Toen ik met Mommyhood begon schreef ik wekelijks over mijn zwangerschap, deelde ik de allernieuwste kinderwagens en ging ik na de bevalling over op verhalen over eetschema’s, slapeloze nachten en eerste tandjes. Het voelt gek dat we die fases inmiddels helemaal uit zijn (jammer genoeg nog niet uit de slapeloze nachten) en dat we basisschoolkinderen in huis hebben. Skyler zit alweer in groep 4 en Maddox mag volgende week komen kijken in zijn klas. Hij zal na de meivakantie gaan starten. Waar we met Maddox vooral bezig zijn met slapen, zindelijk worden en de overgang naar de grote school, vraagt Skyler weer om heel andere dingen. Als ouder krijg je te maken met diverse fases en alles brengt weer de nodige uitdagingen en kopzorgen met zich mee. Skyler is 7 en opeens moet ik meer loslaten en me gaan verdiepen in dingen waar ik tot voor kort helemaal nog niet mee bezig was. Tijd om deze nieuwe fase eens met jullie te delen.
Alleen thuisblijven
Als het aan Skyler ligt, blijft hij lekker vaak alleen thuis. Hij wil niet meer mee boodschappen doen en als we zeggen dat we even op pad gaan met zijn allen, horen we vaak ‘moet ik wel mee?’ Ik heb dit lange tijd genegeerd en Skyler moest overal mee naartoe, totdat ik eens van ouders van klasgenoten hoorde dat hun kind best even thuis mag blijven als zij het jongere broertje of zusje gaan ophalen of bijvoorbeeld even naar de supermarkt moeten. Wij zijn dit inmiddels een beetje aan het opbouwen en als we zeker weten dat we niet langer dan een uur weg blijven, mag Skyler thuisblijven. Ik vind dit heel spannend, maar vooral omdat ik geen toezicht heb. Ik vertrouw Skyler thuis en hij zal geen gekke dingen gaan doen (hij zal zelfs geen snoep of eten pakken en blijft keurig zitten, haha), maar het idee dat ik er niet bij ben als er iets gebeurt of dat hij me niet kan bereiken, vind ik heel erg eng. Raymond en ik hebben al besloten dat we een huistelefoon willen aanschaffen en dat we de buren op de hoogte brengen. Dan heeft ‘ie altijd iets om op terug te vallen. Bovendien heb ik vaak een briefje in mijn zak met daarop mijn gegevens en dat er een kind thuis alleen zit. Vind ik een fijn geweten. Het heeft allemaal te maken met loslaten en hij krijgt absoluut zijn kansen, maar spannend vind ik het wel. Als we langer weggaan dan een uur, dan moet hij gewoon mee.
Zakgeld
Ik las onlangs een artikel over zakgeld en toen ik het voorstelde aan Raymond, was hij heel enthousiast. Skyler is heel erg bezig met rekenen en geld, wil altijd van alles weten, maar heeft nog niet echt het besef dat alles geld kost en dat ‘oh, dat is maar 10 euro!’ toch niet zomaar tien euro is. Door middel van zakgeld willen we hem dat gevoel meer bijbrengen. We gaan ons er deze week meer in verdiepen en dan zullen we het aan Skyler vertellen. Ik weet zeker dat ‘ie heel enthousiast gaat zijn en dat hij het de eerste tijd heel snel zal gaan uitgeven. Maar daar komt ‘ie dan vanzelf wel weer achter, haha. Ik ben benieuwd! Ik vind dit spannend, maar vooral een heel leuke fase. Skyler is altijd wel heel braaf en verantwoordelijk dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed gaat komen.
Alleen buiten spelen
Ik herinner het me nog goed dat Skyler voor het eerst naar buiten ging en dat ik totaal niet wist waar ‘ie was. Inmiddels gebeurt dit heel erg vaak en ik heb er nog steeds een beetje moeite mee. Wat ik ook lastig vind, is dat Skyler na twee jaar -vanwege Corona en de lockdowns- nog steeds geen zwemdiploma heeft. Ik heb een angst voor water en mijn ergste nachtmerrie is dan ook dat hij ergens te water raakt. De angst is nergens voor nodig want als er iemand voorzichtig is, is Skyler het wel. Maar toch zit het me niet lekker. Hij heeft voor zijn verjaardag een horloge gekregen en als ik zeg dat hij om 17.00 uur thuis moet zijn, is hij ook stipt om 17.00 uur thuis. Wat dat betreft hoef ik me nergens zorgen om te maken. Toch blijft het een spannend iets. Dat je kind ergens op straat zwerft en dat je totaal geen weet hebt van de activiteiten en waar hij zich bevindt. Ik ben nu al benieuwd hoe ik dat met Maddox ga ervaren.
Zo groot, maar tegelijkertijd nog zo klein
We vergeten het af en toe, dat Skyler pás 7 jaar is. Hij is qua ontwikkeling erg goed bezig, oogt heel wijs en verstandig, maar het is natuurlijk nog een klein kind dat niet overal de gevolgen van inziet. Toen hij laatst voor de deur op ons aan het wachten was, speelde hij toch even in de speeltuin terwijl zijn rugtas met Nintendo en spellen voor de deur bleef liggen, voor het oprapen voor iedereen. Hij is eerder weggegaan bij een vriendje waar hij moest blijven omdat we er niet waren en heeft toen langer dan ik zou willen alleen voor de deur staan wachten tot we thuis waren. Als hij zelf naar huis mag lopen vanuit school voelt hij zich heel groot en trots, maar toch merken we aan alles dat hij het spannend vindt. Hij huilt af en toe nog als hij echt niet wil eten wat we hem voorschotelen, als hij moe is stort ‘ie helemaal in, nog steeds vindt hij het lastig om zelf een broodje te smeren en hij wil iedere dag nog lekker knuffelen en een kus voor het slapengaan. Het ene moment is ‘ie heel groot; het andere moment nog heel erg klein. Dat is misschien wel het moeilijkste aan deze fase: om dat bij iedere situatie juist in te schatten.
En een volgende fase breekt ook alweer aan: wanneer geef je je kind een eerste mobiel?! Of misschien toch maar voor een goedkopere optie gaan: de ketting…
