Mijn NIMA A-diploma in the pocket!

Het was lang geleden dat ik zó zenuwachtig was voor iets. De dag voor mijn eerste NIMA-examen, de meerkeuzevragen, wist ik van gekkigheid niet meer wat ik moest doen en toen ik donderdag 15 oktober in de auto zat, kreeg ik enorme buikpijn. Ik was drie kwartier te vroeg, liep te ijsberen over het plein, ben drie keer naar het toilet geweest en uiteindelijk kreeg ik mezelf een beetje rustig met een lekkere beker koffie en jullie lieve berichten via Instagram. Met knikkende knieën meldde ik me bij de balie, nam ik mijn inlogcode in ontvangst, stopte ik al mijn persoonlijke bezittingen in een kluisje en nam ik plaats achter de computer. Een spiegel boven me, een camera erbij en geen mogelijkheden om te spieken. Niet dat ik daar erg van ben (bovendien zit je met mensen die verschillende examens afleggen), maar de strenge sfeer maakte de zenuwen niet veel beter. Ik durfde amper te bewegen. Ik logde in, ademde diep in en uit en mijn eerste examen kon beginnen. Een uur later vertrok ik weer met een redelijk gevoel.

Zenuwen

Het tweede examen, twee dagen later, verliep niet heel anders. De zenuwen voor de examenruimte was weg want ik wist wat me te wachten stond. Ik kan me daar al enorm druk om maken, als ik niet precies weet waar ik moet zijn en wat er precies van me verwacht wordt. Maar dit keer ging het om de open vragen en daarvoor was ik toch ook wel weer erg gespannen. Voor meerkeuzevragen moet je de stof beheersen, maar kun je ook nog eens een gokje wagen. Voor de open vragen moet je alles wel heel erg goed kennen. Ik logde weer in, maakte het examen en anderhalf uur later verliet ik de ruimte. Gek genoeg had ik hier een beter gevoel over dan tijdens de meerkeuzevragen. Ik app’te Raymond dat het erop zat en dat mijn gevoel wel goed zat. Maar toen ineens kwamen de twijfels.

Faalangst

Ik ben een druktemaker, een piekeraar en toch wel iemand die bang is om te falen. Op dit soort momenten ben ik niet op mijn best. Ik ben goed in doemdenken, zag de herkansingen al gebeuren en voelde me alles behalve chill. Was dat goede gevoel wel terecht? Volgens mij heb ik domme fouten gemaakt? Ik heb mezelf vaak betrapt met het NIMA-boek op schoot om nog dingen terug te zoeken, maar na een week heb ik dat boek opgeborgen. Ik kon er nu toch niks meer aan doen. Nu was het wachten. Maximaal zeven weken lang. En ja, dat is heel erg lang.

Deel 1 gehaald

Een week later verscheen er een mail in mijn inbox met de uitslag van het eerste (meerkeuze)examen. Nu al? Wat fijn! Met trillende handen opende ik de mail en daar zag ik direct een 7.8 staan. Holy cow! Die had ik dus in the pocket. En hoe! Ik ben zo iemand die heel erg graag wil weten wat ik goed en fout heb gedaan maar dat is best een gedoe bij deze examens. Ik heb dat laten zitten. Maar wat was ik al trots op dit resultaat. Nu moest ik alleen nog wachten op de uitslag van deel 2. Dit moést een voldoende zijn, want aan gemiddeldes doen ze niet. Ik wachtte, en wachtte, en wachtte. Tot gisteren. Bijna zeven weken na het tweede examen.

Deel 2 gehaald

’s Ochtends maakte ik Skylers broodtrommel klaar en daarna opende ik mijn mail. Ik zag direct een bericht van NIMA en dit keer werd ik nóg meer gespannen dan de eerste keer. Erop of eronder! Ik logde in en binnen no time zag ik mijn tweede cijfer; een 6.8. Een voldoende! Deze twee cijfers zorgen er samen voor dat ik mijn NIMA A Marketing diploma behaald heb. Wat een pak van mijn hart.

Trots

Ik ben heel erg trots op mezelf. Ik vond het leren echt even tegenvallen, zo naast het werk en de kinderen. En de gebroken nachten, laten we die niet vergeten. Stof bleef minder goed hangen, ik haatte de LOI-mappen en uiteindelijk is het me gelukt door zelf lesmateriaal aan te schaffen en er gewoon echt helemaal in te duiken. Markeren, samenvatten, proefexamens maken en er de tijd voor nemen. Ik heb het examen drie keer mogen verschuiven en daar heb ik dan ook echt gebruik van gemaakt. Je betaalt een hoop (2x 275 euro) dus ik wilde er wel zeker van zijn dat ik er klaar voor was. Ben ik nooit, maar je begrijpt wat ik bedoel.

Mooi op mijn cv

Ik ben zo blij dat het me gelukt is. Mijn NIMA A gewoon in the pocket! Net na de zomervakantie zag ik het echt nog somber in, maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Ik haalde er zoveel voldoening uit en ben zo blij dat ik het gedaan heb. Weer nieuwe dingen geleerd, mezelf uitgedaagd en mezelf, zeker weten, overtroffen. Samen met mijn eerste studie (Media, Informatie en Communicatie) én mijn schrijfervaring, hoop ik dat dit toffe dingen gaat opleveren. Ik zit er nu zelfs aan te denken om dit nog meer uit te bouwen, naar meer digital marketing. Dit zou weer een NIMA-opleiding zijn, online marketing. Dat waren ook wel de delen van de studie die ik het meest interessant vond. Echter, voor nu ga ik me helemaal op project boek storten en daarna zien we wel weer verder. Dit heb ik in ieder geval gedaan. I freaking did it! En wat ben ik ongelofelijk blij.