Een tweede kindje, een andere opvoeding?

Tijdens de zwangerschap van Skyler had ik helemaal niet zo duidelijk voor ogen wat ik precies wilde met de opvoeding. Na de bevalling deden we maar wat en uiteindelijk is dat onze manier van opvoeden geworden. Het heeft goed uitgepakt, al zeg ik het zelf. Skyler is lief, luistert goed, heeft af en toe wel zijn streken maar over het algemeen hebben we niks te klagen. Het voelt goed zoals we het aangepakt hebben en nog gaan aanpakken. Toen ik zwanger was van ons tweede kindje had ik wel een paar dingen die ik anders zou willen doen deze tweede keer, maar dat waren vooral wat kleine dingetjes die ik aan wilde pakken. Ik noem het ‘zelf eten maken in plaats van potjes’, meer in de eigen kamer slapen, minder volgens het boekje leven en me minder druk maken om van alles en nog wat. Eigenlijk gaan al deze veranderingen me goed af, maar ik merk dat er nog meer veranderd is. Dat ik opeens veel meer interesse heb gekregen in andere opvoedingsstijlen en dat ik het leuk vind om daar mee te gaan experimenten.

Meer ritme

Ondanks dat ik heel erg tevreden ben met hoe we het met Skyler aanpakken, merk ik toch dat een tweede kindje heel anders kan zijn en dus ook heel andere handelingen nodig kan hebben. Zo zit ik met Maddox veel meer op een vast ritme dan toentertijd met Skyler. Terwijl Skyler vaak met me meeging en ik toch duidelijk veel op pad was met de kinderwagen, is het voor Maddox heel erg belangrijk dat hij rustig thuis op zijn vaste tijden slaapt. Legde ik Skyler gewoon in de wagen als ik met iemand had afgesproken, moet ik nu vaak ‘nee’ zeggen omdat ik me strikt wil houden aan zijn schema. Ik ben dus een stuk ‘moeilijker’ geworden en dus iets minder ‘los’ en ‘we zien het wel’. Maddox is wat dat betreft meer gevoelig. Eigenlijk in alles.

Houten speelgoed

Daarnaast begin ik een onwijze liefde te krijgen voor houten speelgoed. Voor Skyler vond ik alles met muziek, kleuren en herrie fantastisch en ons huis staat dan ook vol met al dat grut. Nog steeds vind ik het heerlijk, begrijp me niet verkeerd, maar voor Maddox duik ik opeens een heel andere hoek in. Als ik een cadeautje voor hem zoek merk ik dat ik vaak denk ‘jeetje, heeft álles geluid?’ Boekjes, blokken, houten materialen en passief speelgoed hebben meer mijn aandacht. Dat heeft ook zeker te maken met het feit dat hij nu naar een kinderdagverblijf gaat waar dat heel erg gestimuleerd wordt. Ik zie opeens in hoe mooi deze vorm kan zijn en dat dat ook voor Maddox misschien wel heel erg goed is. We vermijden het zeker niet want in huis komt Maddox genoeg tegen, maar qua cadeautjes en wat ik voor hem neerleg, hou ik er wel rekening mee.

Dragen en dichtbij houden

Ik merk dat ik voorzichtiger ben met Maddox. Niet zozeer qua huilen of dat ik hem niet op de grond wil leggen of aan anderen wil geven, maar meer dat ik hem graag bij me draag. Hij voelt een beetje als een zorgenkindje met zijn darmen, eczeem en hysterie en ik wil hem graag beschermen tegen alles van buitenaf. Met Skyler heb ik dat eigenlijk ook nooit echt zo ervaren. Zal het komen omdat het mijn laatste kindje is? Dat ik zeker weet dat ik deze babytijd nooit meer terug krijg en het meer koester? Ik heb geen idee.

Gezonde voeding

Dat ik nu zelf hapjes maak en dat ik Skyler potjes gaf heb ik al vaker gemeld. Ik merk dat ik meer voldoening haal uit het zelf maken en dat ik het belangrijk vind dat ik precies weet wat Maddox binnen krijg vanwege zijn allergieën. Skyler gaf ik altijd maar wat en ik begon ook vrij snel met babykoekjes en broodbeleg. Ik merk nu ook dat ik daar een iets andere kijk op heb gekregen. Dat zal hoogstwaarschijnlijk met Maddox’ darmen te maken hebben, maar ook omdat ik gewoon graag wil dat Maddox beter gaat eten dan Skyler en dat hij ook sneller genoegen neemt met de gezondere opties of zelfs helemaal even geen suiker. Best bijzonder hoe je zo om kan schakelen. Al doende leert men en ik denk dat veel ook wel te maken heeft met dingen die ik nu bij Skyler merk en die ik misschien toch ietsje anders zou willen zien bij Maddox. Feit is dat ze in grote lijnen dezelfde opvoeding krijgen en ik ze nooit anders zou behandelen, maar qua dingen als eten en spelen ben ik toch iets anders aan het kijken. In ieder geval dit eerste jaar. Ik denk dat mijn kijk op de ‘ouder’wereld in de afgelopen vier jaar gewoon enorm verbreed is met alles wat ik online tegenkom en dat ik aan de hand daarvan toch iets anders aan het proberen ben.

Ik ben wel benieuwd, hebben jullie bij een volgend kindje ook bepaalde dingen die je toch net even anders doet omdat dat je opeens meer aanspreekt?