Mijn zwangerschap: week 19

‘Hoe gaat het met die kleine peanut?’ aldus best friend Mika. Nou, met peanut gaat alles goed! Vanaf gisteren mogen we hem officieel Mangootje noemen vanwege de grootte die hij nu bereikt heeft. De zwangerschapskalender vertelde me dat ik alweer bij week 20 ben beland. Op de helft, dus. Wat gaat de tijd toch snel! Ik herinner me nog goed dat ik een dag over tijd was en met trillende handen een potje tussen mijn benen hield om in te plassen, om vervolgens het staafje van de zwangerschapstest erin te dompelen. Mijn vriend en ik wisten het stiekem al en hadden zo’n sterk voorgevoel. Dat kon niet meer missen. En inderdaad, hartstikke zwanger: 1-2 weken. Time flies! De tweede helft breekt dus aan voor me, maar niet voordat ik jullie over week 19 verteld heb.

• Ik rende maandag direct naar de supermarkt voor vanillevla en Rennies. Brr, wat vond ik dat maagzuur vreselijk. Iedere keer als ik mijn hoofd op het kussen legde voelde ik van alles omhoog komen. Geen pretje! Van sommige meiden kreeg ik de tip om vanillevla te kopen en een schaaltje te nemen voordat ik naar bed ging. Daarnaast hoorde ik dat ik Rennies mocht. Nou, de zuigtabletten liggen op het nachtkastje naast me. De vanillevla is opgegeten door vriendlief. Of dat werkt weet ik dus niet. Maar de Rennies zorgen ervoor dat ik toch minder vaak wakker word ‘s nachts dan voorheen. Fijn. Weer een probleem opgelost!

• ‘Wat ben jij mooi zwanger!’ Ehm, juist. Wat is mooi zwanger? Ik ben zwanger, absoluut. Daar kunnen we niet meer omheen na de groeispurt van afgelopen week. Maar mooi zwanger? Wanneer is je buik mooi en wanneer niet? Vooralsnog mag ik niet klagen, maar als zwangere vrouw heb je het niet voor het kiezen, hè? Misschien ga ik nog uitdijen. Schrikken jullie je rot als ik volgende week een foto laat zien. Voor nu dus mooi zwanger. Maar voor hoe lang? Stralen doe ik wel! Ik krijg alleen maar complimenten over mijn gave huid (eczeem is nog steeds verdwenen…) en de healthy glow die ik heb. Jeej!

• Mijn hondje Muis en ik zijn beste vriendjes. Wilde ‘ie eerst alleen maar bij mijn vriend in bed liggen; nu kruipt ‘ie onder de dekens tegen mijn buik aan. Wie zegt dat honden achterlijk zijn? Er gaat een hoop voor hem veranderen en hij zal de aandacht moeten delen, maar dat komt vast ook helemaal goed. Of dat met de knuffels van de baby ook het geval gaat zijn? Dat betwijfel ik, kijkend naar alle ogen die ik door het huis vind.

• Afgelopen week was het heerlijk weer en dan is het fijn vertoeven buiten, met de neus in de zon. ‘Heb je gehoord van het zwangerschapsmasker? Oppassen hoor!’ Ik kan het woord masker werkelijkwaar niet meer horen. Mensen, ik lees zelf ook. Ja, echt! Ik kan lezen en heb genoeg boeken verslonden om te weten wat een zwangerschapsmasker is en wat ik moet doen om dat te voorkomen. Bovendien heb je daar een verloskundige voor, om je tips en tricks te geven. Iedereen die nu nog over een masker begint krijgt te maken met mijn hormonen. Voor sure. Laat me genieten van de zon!

• Donderdag was mijn lucky day. Ik ging met de metro naar het hoofdkantoor van Bugaboo en tegenover me zat een lekkertje uit GTST. De politieagent, die momenteel aan het scharrelen is met Lucas. En OMG, hij was HOT! In een versleten jeans, afgetrapte All Stars en een casual vestje maakte ‘ie een stuk meer bij me los dan als hij zijn overhemd of politiepak draagt in de serie. Ik bleef ongegeneerd staren van achter mijn donkere zonnebril. Maar daarvoor was het niet mijn lucky day (of toch wel een beetje?). Ik had dus een afspraak op het hoofdkantoor van Bugaboo en daar kreeg ik te horen dat ik een wagen mag uitzoeken. Een heuse freaking kinderwagen. Zo, zo, ZO leuk! Ik zei altijd dat ik die van Viktor en Rolf wilde maar er komt eerdaags een nieuwe editie uit waar ik ook wel echt verliefd op ben geworden. Wat het wordt horen jullie later. Als ik zelf een beetje een keuze heb gemaakt en foto’s mag laten zien.

• Ik vertelde eerder dat ik een groeispurt had afgelopen week. Nou, inderdaad! Mijn buik is pompeus, aldus Mika. Eindelijk ben ik dan echt zwanger voor de buitenwereld! Voor de weegschaal trouwens ook. De teller staat nu op +5 kilo bij precies 20 weken. Ze zeggen dat je vanaf nu zo’n 0.5 kilo per week gaat aankomen en als dat zo is, kom ik uit op zo’n 15 kilo aan het einde van de zwangerschap. Daar kan ik mee leven. Nu maar hopen dat de statistieken gelijk hebben en het niet het dubbele gaat worden.

• Mijn vriend heeft alvast een taak voor als de weeën beginnen: een broodje filet americain met uitjes halen en me deze brengen zodra de baby eruit is. IK. WIL. FILET. Gosh. Overal waar ik kom staat filet americain op de kaart en overal om me heen zie ik mensen met het oranje/rode goedje op hun brood. Ik kan het niet meer aan. Ik ben zelfs bereid om de geitenkaasverslaving op te geven voor een broodje met filet americain. Een donkerbruin bolletje van Bakker Bart. Met filet americain. Ik droom er zelfs over.

• De verloskundige wist me te vertellen dat de vermoeidheid zo rond week 14-15 toch wel moest verdwijnen. Nou, niet hier. Ik ben nog steeds kapot en moet soms echt moeite doen om mijn ogen open te houden. Ik gok dat ik dat gewoon dubbel zo erg heb gekregen omdat ik voor de rest nergens last van had. ‘Jij niet ziek? Jij dubbel vermoeid. There you go.’ Zoiets. Nou ja, als dat het enige is waar ik momenteel mee kamp (de Rennies doen tenslotte hun werk), mag ik absoluut niet klagen.

• Dinsdag is het zover: de 20 weken echo. De medische echo waarbij je kindje helemaal binnenstebuiten wordt gekeerd om te kijken of het -voor zover ze dat kunnen zien- gezond is. ‘Ach joh, dat komt wel goed’ gaat al weken door mijn hoofd. Maar ik begin nu toch wel de zenuwen te krijgen. Shit. Wat nou als…? Nee, nee, NEE. Alles is goed. Dat is gewoon zo.

• Gisteren hebben we de kinderkamer besteld en gelijk een Maxi Cosi uitgezocht! Later meer…

Week 20 dus alweer. Waar blijft die tijd?