ik roep dat ik wil fotograferen, heb ik een excuus om het niet te doen. Ik kan online filmpjes kijken of een cursus volgen, maar echt zo’n groep die je in het echt ziet, waar je samen mee komt en samen de camera mee kunt ontdekken, is voor mij een goede stok achter de deur. Tel daarbij op dat ik foto’s moet inleveren en ik heb geen excuus meer om de camera te laten liggen. Ik heb me dus ingeschreven en had gisteravond de eerste les, in Uithoorn bij het fort.
Ontwikkelen
Ik vond het superleuk! Het is echt een basiscursus, dus ik leer de hele camera goed kennen. Elke les staat een functie op het programma, waarna er een opdracht aan wordt gekoppeld. De lessen zijn elke twee weken, dus ik heb dan de tijd om met de opdrachten aan de slag te gaan. Dat is fijn, want zo kan ik er goed de tijd voor nemen. De cursus is dus deels voor werk, maar ook zeker voor mij persoonlijk. Ik leer foto’s maken voor bij mijn verhalen zodat ik precies in beeld kan brengen waar ik daarvoor met de mensen over heb gesproken. Daarnaast ben ik creatief bezig, heb ik een leuke hobby en kan ik me weer verder ontwikkelen. Ik ben heel benieuwd hoe de komende weken gaan zijn! Na de basiscursus is er een vervolgcursus én een portretcursus. Als dit me bevalt, ga ik zeker door. En ik wil natuurlijk het liefst weer een nieuwe camera, want ik schiet nu met een Nikon van 11 jaar oud, afgestamd uit het Styleguide-tijdperk. Maar laten we eerst maar eens zien hoe ik dit er vanaf ga brengen… En dan heb ik hopelijk over een paar maanden Anouk voor mijn lens, haha. Het feit ze nu mijn iPhone-foto op Instagram als profielfoto gebruikt, smaakt natuurlijk wel naar meer. Keep you posted!
