De meest gehoorde opmerking van het afgelopen jaar is dat ik ben veranderd. Zowel mensen die me goed kennen als mensen die me denken te kennen omdat ze me al een tijdje online volgen. Qua bloggen, qua kleding en gewoon in het algemeen in mijn doen en laten. En ik geef ze allemaal gelijk. Het moederschap heeft me veranderd tot de persoon wie ik nu ben. Of beter gezegd: tot de persoon die ik ga zijn. Want nog steeds ben ik aan het veranderen en nog steeds heeft het moederschap invloed op wat ik doe en wie ik eigenlijk ben en ga worden.
Toen ik net bevallen was leek mijn wereld stil te staan en alles om Skyler te draaien. Althans, leek? Het was zo. Skyler kreeg de volledige aandacht en ik was alleen maar bezig met herstellen, voeden, verschonen en rusten. Ik kwam amper de deur uit, hield veel contacten op een afstandje en had behoefte aan rust en cocoonen. Alles ging op de automatische piloot en de wereld om me heen bestond even niet. Mijn kindje was het belangrijkste en de rest kon me werkelijk gestolen worden. Ikzelf kon me zelfs een beetje gestolen worden. De dagen bracht ik door binnenshuis, zonder een likje mascara of een normale outfit. Joggingbroeken, huispakken en fluffy sokken waren de belangrijkste kledingstukken en dat terwijl Skyler al heerlijk lag te slapen in de meest leuke outfits van Zara en Imps & Elfs. Op dat moment maakte het me allemaal niet uit. Ik zou vanzelf wel weer de oude worden en heb echt genoten van deze heerlijke, eerste weken.
De fase daarna begon het me duidelijk worden dat ik was veranderd. De oude Shirley? Wie was dat? Mijn leven heeft sinds de geboorte van Skyler een totaal andere wending gekregen. De wereld draait niet meer om mij, om modepresentaties, het zien en gezien worden en de gedachtes dat mensen me leuk moeten vinden. Er was namelijk een heel belangrijk persoon bijgekomen die mij voor altijd op nummer één zou zetten en me de leukste vind, ongeacht wat ik draag, wat ik doe en hoe ik over bepaalde dingen denk. Mijn zoontje. Er waren opeens veel belangrijkere zaken dan hippe outfits, sociale contacten en mezelf in het algemeen. Een moeilijke periode waarin ik de balans kwijt was en moest ontdekken wie ik nu geworden was na de zwangerschap en bevalling. Vooral vanwege de opmerkingen om me heen dat ik zo veranderd was. Waar mijn leuke outfits bleven, wanneer ik weer eens naar een presentatie zou komen, waarom ik niet meer spontaan wilde afspreken, waarom ik geen leuke artikelen meer schreef, waarom ik liever thuis doorbracht dan ging shoppen met een vriendin en waarom ik zo veel met mijn kindje bezig was. Ik was tenslotte ook nog Shirley en niet alleen Moeder Shirley. Maar juist die druk van anderen vond ik lastig. Want die oude Shirley, wilde ik die nog wel terug? En kan dat überhaupt nog wel na zo’n gigantische verandering in je leven? Ik ben nu eenmaal die Moeder Shirley, die anderen zo moeilijk vinden om te zien, terwijl ik daar misschien wel het gelukkigst van word.
