Precies een half jaar geleden was het meivakantie en waren we op vakantie naar camping Bakkum. We waren deze dag net hersteld van een flinke buikgriep en ik kan je vertellen: met zijn vieren ziek zijn in een caravan op een camping is écht geen pretje. Gelukkig verliet het virus net zo snel onze hut als dat het binnen was gekomen en voelden we ons na een nacht slapen weer redelijk oké. En gelukkig maar, want het was de dag van mijn boeklancering! De introverte moeder zou eigenlijk in mei uitkomen maar omdat het team en ik snel gewerkt hadden, lag ‘ie klaar om verkocht te worden. Waarom dan wachten? Ik vond het tof om hem in de meivakantie te lanceren, vlak voor Moederdag. En dus ging ik op 28 april met Anke richting het winkelcentrum van Heerhugowaard om mijn boek te spotten. Bij Stumpel was de post vertraagd en moest hij nog binnenkomen, maar bij Bruna was het raak. Daar, op de tafel, zag ik mijn boek voor de eerste keer in een winkel liggen. En dat is heel gek, kan ik je vertellen. Maar ook tof! Gedurende de dag ontving ik allemaal berichten van mensen die mijn boek in handen hadden en naast ongeloof, voelde ik me ook heel erg trots. Ik had het gewoon gedaan!
Half jaar verder
Inmiddels zijn we dus een half jaar verder en guess what? Mijn leven is nog net zoals daarvoor, haha. Een boek schrijven stond altijd hoog op mijn bucketlist en ik kreeg tijdens het schrijfproces ook regelmatig de vraag ‘wat wil je ermee bereiken?’ en ‘wat ga je daarna doen?’ Nou, daar was ik helemaal niet mee bezig. Ik wilde graag een boek schrijven voor de ervaring. Ik wilde graag ervaren hoe het was om in een schrijfproces te zitten, om met een team te werken, om te werken naar een eindproduct toe. Ik ben dol op schrijven, dat weten jullie allemaal. Maar er zit een groot verschil tussen een blog onderhouden en daadwerkelijk een boek uitbrengen. Ik vond het intensief, vreselijk spannend, super tof, heel leerzaam en een ontzettend mooi proces. Ondanks dat ik het vaak vervloekt heb toen ik er middenin zat, vind ik het achteraf een geweldig traject geweest. Zo geweldig, dat ik een paar weken geleden mijn redacteur bij de uitgever gemaild had omdat ik weer een leuk idee had. Inmiddels heb ik akkoord, is er een deadline gepland, heb ik ervoor gekozen om met hetzelfde team aan de slag te gaan en wordt het tijd om echt te gaan starten. Maar zoals ik weet van het vorige boek: de start is heel moeilijk en ik zit er dan ook een beetje tegenaan te hikken. Sterker nog, ik vraag me nu sterk af waarom ik in hemelsnaam weer een boek ga schrijven, haha. Toch weet ik dat als de inhoudsopgave staat en ik alle thema’s helder heb, ik daarna vol goede moed kan beginnen en weer net zo ga genieten deze tweede keer.
What’s next?
Ik heb het al eerder aangegeven maar toen mijn boek eenmaal uit was, liet ik het al vrij snel los en ging ik weer door met mijn werk zoals altijd. Het resultaat was niet zo groots en meeslepend als dat ik altijd voor ogen had. Natuurlijk is het tof en natuurlijk ben ik trots. Ik glunder ook altijd als ik weer een bericht van iemand binnenkrijg als iemand mijn boek aan het lezen is. Maar het voelt een beetje alsof ik het van een afstand beleef. Alsof het niet helemaal van mij is. Ik weet niet precies. Een beetje van: oké, het boek is afgeleverd, what’s next? Dat ligt ook geheel aan mezelf, dat ik er niet zoveel bij stil gestaan heb. Als ik dan in een boekhandel loop en mijn boek zie liggen denk ik: ‘o ja, dat is van mij! En o ja, ik sta onder contract bij de grootste uitgeverij van Nederland. En o ja, ik ga nog een boek schrijven!’ Jeetje, wat tof eigenlijk. Ik vind dat soms wel lastig, dat ik dat trotse gevoel niet zo goed kan innen, ofzo. Ja, ik heb het gedaan en ja, dat is wél heel speciaal en iets moois. Het was mijn nummer één bucketlist-item! Daar mag ik soms wel wat vaker bij stil staan. Het verkoopt lekker door, het ligt zelfs in België en ik moet eerdaags mijn boek nog eens lezen, de foutjes eruit halen en zorgen dat het klaar ligt voor een derde druk. Wat een mijlpaal!
Puntjes op de i
Zo tegen het eind van het jaar merk ik wel dat ik me allemaal wat meer bewust word van wat er allemaal afgelopen jaar heeft gespeeld. Raymond heeft een nieuwe baan, Maddox is begonnen op school, mijn boek is uitgekomen, ik krijg een contract voor een tweede boek, ik heb een onwijs leuke en toffe redacteur aan mijn zijde, ik heb veel sollicitatiegesprekken gevoerd, ik werk inmiddels voor Briljant Baby en mag dat hoogstwaarschijnlijk in 2022 blijven doen (spoiler-alert) en ben ondertussen lekker bezig met Mommyhood. Ik ben heerlijk aan het sporten, begin een goede relatie met voeding te krijgen en vermaak me goed. In 2021 zijn er veel puntjes op de i komen te staan en ben ik alles meer vorm gaan geven. Daar heeft het boek absoluut aan bijgedragen. Ik ben zo gegroeid door dat proces, heb veel meer zelfvertrouwen gekregen en door het onderwerp heb ik mezelf veel beter leren kennen.
Vieren
Het boek staat op de plank boven de televisie. Het boek ligt op mijn bureau en in de slaapkamer. Als ik bij vriendinnen thuiskom zie ik het boek liggen, ik heb een armbandje van Debbie gekregen voor mijn boek en op het toilet hangen ook de kaartjes die ik bij het boek had laten drukken. We kunnen er niet meer omheen: ik heb een boek geschreven. En dit derde kindje van mij is een half jaar oud. Tijd om dat toch even te vieren!
De introverte moeder koop je hier! Bovendien is hij verkrijgbaar als ebook én lees je hem via Kobo Plus. Bij bol staat dit nog niet aangevinkt maar via je Kobo app of e-reader kun je hem gemakkelijk vinden. Happy reading!
