Na 12 weken: hoe gaat het met mij?

Morgen is Maddox alweer 12 weken en naast een update over hem en hoe het allemaal gaat –die komt volgende week als hij precies drie maanden is- leek het me wel leuk om eens te vertellen hoe het nu met míj gaat. Ik ben inmiddels dus een paar weken moeder van twee, het normale leven is na de kraamperiode weer begonnen en als je mijn fotodagboeken iedere week leest, kun je wel zien dat alles grotendeels weer als vanouds is. Echter is er natuurlijk voor mij onwijs veel veranderd. Van alleen een heel makkelijke peuter in huis, naar een peuter én een baby. De eerste weken zat ik op een gigantische blauwe wolk en vond ik alles super easy, maar is dat nu nog steeds het geval? Opmerking vooraf: het is een láng artikel geworden.

De eerste maand

De eerste maand was werkelijk fantastisch. Ik heb me dit keer helemaal overgegeven aan de babybubbel en ben zo blij dat ik dat gedaan heb. Het was even niets meer dan de baby en ik en het voelt alsof dat de band extra sterk heeft gemaakt. Sommige moeders zijn bang dat ze niet zoveel van hun tweede kind kunnen houden als van hun eerste kind, maar geloof mij: dat komt na de bevalling helemaal goed. Doordat ik zó met Maddox bezig was en Skyler steeds meer naar Raymond toe trok, heb ik zelfs even een momentje gehad van: ‘jeetje, misschien hou ik wel nóg meer van Maddox dan van Skyler op dit moment. Heftige uitspraak, maar natuurlijk (gelukkig!) is daar helemaal níks van waar. Mijn hormonen waren even zwaar aan het fucken met me. Momenteel is dat helemaal recht getrokken maar ik had het er echt even moeilijk mee. Ik zat in de babybubbel en vond het maar lastig om daar uit te kruipen. Ik wist niet waar ik het zoeken moest met al die liefde en hoe ik dat een plekje moest geven.

Aan de ene kant vind ik het ontzettend jammer dat die heel kleine babyfase nu is afgelopen aangezien Maddox dus al bijna drie maanden is; aan de andere kant ben ik eigenlijk wel blij dat ik uit die bubbel ben en weer terug ben gekeerd op aarde. Weer lekker veel de aandacht voor Skyler, voor mijn werk, voor mijn andere bezigheden. Ik ben weer Shirley in plaats van die kersverse moeder die alleen maar aandacht voor haar baby heeft en niets meer doet dan haar baby besnuffelen, knuffelen en voeden. De eerste weken kon ik wel in huilen uitbarsten als er weer een dag voorbij was en Maddox weer groter was geworden; nu zie ik de voordelen van een iets groter kind en zie ik vooral de mooie momenten van het groter worden. Dat zorgt voor veel rust bij me en niet steeds voor die depressieve gevoelens als ik weer in bed stap om de dag af te sluiten.

De laatste weken

De laatste weken stonden voor ons in het teken van ritmes zoeken, zelf weer tot rust komen, met de babykrampjes dealen, kijken hoe we alles kunnen combineren en vooral weer voor mezelf zorgen. Ik vond en vind dat allemaal best lastig. Er is nog weinig ritme te vinden qua slapen en ik werk overal tussendoor. Op de maandag en dinsdag als Maddox slaapt, op woensdag en donderdag als ik even niet bezig hoef te zijn met de jongens als ze zichzelf vermaken, op vrijdag als mijn moeder met de kindjes bezig is, heel soms in het weekend. Het zijn de eerste, hectische maanden die ik nog goed ken van Skyler. Echter is er nu een heel groot verschil; ik ben meer ervaren en heb een hoop rust gevonden. Dit draagt bij aan de rust in huis waardoor het allemaal nú al een stuk beter gaat dan toentertijd met Skyler. Nog steeds rommelig en zoekende, maar in ieder geval een stukje beter dan de eerste keer toen ik moeder werd. De komende maanden zal het werk nog steeds zo tussen het moederen door gaan lopen, tot we in november een nieuw leven tegemoet gaan; Skyler gaat dan naar de basisschool en Maddox start twee dagen op een kinderdagverblijf. Spannend, maar ik vind het ook wel een fijn vooruitzicht.