Het was zoeken, veel proberen en mezelf weer zien te vinden in de maanden na de bevalling. Of beter gezegd: om mijn nieuwe ik te leren kennen en deze te accepteren. En dat is hier alleen maar gebeurd door het te laten gaan. Door het te laten zoals het is. Te doen wat ik zelf wil en wat goed voelt, of dat nu moederen is of niet. Want waar word ik nu gelukkig van? En is dat niet veel belangrijker dan anderen gelukkig maken en mezelf vergeten? Ik ben niet meer die fulltime blogger die iedere dag op vaste tijden artikelen klaar heeft staan, die veel naar presentaties gaat, bij Fashionweek foto’s schiet, een uur van tevoren mensen sms’t om gezellig te lunchen, op torenhoge hakken outfitfoto’s schiet en steeds maar denkt aan de sites, de mensen om me heen en wat anderen leuk en goed vinden. Ik ben ook niet die persoon die alleen maar ja zegt om mensen niet teleur te stellen, om continu mensen te sms’en om af te spreken zodat ze me niet vergeten. Maar dat is ook helemaal niet meer wat ik wil. De oude Shirley vond dat leuk en wilde die bevestiging; de nieuwe niet meer. Net zoals dat iedereen weleens andere interesses krijgt, zijn ook mijn interesses veranderd. En dat komt omdat ik ouder en volwassener ben geworden in een jaar tijd, maar ook omdat ik moeder ben. Die Moeder Shirley waar sommigen toch wel een pesthekel aan hebben gekregen. Maar het is veel leuker om thuis met Skyler te spelen, om ’s avonds thuis te zijn om hem de laatste fles te kunnen geven en te knuffelen, om samen naar de geitenboerderij te gaan en heerlijk te wandelen in het bos. Ik omschrijf mezelf ook niet meer als fulltime blogger maar gewoon als moeder met twee blogs. En dat klinkt me helemaal als muziek in de oren.
Ik ben moeder. En dat vind ik momenteel mijn belangrijkste en leukste functie. Niet dat ik mezelf nu zo verwaarloos en dat ik nog steeds in joggingbroeken loop en mezelf opsluit; absoluut niet. Maar het wordt allemaal wat makkelijker. Qua kleding, maar ook qua contacten en dingen doen. Het is allemaal geen verplichting meer en ik doe veel meer wat ik zelf wil en wat ik zelf leuk vind. Mensen om me heen weten en accepteren de nieuwe situatie en hierdoor zijn bepaalde contacten zelfs leuker, dieper en fijner geworden. Ik hoef niet meer verplicht ja te zeggen op dingen, hoef niet meer de deur uit om het gevoel te moeten hebben niets te willen missen en erbij te horen en ik ben gewoon losser en makkelijker in het algemeen. Vind ik het leuk? Prima. Vind ik het niet leuk? Ook goed. Dan doen we het lekker niet. Doen mensen moeilijk? Lekker laten gaan. Het hoeft allemaal niet meer. Wil ik afspreken? Dan doe ik dat. Wil ik thuisblijven in pyjama met Skyler aan me vastgeplakt? Ook helemaal goed. Wat dat betreft is mijn leven de afgelopen maanden makkelijker en fijner geworden. Het brengt een stukje meer rust met zich mee. Omdat het belangrijkste nu eenmaal thuis zit en er gewoon altijd is. Nog steeds komt af en toe die onzekerheid om de hoek kijken, maar een blik op Skyler doet me beseffen dat dat nergens voor nodig is.
Het moet zich maar gewoon verder gaan vormen zoals het nu doet. Ik ben fulltime moeder en werk aan mijn blogs. De ene week fulltime; de andere keer parttime. Feit blijft dat ik ervan kan leven en dat ik de keuze heb kunnen maken om Skyler grotendeels thuis te houden om daar mijn aandacht op te vestigen. En die ene dag, en eerdaags twee, dat hij naar het kinderdagverblijf gaat kan ik aan de bak met mijn blogs, maar kan ik ook de keuze maken om even me-time te nemen, met vrienden af te spreken of gewoon eens even lekker niks te doen. De sociale contacten die zijn gebleven trekken weer een beetje aan, ik heb me-time door lekker te sporten met een personal trainer en zo nu en dan naar een concert te gaan, vind het wat makkelijker om Skyler bij mijn ouders achter te laten zodat ik met Raymond de hort op kan, vind het veel leuker om op platte schoenen te lopen dan op hakken en sta sinds tijden weer eens zelfverzekerd voor de spiegel waarna ik tegen mezelf kan zeggen dat ik oprecht blij ben met hoe mijn leven nu is. Ik ben moeder en I like it. En dat is maar goed ook, want dat is tenslotte de persoon waar ik mee moet leven. Nu maar hopen dat Skyler zijn moeder ook leuk vind in deze vorm. Ach, hij heeft geen vergelijkingsmateriaal. Maar ik denk dat hij niet meer dan trots op me is als hij vanavond weer lekker tegen me aan kruipt.
