Er kunnen geen spullen op tegen tijd samen doorbrengen

Skyler zit op een Kanjerschool en wekelijks krijgen de kinderen lessen over pesten, zelfvertrouwen, jezelf uitdrukken en meer van dat soort mooie thema’s. Er worden ook af en toe open kanjerlessen georganiseerd, waar je als ouder bij kunt zijn om ook deel te nemen. Het jammere van dit grotere leeftijdsverschil tussen de kinderen vind ik wel dat ik Maddox vaak thuis heb en dat het dan niet gepast is om aan zo’n les deel te nemen. Maddox kan daar gewoon niet bij zijn. Het is me dus nog niet gelukt om een keer aan zo’n les deel te nemen, maar gelukkig zijn er andere ouders die wel gaan en af en toe dingen kunnen delen.

Tosti eten met mama

Gisteren kwam er een moeder van een klasgenoot van Skyler naar me toe toen ik op het schoolplein stond te wachten. ‘Goh, hebben jullie de traditie om wekelijks tosti te eten bij de winkel?’ Ik vroeg haar hoe dit zo ter sprake is gekomen en ze legde me uit dat de kinderen iets mochten opnoemen wat ze het állerliefste doen. Skyler gaf daarbij als antwoord: ‘tosti eten met mama bij de winkel.’ Ik wist direct dat hij Lollipopland bedoelde en vond dit antwoord zó mooi. Het is zeker geen traditie en zo vaak doen we dit niet maar dat hij dit zo als antwoord gaf, ontroerde me. Zo erg, dat we direct na schooltijd naar Lollipopland zijn gereden om daar te genieten van de tosti-lunch.

Qualitytime

Ik vond het antwoord om verschillende reden bijzonder. Ten eerste omdat we dit helemaal niet zo vaak doen en het blijkbaar toch goed blijft hangen. Ten tweede omdat hij ook zijn Nintendo Switch had kunnen noemen, waar hij sinds zijn verjaardag dol op is. Maar hij noemde geen Nintendo, geen LEGO, geen iPad met zijn favoriete spelletje. Het was een date met mama, een tosti eten samen. Ik weet dat ‘ie het altijd gezellig vindt als we op pad gaan, maar dat precies dit moment als favoriet werd bestempeld vond ik fantastisch. Het draaide niet om spullen, maar om tijd met mij. Samenzijn, qualitytime met mij en zijn broertje.

Veel spullen

Zelf hou ik er wel van om mijn kinderen te verwennen. Dingen die ik voor mijn werk krijg toegestuurd mogen de kinderen gelijk hebben en pak ik niet in voor bijvoorbeeld een verjaardag of een feestdag. Ik neem gerust af en toe iets leuks mee als ik iets in de winkel zie liggen en zwicht soms voor de vraag of de jongens iets mogen hebben wat ze leuk vinden. Het gebeurt zeker niet wekelijks, maar er hoeft niet altijd een speciaal moment te zijn om iets aan te schaffen. Ik vind het heerlijk om dit te kunnen doen voor ze, maar besef me ook wel dat het niet altijd goed is. Misschien doe ik het ook wel meer als ik me niet oké voel en mezelf niet helemaal gezellig vind voor de kinderen, om het op zo’n manier een beetje goed te maken of iets dergelijks dat er geen echte of bewuste aandacht is geweest. Feit is dat ik ervan geniet om ze blij te maken, maar met spullen is dat natuurlijk niet altijd de juiste manier. Er is een tijd geweest dat het vaker gebeurde dan ik wilde en dat heb ik absoluut afgeremd. Inmiddels is het beter in balans, maar -vooral dankzij mijn werk- de jongens hebben wel ontzettend veel speelgoed. Misschien daarom ook extra mooi dat Skyler dit als antwoord gaf; het draait namelijk helemaal niet om spullen en ook al weet ik dat dondersgoed en vinden ze echte aandacht belangrijker en fijner; het is prachtig om dat eens echt te horen.

Op pad

Ik probeer veel met de jongens op pad te gaan. Het zijn geen mega grote uitjes, maar we willen er vaak wel even uit. Naar het bos, even naar de winkels, een koffie ergens doen, wat lekkers halen of naar Lollipopland. Ik vind het prettig om af en toe buitenshuis te zijn, ook om wat patronen te doorbreken zoals ruzietjes, irritaties, verveling, vermoeidheid. Ik vond het dan ook een onwijs compliment dat Skyler iets noemde dat voor mij eigenlijk als normaal voelt, of misschien wel zelfs als een tikkeltje saai. Of anders gezegd: soms denk ik dat de kinderen het saai vinden wat we doen.

Tijd samen

Gisteren zijn we dus na school naar Lollipopland gereden en bestelden we een tosti. We genoten van het eten en de gezelligheid, ik dronk mijn koffie terwijl ik naar twee kleurende kinderen keek en we hebben er lekker de tijd voor genomen. Twee uur later vertrokken we weer naar huis. ‘Leuk was het hè, mama!’ Nou inderdaad! En met dit compliment op zak voelde ik weer even waar ik soms zo aan twijfel; ik ben een goede moeder en doe het goed op mijn manier. En die spullen zijn uiteindelijk maar spullen. Tijd samen en bewuste aandacht is waar het echt allemaal om gaat. Laat dat een wijze les zijn, voor jullie en vooral voor mezelf.