De eerste maand zat ik nog teveel op mijn roze wolk om de moeilijkheden te zien. Die waren er ook eigenlijk niet aangezien Skyler onwijs makkelijk is en Maddox grotendeels van de dag lag te slapen. Nu Maddox wat ouder wordt, meer wakker is en Skyler dat ook maar al te interessant vindt, is er iets meer hectiek. Maddox is een onrustig mannetje dat veel aandacht vraagt en tegelijkertijd wil en moet ik Skyler ook de aandacht geven die hij verdient. Ik heb af en toe echt wel momenten dat ik met mijn handen in het haar zit. Maddox huilen, Maddox die een fles wil, Skyler die nog moet eten, Skyler die vanaf het potje roept dat hij gepoept heeft, Skyler die een woede-aanval krijgt terwijl Maddox de boel bij elkaar schreeuwt en dan ook nog eens een deadline voor een advertorial. Op dat soort momenten denk ik echt: poeh, wat heftig dit! Denk dus ook vooral niet dat dat hier niet aan de orde is en dat alles vanzelf gaat. Skyler is en blijft een peuter en Maddox is en blijft een baby. Dat is gewoon aanpoten, helemaal als je er dus ook nog naast werkt.

Maar gelukkig overheersen de mooie momenten. De keren dat Skyler naar Maddox gaat om met hem te ‘spelen’ omdat hij wat aan het mopperen is, de keren dat we met zijn drietjes rustig wakker worden en in bed liggen om televisie te kijken, de keren dat we knuffelend op de bank zitten of de momenten dat we op pad zijn met zijn vieren en ik vanaf een afstandje naar mijn drie mannen kijk. Het is allemaal prachtig en ik voel me een rijk mens. Ik ben nog steeds van mening dat ik van 1 naar 2 kinderen een stúk makkelijker vind dan van 0 naar 1 maar dat ligt puur aan mijn eigen houding. Ik ben niet meer zo onzeker en schiet niet meer in de stress van ieder huiltje. Wel blijf ik bij mijn standpunt dat twee kinderen voor ons voldoende is. Ik geniet van de jongens en zou die eerste twee weken dolgraag nog eens beleven, maar het is allemaal wel goed zo. Een derde past nog steeds niet in ons plaatje. Twee is druk en mooi zat. Nu lekker genieten van de komende jaren!

Mijn eigen tijd

Nu het normale leven dus weer is begonnen merk ik dat ik mijn eigen tijd een beetje mis. Normaal waren maandag en dinsdag echt mijn werkdagen zonder kind. Het waren zelfs dagen waarop ik soms even niet werkte en iets voor mezelf ging doen. Heerlijk om tijd door te brengen zonder Skyler en echt alleen met mezelf bezig te zijn. Dat heb ik nu nog niet. Momenteel is Maddox thuis en ben ik dus op ‘mijn dagen’ ook met hem bezig. Bovendien is het niet meer zo dat ik in de avonden mijn handen vrij heb als Skyler in bed ligt of in het weekend iets kan doen omdat Skyler toch lekker aan het spelen is. Ik heb nu de zorg erbij voor Maddox die toch wel wat aandacht vraagt. Dat is nu eenmaal zo met een baby. Is helemaal niet erg, laat dat even duidelijk zijn, maar voor mij gewoon heel erg wennen en bij tijden lastig voor iemand die deze oplaadmomenten nodig heeft. Het is voor nu dus zoeken hoe ik dat in ga vullen tot november. In november verandert de boel weer want dan gaat Maddox op maandag en dinsdag naar de crèche en zit Skyler de doordeweekse dagen op school. Een dubbel gevoel dus; aan de ene kant wil ik zoveel mogelijk met de kindjes doen en al mijn tijd en energie in hen steken omdat het in november minder gaat zijn, maar aan de andere kant moet ik toch ook wel weer even die ‘me-time’ momenten gaan plannen om zélf even op te laden. Een puntje voor de komende tijd om aan te werken.

Werken aan mezelf

Naast dat ik de tijd voor mezelf weer een beetje moet vinden, staat de komende tijd vooral in het teken van werken aan mezelf. Dat betekent in mijn geval ook werken aan de site en Mommyhood hopelijk nog leuker, prettiger en beter maken (inclusief goede samenwerkingen), maar ook zeker werken aan mijn lichaam en weer wat gezonder worden. Ik ben veel afgevallen na de zwangerschap en dat is natuurlijk erg prettig, maar ik merk ook dat ik vooral de zorg draag voor de kids en iets minder voor mezelf. Dat ik vaak vergeet te ontbijten, dat ik mijn flesjes water vergeet te drinken, dat ik nog steeds niet naar de sportschool ben geweest en dat ik weer zo onregelmatig en ‘makkelijk’ eet, dat er toch weer wat pondjes zijn bij geslopen. Het leven van een jojo’er… Ik heb dus weer Weight Watchers op gepakt om in het gareel te komen. Niet zozeer omdat ik veel kilo’s wil afvallen (een paar is altijd fijn!), maar vooral om regelmatig te eten, gezonde keuzes te maken, meer inzicht te krijgen in de keuken en zo alles redelijk onder controle te houden. Het gaat vooralsnog erg goed dus hopelijk blijft dat zo.