Is dit nu de nieuwe Shirley? Nee, bij lange na niet. Maar het komt toch wel verdomd dicht in de buurt bij wie ik wil zijn en hoe ik over mezelf wil denken. Wat is het moederschap toch mooi dat het naast een kind ook nog eens zoveel transformatie met zich mee kan brengen.
Hey chica, plaatsen we toch tegelijkertijd een heel herkenbaar verhaal maar met een heel andere achtergrond. En ik geloof ook steeds meer dat jezelf tevreden houden, met alles wat op dat moment bij jou hoort en past, het allerbelangrijkste is. Niemand anders gaat het voor je doen. Dus chapeau voor jou! En wat ik een mooie vind: ‘Nee zeggen tegen een ander, is eigenlijk ja zeggen tegen jezelf’. Die helpt me best vaak 😉 Keep up the good work! X!
Heel erg mooi geschreven en verwoord. Ik voel er zelf ook veel emoties bij komen, ik heb deze transformatie zelf ook en had niet verwacht dat dit eerste jaar zo’n emotionele rollercoaster zou zijn en dat er meer zou veranderen dan ik dacht. En nee, ik vind het helemaal niet erg want moeder zijn, een gezinnetje zijn en hier volop van kunnen genieten is het mooiste wat er is <3
Amen! Het moederschap verandert je en dat is helemaal normaal. Jammer dat sommige mensen dat niet begrijpen en verkeerde verwachtingen bij je leggen. Het gaat er om dat jij er gelukkig bij bent en dat straal je uit, ook naar Skyler. En zo herkenbaar, ik ben ook niet meer de Kelly die ik was, en met ups en downs ben ik de moeder en blogger die ik nu ben. Ik ben ook helemaal mezelf kwijt geweest. En nu heb ik alles op de rit, is mijn hoofd taak om moeder te zijn en daarbij blog ik en ben ik Kelly. Moeder worden zet je leven op zijn kop en dat proces is heel normaal maar toch zijn er andere verwachtingen. Heerlijk in pyjama op de bank met een kop thee, de stamppot pruttelend in de pan en genieten van dat huiselijke, dat mag gewoon. Vooral aan jezelf, je man en je kindje denken, dat is wat telt 🙂 Just be you 🙂
Mooi geschreven! Ik ben benieuwd hoe ik zou veranderen als ik in de toekomst moeder mag worden.
Ik vind de nieuwe Shirley erg leuk en je bent een meerwaarde in mijn leven..
Als ik zie hoe Skyler met jou samen is kan ik met zekerheid zeggen dat hij dol op jou is.. Die lach van hem naar jou zegt genoeg!
Je bent een kanjer! Kus
En dat is precies waarom ik blijf terugkomen bij jou blogs. Omdat je zo lekker jezelf bent gebleven, want je gaat mee in de veranderingen en bent jezelf en niet gemaakt. Je bent een prachtmens, met een heerlijk kind. Je doet het goed als moeder met twee blogs, good job!
Het moederschap heeft mij ook veranderd.Positief als je het mij vraagt. Ik ben een stuk zelfverzekerder geworden, durf keuzes te maken en nee te zeggen. Mijn kinderen hebben ook mijn kijk op het leven veranderd. Je ogen gaan weer wat wijder open en je ziet wat je hoort te zien. Ik geniet van mijn kids, mijn gezinnetjes en de kleine dingen die het leven zo mooi maken. En is dit nu wie ik ben en zal blijven? Ik hoop het eerlijk gezegd niet. Ik wil elke dagen leren en als persoon groeien.
Prachtig geschreven stuk Shirley en zo herkenbaar. Blijf jezelf en doe waar jij gelukkig van wordt. Die les hebben wij moeders ondertussen wel geleerd. Bedankt!
Wat een mooi stuk om te lezen 🙂 Ik ben er ook van overtuigd dat het mama zijn mij gaat veranderen, hopelijk op een positieve mooie manier!
