Eliza: aan mijn jongere ik…

Lief meisje,

Het leven voelt nu als een zware last. Eenzaam en verwarrend. Je wilt jezelf zo graag geborgen voelen, zo graag ergens bij horen. Je bent anders dan de anderen, zeggen ze. En zonder eens heel goed in de spiegel te kijken ben je het gaan geloven. Je bent mager en onhandig. Je bent zwak en huilt snel. Je kan niet schrijven en je bent dom. Je bent niet mooi, stoer, snel, lenig of grappig. Op school ben je bang, buiten ben je alleen en thuis is het een puinhoop. Dit alles zorgt ervoor dat je het grootste gedeelte van je tijd op je kamer zit.

Je droomt ervan om succesvol te zijn. Je droomt ervan dat je wel telt. Dan je er wel toe doet. Je wilt niets meer dan ‘goed genoeg’ zijn. Goed genoeg om mee te spelen, goed genoeg om gekozen te worden bij de gymles. Goed genoeg om je niet buitengesloten te voelen.

Je weet het nog niet lieverd, maar je bent het al. Je bent al goed genoeg en je bent wel anders, maar je ziet niet dat dat jou juist mooi maakt. Iedereen is anders. De andere kinderen hebben ook allemaal wat. Degene die jou dagelijks pest denkt eigenlijk dat ze te dik is en waarschijnlijk zit dat kindje ’s avonds ook in haar kamer en voelt ze zich ook alleen en lelijk. Want dat is hoe mensen met elkaar omgaan. We zoeken zo hard naar overeenkomsten dat we verschillen afkeuren. We focussen zo hard op die verschillen om vervolgens onszelf ook af te keuren. En zo kom jij er later achter dat iedereen met een onzekerheid loopt. Zelf die heel mooie meisjes. Die populaire meisjes. Ja die, die voelen zich ook niet gelukkig.

Wat zou ik je graag vasthouden en kussen op je hoofd. Je warmte laten voelen en laten horen dat het echt allemaal goed gaat komen. Wat zou ik je graag willen vertellen dat je je pad gaat vinden. Dat je pad niet makkelijk gaat zijn maar dat zolang je maar de ene voet voor de andere blijft zetten, en gaat geloven in je eigen anders zijn, dat je je geluk gaat vinden. Wat zou ik je graag willen leren dat het geluk zelden overeenkomt met een plaatje in je hoofd maar dat het zit in jouw hart. Je hart is groot, je liefde voor anderen is oneindig. En dat is precies wat je nu zwak maakt, maar later je kracht gaat zijn.

Je gaat belangrijk zijn in het leven van een mooi klein meisje. Een klein meisje dat jouw leven komt en jou nodig gaat hebben zoals jij nu iemand nodig hebt. Je zult haar in jouw hart sluiten en iedere dag vertellen hoe bijzonder zij is. Je zult haar vasthouden zo vaak als je maar kan. Zij zal haar uitdagingen in het leven hebben en jij zal achter haar staan en haar op ieder moment steunen, sturen en vasthouden.

Je gaat zien dat iedereen bijzonder is op zijn of haar manier. Je gaat mensen helpen het mooie in zichzelf te vinden en het beste uit zichzelf te halen. Want lief meisje, de eenzaamheid van vandaag kan je overwinnen en het kan je kracht van morgen worden. Volg je hart, volg je passie, kijk je pijn en verdriet recht in de ogen en weet dat je alles aan kan. Weet dat mensen anderen pijn doen, vaak vanuit angst en onzekerheid. Weet dat liefde alles overwint en dat jij telt. Iedereen telt. Iedereen is bijzonder. Ook degenen die je pijn doen. Vergeven is een kracht en loslaten betekent leven. Je bent sterk genoeg om dit te doen. En als je dat doet is er lucht om anderen te helpen, te groeien en tot je ware potentie te komen.

Aan iedere man of vrouw die deze eenzaamheid herkent, die misschien die eenzaamheid nog steeds voelt, gun jezelf meer. Laat de pestkoppen van vroeger je leven van vandaag niet meer bepalen. Zoek hulp, je bent het waard. Doe wat je moet doen om het verleden los te laten zodat je in de toekomst in jouw kracht kan staan. Je bent bijzonder, je kan het!

Dikke knuffel.