Dit leerde ik van de afgelopen drie maanden

De wereld gaat weer een beetje open. Deze week draaien de basisscholen weer op volle toeren, Maddox mag weer zijn volle twee dagen naar het kinderdagverblijf en we kunnen zelfs weer een hapje eten buiten de deur en plaatsnemen op terrassen. Ik word er blij van. Ondanks dat ik een enorme huismuts ben, voelde ik me de laatste weken enorm opgesloten. Ik ben blij dat we weer redelijk terug kunnen naar het oude en dat bepaalde zaken weer opgepakt kunnen worden. Als ik kijk naar onze situatie, kan ik wel zeggen dat we weer back in business zijn. Raymond werkt dan nog grotendeels thuis; de jongens zijn weer naar school waardoor er genoeg momenten voor mij komen, ik kan weer sporten (weliswaar buiten maar de lessen zijn weer begonnen), ik ben lekker aan het werk en ben zelfs alweer buiten de deur wezen lunchen met een vriendin. Het doet me goed. De afgelopen drie maanden ben ik mezelf behoorlijk tegengekomen en behalve een hoop frustratie, kwamen er ook een hoop lessen uit. Dit leerde ik namelijk;

1. Ik word geen leukere moeder als ik mijn kinderen 24/7 bij me heb. Ik ben dol op de jongens en vind het heerlijk met ze, maar ik stond toch wel even te juichen toen we hoorden dat de scholen weer gingen openen. Ik heb de ruimte nodig voor mijn eigen ding en heb echt behoefte aan stilte in huis op bepaalde momenten. Ik ben daarom extra dankbaar voor de basisschool en de mogelijkheid om gebruik te kunnen maken van de kinderopvang. Het maakt me een betere, meer geduldige en leukere moeder door mijn kinderen af en toe niet om me heen te hebben.

2. Het is maar goed dat ik gestopt ben met de Pabo. Ik vind het al lastig om één kind van zes les te geven, laat staan dat ik er 25-30 in een klas had. Ik ben op dat gebied niet zo geduldig en heb daarom des te meer respect gekregen voor alle leerkrachten.

3. Ik ben toch niet zo’n huismuts als dat ik dacht. Ik miste het enorm om de deur uit te gaan, spontane uitjes te plannen en erop uit te kunnen. Ik ben graag thuis áls ik dat zelf beslis. Nu werd het voor me gedaan en daar werd ik toch een beetje opstandig van.

4. Ik hecht erg veel waarde aan koffiemomenten buiten de deur. Goh, wat heb ik dat gemist de afgelopen tijd. Even na het sporten een koffie drinken in mijn eentje, met een vriendin een koffie drinken voordat we gingen werken, even tussendoor spontaan in de auto springen om ergens een koffie te halen of buiten de deur werken onder het genot van een goede latte macchiato. Ik kan wel zeggen dat dat echt mijn ding is en ik ben blij dat de mogelijkheden er weer zijn. Ik vind het zo fijn en laad er echt van op, ook al hebben we thuis nu ook een goede koffiemachine. Dat momentje buiten de deur is heerlijk.

5. Ik mag én moet mijn ruimte pakken. Nu gaat dat makkelijker omdat de scholen weer zijn begonnen maar toen dat nog niet het geval was, moest ik echt de frisse lucht in om mijn hoofd leeg te maken. Zo ben ik begonnen met wandelen en dat is nu echt heel veel waard voor me. Ik moet mezelf blijven herinneren aan het feit dat ik echt die momenten moet blijven pakken om daarna opgeladen weer thuis te komen.

6. Ik vind sporten véél leuker dan gedacht en hecht daar inmiddels veel waarde aan. Voordat Corona om de hoek kwam kijken had ik de frequentie opgeschroeft naar drie keer in de week en opeens viel dat weg. Thuis sporten heb ik geprobeerd maar dat lukte helaas niet. Omdat de sportscholen weer gingen beginnen met buitenlessen, heb ik me direct ingeschreven. Ik ga nu weer twee a drie keer in de week en het doet me heel erg goed. Ik kan dit eigenlijk niet meer missen.