Voor de zwangerschap was ik ook lekker aan het sporten. Ik ging zo’n twee en soms drie keer in de week naar de sportschool en genoot er ook van. Tijdens de zwangerschap heb ik mijn abonnement uiteindelijk voor zes maanden op hold laten zetten. Ik voelde me energieloos, vaak misselijk en had er gewoonweg geen zin in. Gelukkig bood de sportschool me deze optie zodat ik me kon focussen op de zwangerschap en niet voor niks de sportschool zou betalen. Sinds afgelopen week is dit abonnement weer gaan lopen en dus moet ik weer aan de bak. Goed voor mijn lichaam, maar misschien ook goed voor de momenten voor mezelf. Het is even zoeken wanneer ik kan gaan (normaal ging ik in het weekend en op maandag of dinsdag als Skyler op het kinderdagverblijf was) omdat Raymond doordeweeks echt steeds wat laat thuis is vanwege drukte op zijn werk, maar misschien kan ik beginnen met één keer per week in het weekend. Ieder uurtje is er één, toch? Ik ben momenteel ook in gesprek met Personal Body Plan voor hun ‘Mommy plan’ en misschien ga ik daar mee aan de slag. Maar als dat door gaat vertel ik jullie uiteraard meer.

Vakantie

Het is dus soms nog een beetje zoeken, maar over het algemeen gaat alles heel erg goed. In ieder geval beter dan waar ik rekening mee had gehouden. Het gaat me goed af, al zeg ik het zelf. Maddox gaat mee met het ritme hier in huis en langzaamaan vinden we ook met hem ietsje meer rust. Ik ben weer lekker aan het schrijven, heb leuke samenwerkingen lopen en ben eindelijk op het punt dat ik Styleguide echt los kan laten om me te focussen op Mommyhood en dit hopelijk uit te breiden. Raymond neemt meer dingen van me thuis uit handen dan voorheen waardoor de druk er bij mij af is gegaan en waardoor het allemaal iets meer te behappen is en meer goed en rustig voelt allemaal.

Er staan spannende dingen voor de deur; niet alleen gaat Skyler naar de basisschool en Maddox naar de crèche, ook gaat Raymond in oktober voor 2.5 week naar het buitenland voor zijn werk. Dat betekent dus dat ik het allemaal alleen moet gaan doen. Enerzijds zie ik er tegenop want het is natuurlijk wel een stuk zwaarder en ik ben echt even alleen; anderzijds weet ik ook wel dat het allemaal goed komt. Tegen die tijd zal Maddox ook wat eerder naar bed gaan waardoor ik de avonden alleen ben en volledig dingen voor mezelf kan doen. Zo bekijk ik het dan ook maar gewoon! Omdat we ons na die tijd gaan focussen op de spannende tijd voor Skyler, wilden we voor oktober nog even weg. In september gaan we daarom een weekje naar Center Parcs in België. Lekker even er tussenuit met het hele gezin en genieten van de rust en van elkaar. We wilden eerst met het vliegtuig op vakantie maar hebben er toch voor gekozen om de auto te pakken en iets dichter bij huis te blijven. We krijgen dit verblijf aangeboden door Center Parcs, maar anders hadden we ook zelf iets gezocht in de buurt in het zuiden van Nederland of in België voor een korte vakantie. Vliegen komt volgend jaar wel weer! Ik zal jullie later meer vertellen over deze plannen en waar we gaan verblijven.

Ik denk dat ik er een eind aan ga breien want ik ben alweer veel te lang aan het schrijven. Verwacht de komende tijd lekker veel updates en ook in de vakantie gaat alles gewoon door; Mommyhood doet niet aan een zomerrooster. Heel af en toe dat ik op zondag geen artikel heb, maar er staan doordeweeks dan ook soms twee artikelen per dag voor jullie klaar.

Dat gezegd hebbende: fijne zomervakantie! Geniet van elkaar en of je nu thuis blijft of weggaat, maak er een mooie tijd van. En neem af en toe de tijd om Mommyhood te lezen. Ben ik in ieder geval niet voor niks aan het werk! X