Betty’s zwangerschap: week 25

Ik begin ieder weekoverzichtje met min of meer dezelfde strekking. Ik kan namelijk steeds niet geloven dat ik alweer ‘zo ver’ ben. Inmiddels is week 25 voorbij en ben ik begonnen aan mijn 26ste zwangerschapsweek! Sinds de geslachtsbepaling – waar ik super nieuwsgierig naar was – gaat het als een trein. Iedere week vliegt voorbij en zo gaan we dus sneller dan gedacht richting het einde van mijn eerste zwangerschap! Aan de ene kant kan ik niet wáchten tot het moment waarop ik ons mannetje voor het eerst kan zien en knuffelen, maar aan de andere kant weet ik nu al dat ik mijn buikje en dat gezellige gevoel van zijn schopjes vreselijk zal gaan missen. Hoe dan ook: Ik ben ‘pas’ 26 weken zwanger en heb dus nog een flinke tijd te gaan. Gelukkig! Op naar mijn overzicht van week 25!

– In de 25ste zwangerschapsweek is de baby een centimeter of 35 lang en weegt hij ruim 700 gram. Dat gaat al snel richting de kilo. Ik weet niet waarom, maar ik kan niet wachten tot dat moment. Het voelt gewoon een stuk prettiger om te weten dat hij ‘al’ een kilo weegt. Dat is in ieder geval een stuk steviger en stabieler dan nu. Gelukkig gaat het allemaal vanzelf en als hij maar lang genoeg blijft zitten en ik genoeg blijf eten, zal het allemaal wel goed komen!

– Zo rond deze week zullen de testikels van ons mannetje gaan indalen. Ook maakt hij testosteron aan, waardoor zijn mannelijke geslachtskenmerken verder uit kunnen groeien. Gek idee dat mijn baarmoeder nu een badje van testosteron is! Mijn vrouwelijke lichaam heeft dus een enorm mannelijke kant, op dit moment. Raar!

– Ons jongetje is op sommige dagen flink goed te voelen. Ik zie mijn buik soms heen en weer wiebelen en voel soms dat mijn buik aan de ene kant harder aanvoelt dan aan de andere kant. Dat zal zijn lichaampje dan wel zijn, beeld ik mezelf in. Ook schopt hij regelmatig, waar ik echt geen genoeg van krijgen. Ik ben dan dus ook des te teleurgesteld als hij een dagje wat rustiger is. Tot nu toe heeft hij iedere dag wel iets van zich laten merken, maar de ene dag is hij drukker dan de andere. Ik heb gelezen dat het redelijk normaal is, omdat hij soms zijn rust pakt om te groeien en soms gewoonweg gedraaid zit, waardoor ik hem niet kan voelen. Hoe dan ook: de vlag gaat uit op de dagen dat hij los gaat in mijn zij.

– Ik kan me voorstelleen dat veel van jullie van enthousiasme aan het stuiteren zijn over het aangekondigde mooie weer. Ik absoluut niet. Ik was altijd een enorme koukleum, maar sinds mijn zwangerschap heb ik het niet meer koud gehad. Ik kijk dan ook enorm tegen tropische dagen op, dan heb ik bijna het gevoel dat ik stik Vooral in ons huis is het vreselijk op een warme, zonnige dag. We wonen op de bovenste verdieping onder een plat dak in een huis met heel veel ramen op het zuidwesten. Vooral ’s avonds, als de zon écht vol op ons huis staat te schijnen, is het hier niet uit te houden. Geef mij dus maar die bewolking en een buitentemperatuur van rond de 22 graden.

– Ik ben zó enorm blij met mijn zwangerschapshormonen! Sinds mijn puberteit heb ik last van een onzuivere huid. Ik heb echt alles al geprobeerd. Ga zeer regelmatig naar de schoonheidsspecialiste en geef een fortuin uit aan goede verzorgingsproducten. Alles helpt tijdelijk, maar na een paar dagen komen er dan toch weer nieuwe onzuiverheden opzetten. Tot nu dus. Want mijn zwangerschap lijkt echt het enige dat ooit langdurig heeft geholpen. Aan het begin van mijn zwangerschap had ik nog wel wat puistjes, maar nu is er echt al maanden niets bijgekomen. Mijn huid ziet er voor het eerst sinds mijn puberteit uit als die van een volwassene en daar ben ik zo verschrikkelijk blij mee! Die emotionele bui zo nu en dan neem ik op de koop toe en ik hoop van harte dat mijn huid min of meer hetzelfde blijft nadat onze zoon geboren is.

– Misschien ligt het aan mij, maar ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik over een paar maandjes écht moeder ben! Ik kijk zo nu en dan verliefd naar zijn kleertjes, maar heb nog steeds niet écht het besef dat ik daar iemand in aan mag kleden. Iemand die bij mij hoort en die de rest van mijn leven bij mij zal blijven horen. Iemand die we door en door zullen leren kennen, die we zullen zien groeien en allerlei vaardigheden zullen leren. Iemand die misschien uiteindelijk wel op het 25-jarig jubileum van ons huwelijk een nieuwe tekst op ‘Aan de Amsterdamse grachten’ heeft bedacht om zijn ouders te bedanken voor zijn fijne jeugd. Ik vind het allemaal een heel gek idee. Hij is nu al zo dicht bij me, dichterbij dan wie dan ook ooit is geweest. En toch heb ik nog geen idee wie hij écht is, hoe hij heet, waar hij van houdt en waar hij goed in is. Ik kan niet wachten om hem echt te leren kennen!

Eerst maar eens op naar week 26. Dinsdag heb ik weer een afspraak bij de verloskundige. Dan mogen we weer even lekker naar zijn hartje luisteren en hopelijk bevestigt zij dan ook dat het allemaal nog goed met hem gaat. Verder gaan we deze week een paar dagen met het vliegtuig naar Servië. Een vriend van ons woont daar en vraagt al een tijdje of we bij hem op bezoek komen. Gaan we nu dus doen. Ik ben heel benieuwd!

Ik wil jullie vast een fijne week wensen!

(Meer lezen van mij? Dat kan op Bettyblogt.nl)