7. Wandelen is het enige waarmee ik alles uitzet in mijn hoofd. Ik kreeg laatst de vraag of ik wandelen niet doelloos vind maar dat is júist waarom ik het zo fijn vind. Doelloos lopen tot ik weer thuis ben. Ik ben dan niet met werk bezig (alhoewel dit artikel ontstaan is tijdens het wandelen), zit vrijwel niet op mijn telefoon en ben alleen bezig met stappen zetten en muziek luisteren. Ik werd er de afgelopen weken onwijs rustig van, terwijl ik het drie maanden geleden heel erg zonde vond van de tijd die ik had.

8. De vriendschappen die ik heb voelen heel waardevol. Er is een aantal mensen die ik écht heb gemist deze periode en er zijn helaas ook wat mensen geweest waarbij ik het niet erg vind om ze nog eens drie maanden niet te zien. Dit soort inzichten zijn niet altijd leuk, maar wel heel leerzaam. Er zijn mensen geweest die ik veel heb gesproken de afgelopen drie maanden en er zijn mensen die ik eigenlijk helemaal niet gesproken heb.

9. De wereld is best saai zonder festivals en concerten op de planning. Alle leuke dingen voor de zomer zijn gecanceld en daar baal ik veel meer van dan ik ooit had kunnen denken. Vooral optredens van Anouk zijn heel belangrijk voor me en ik vind het súper klote dat dat niet door kan gaan. Dat staat voor mij gelijk aan een week vakantie en daar kom ik super energiek van thuis.

10. Het spaarpotje moet veel voller om maanden zoals deze op te kunnen vangen. Gelukkig liepen voor mij veel opdrachten door en had ik zelfs een heel goede maand, maar erg rustig was ik niet toen de crisis werd aangekondigd. Ik moet meer geld apart zetten om onrustige maanden met een veilig gevoel uit te kunnen zingen.

11. Ik kan wel wennen aan die anderhalve meter. Fijn om geen handen meer te schudden of drie zoenen te geven en heerlijk dat mensen op afstand blijven. Wel mis ik het enorm om dierbaren niet even te kunnen knuffelen.

12. Ik ben geen knutselmoeder. De dag na de aankondiging dat de basisscholen gingen sluiten liep ik met heel veel andere moeders in de Action om wat knutselgerei aan te schaffen. Want ja, ze moesten wel wat te doen hebben. Het meeste ligt nog onaangeraakt in de kast. Ik wilde een artikel schrijven over onze ‘Corona knutselkit’ maar daar is dus niks van gekomen, haha. Maddox wil de laatste tijd wel wat plakken en knippen, maar dan zet ik alles op tafel en dan gaat hij zijn gang maar. Raymond zat een paar weken geleden met de jongens paashazen te maken als schoolopdracht. Ik ben blij dat hij er was. En ook wel verbaasd, om hem opeens in die rol te zien.

13. Als iets niet kan of niet mag, word ik recalcitrant. Ik had de laatste weken meer dan ooit de behoefte om erop uit te trekken. Ik wilde naar de stad! Ik wilde naar het strand! Ik moest en zou naar het bos! Ik wilde mijn moeder hier! Ik wilde met een vriendin iets leuks doen! Terwijl ik normaal per week wel bekijk wat ik wil gaan doen, werd ik heel erg dwars van de lege agenda. Gelukkig hebben we ons de afgelopen weken evengoed vermaakt met leuke dingen, werd het bos ons uitje, zijn we zelfs op het strand geweest, is mijn moeder weer langsgekomen op vrijdag en hebben we zelfs een aantal keer gebarbecued bij vrienden. Allemaal volgens de nodige maatregelen, maar we hebben onze draai gevonden. Maar toch is het extra fijn dat alles weer een beetje meer opengaat en is toegestaan. Daar ben ik aan toe!