Ik vind je nog steeds een heerlijke vriendin. <3
xx
Mooi geschreven. Moederschap heeft mij ook veranderd, in positieve zin! Net als jij vind ik het huiselijke belangrijk en heb ik meer rust. Ik hoef niet altijd de hort op en vind tijd met mijn kinderen het belangrijkste. Ook qua sociale contacten is er het één en ander veranderd. De meeste zijn ook moeder maar degene die nog geen kindje hebben is het contact eigenlijk nog hetzelfde. Als er echte vriendschap is word dat gewaardeerd.
Ik las net de titel en nog nisk vh artikel, maar moest meteen lachen omdat ik met een zelfde soort blogje bezig ben. Ook wel inhoudelijk een beetje hetzelfde, alleen was kleding enzo hier nooit zo happening (ik ben dan ook geen modeblogger) en merk ik vooral dingen in mijn karakter enzo. Maar idd: het meoderschap verandert je, of je het nu wilt of niet. In positieve zin! Vind ik althans.
goed geschreven, prachtig verwoord! Ik denk dat iedere vrouw veranderd door het moederschap. Je staat zelf niet meer op nummer 1 en daardoor is het soms zoeken naar de juiste keuzes. En nu ik er zo over nadenk, denk ik dat ik ook zekerder ben geworden. Het kan me gewoon niet zoveel meer schelen hoe anderen over mij denken, terwijl ik dat voorheen veel belangrijker vond. En ik ben erg selectief geworden in mijn vriendschappen. Beter een paar hele goede vrienden dan hordes waar je weinig aan hebt!
Wat een mooi artikel en kan me er zeker in vinden! Ben zelf nog steeds heel erg zoekende en ben nog steeds bezig om een juiste balans te vinden maar het gaat steeds beter.. Heb goede hoop dat het niet lang meer duurt! Maar vind jou blogs super om te lezen en de grootste reden is, is dat ik weet dat ik niet de enige ben! Je bent een topper!
Erg mooi geschreven.
bedankt voor je openhartigheid, de herkenbaarheid is zo fijn!
Mooi geschreven Shir!
Heel herkenbaar! Ik ben zelf “pas” 3 maanden moeder maar ik merk nu ook al aan mezelf dat het me veranderd heeft… En dat proces is nog steeds gaande, zeker nu ik bezig ben een ritme te vinden met mijn kleine meisje. En dat gaat me niet slecht af moet ik zeggen 🙂 Ik denk dat ik wel veel veranderd ben door toch minder materialistisch te zijn ingesteld. Ik vraag me nu regelmatig bewust af waar ik echt gelukkig van word en dat zijn andere dingen dan voorheen. En als ik ergens over twijfel, en dan vooral in de zin over wat de maatschappij van mij verwacht, dan hoef ik maar 1 blik te werpen op mijn dochtertje om te beseffen dat ik precies ben waar ik wil zijn.
En zo is het! Ik zeg vaak, het moederschap heeft me scherper gemaakt op het gebied van vriendschap.
Mooi en eerlijk geschreven en ook herkenbare stukken. Het is ook niet niks, zo’n klein mensje dat je leven binnenvalt en het vervolgens helemaal op zn kop zet! Ik zit nog volop in de verandering en geniet van de momenten waarop ik me lekker, happy en tevreden voel, die weer steeds meer voorkomen, meestal ook met mn kleine aapje aan me vastgeplakt.
Keep up the good work!!
Mooi geschreven, zo herkenbaar!
prachtig mooi geschreven respect heb ik ervoor en zo herkenbaar ik ben moeder van 2 dochtertertjes 5 en 4 jaar tropenjaren maar tegelijkertijd ook zo genieten
die onvoorwaardelijke liefde die je voor ze voelt
en ik zeg altijd mijn meisjes houden toch wel van mij om wie ik ben dat is anders dan vrienden mijn prinsesjes blijven voor eeuwig mijn vriendinnen
heel mooi echt top
groetjes felicia
heel herkenbaar, ik ben ook thuisblijfmoeder met een blog die dan wel niet betaald maar me wel heel veel voldoening geeft. Net als hardlopen waar ik me tegenwoordig heel veel mee bezighoud, voor sommige mensen ook vreemd maar voor mij een uurtje voor mezelf.