Mijn bevallingsverhaal is er één voor in de boekjes. En dat terwijl ik er zo tegenop zag…
Het begin
Het is dinsdagochtend 11:30 uur en ik heb een afspraak bij de verloskundige. Ik ben inmiddels 40 weken en 6 dagen zwanger en in goed overleg gaan we de natuur een handje helpen; ik word deze ochtend gestript. Raymond heeft de dag vrij genomen zodat hij mee kan en dat vind ik wel zo prettig. De één zegt dat strippen heel erg pijnlijk is; een ander vertelt me dat het wel meevalt. Ik laat het over me heen komen en zie het wel. Eerst maar eens kijken of ik ontsluiting heb want zonder een centimeter opening gaat de hele stripact niet door.
Strippen
Eenmaal bij de verloskundige binnen krijg ik mijn standaard controle. Alles gaat nog steeds goed maar ik geef wel aan dat ik er klaar mee ben en zin heb om de baby ter wereld te brengen. Ik mag uiteindelijk gaan liggen op de bank en niet veel later weet de verloskundige me te vertellen dat ik zo’n 3 a 4 centimeter ontsluiting heb. Kijk, dat is lekker! Zijn die stomme voorweeën toch nog ergens goed voor geweest. Vervolgens gaat de verloskundige haar ding doen en begint ze te strippen. Ik kan je vertellen; erg prettig is het niet. Ik vind het behoorlijk pijnlijk en moet op sonmige momenten ook echt even op mijn tanden bijten. Maar zoals de verloskundige al zei: ‘ik kan je moeilijk gaan aaien, dan heeft het geen effect.’ Tsjah, daar heeft ze een punt. Ze doet haar ding en niet veel later staan we weer buiten.
Thuis ga ik gewoon aan het werk. Ik wil mijn artikelen voor de rest van de week afmaken aangezien de kans groot is dat ik deze week en misschien wel vanavond, ga bevallen. Ook heb ik contact met mijn moeder. Ik wil graag dat Skyler die avond bij hen slaapt. Just in case! En gebeurt er niks, dan heeft Skyler het leuk gehad en halen we hem de volgende dag gewoon weer op. Raymond haalt Skyler op bij het kinderdagverblijf en niet veel later staat opa voor de deur om Skyler op te halen voor een logeerpartijtje. Ik vind het best een ding op dat moment. Waarschijnlijk is hij gewoon grote broer als hij thuis komt! Mijn gevoel is gewoon heel sterk: er is morgen een baby.
Weeën?
Het is 18:00 uur en ik zit met een bord lasagne op de bank als ik een krampje voel. Totaal niet noemenswaardig of pijnlijk en waarschijnlijk het effect van het strippen. Wel download ik een weeëntimer voor mijn telefoon en begin ik te timen. Vier uur later ben ik dit nog steeds aan het doen. Het is 22:00 uur, Raymond en ik zitten heel relaxt op de bank en af en toe heb ik een lichte kramp. Niet pijnlijk, nog steeds zeer onregelmatig en gewoon alsof ik ongesteld ben. Raymond besluit te gaan douchen en op dat moment ga ik toch wat twijfelen. De ‘weeën’ komen tussen de zes en tien minuten en houden gemiddeld een minuut aan. Maar ja, zijn het wel weeën? Ik herken deze eerste krampen niet van Skyler aangezien ik toen direct in een helse weeënstorm terecht kwam. Na wat appen met een vriendin besluit ik om toch de verloskundige even te bellen en te overleggen. Tijdstip: 22:15 uur.
Naar het ziekenhuis
We overleggen wat door de telefoon en besluiten dat ik over een uurtje naar het ziekenhuis kom. Ondanks dat de weeën totaal niet regelmatig komen, ik me nog kiplekker voel en er eigenlijk nog niks aan de hand is. Want, zo vertelt de verloskundige me: ‘de vorige keer ging je zo snel, dat ik nu ook niet anders verwacht. We gaan je vliezen breken en dan heb jij vannacht je baby.’ Ik loop naar boven, breng Raymond op de hoogte die nog staat te douchen en niet veel later zitten we in de auto. Met maxi cosi, vluchttas en toch wel wat zenuwen. Niet veel later komen we aan in het Amstelland ziekenhuis. Tijdstip 23:15 uur.
Vliezen breken
Als we allemaal gesetteld zijn besluit de verloskundige me te onderzoeken. De ontsluiting hangt nog steeds op vier centimeter zoals vanmorgen het geval was en daar baal ik een beetje van. Zijn het dan toch geen weeën die ik heb? Ze komen nog steeds heel onregelmatig en na overlegd te hebben met elkaar gaan we over tot het breken van de vliezen. Ik roep namelijk: ‘ik wil deze bevalling binnen vier uur achter de rug hebben!’ Vliezen breken gebeurt normaal tijdens een wee maar hoe wonderbaarlijk: de weeën blijven uit als ik in het ziekenhuis ben. En dus wordt er geprikt zonder wee. De hel. Tijdstip 23:50 uur. En vanaf dat moment gaat het hard. Heel hard.
There we go
Na het breken van de vliezen besluit de verloskundige me nog een beetje te strippen om alles in gang te zetten en dat heb ik geweten. Ik heb een wee waar ik niet meer uit kom en ga bijna knock-out van de pijn. Er worden washandjes en bekertjes water gehaald en na dat moment kan ik alleen maar puffen, kreunen en schreeuwen tegen Raymond dat ik dit geen uur meer volhou en dat ik doodga. Ik kan me nog goed herinneren hoeveel pijn ik had en dat ik op dat moment graag pijnbestrijding wilde. Maar net als bij Skyler merkte ik al: dat is geen optie meer, ik ga bevallen.
Tien centimeter
Niet veel later merk ik dat ik persdrang krijg. Ik roep naar de verloskundige dat de baby er al aan komt en iedereen om mijn bed, de verloskundige, de stagiaire en de kraamhulp die er was ter verpleging, schrikt daar een beetje van. Ik kreeg dus het idee dat ik daar nog lang niet aan toe mocht geven. Want hé, een paar minuten geleden had ik nog maar vier centimeter. Toch heeft die helse weeënstorm van de minuten daarvoor goed werk gedaan; na even inwendig te hebben gekeken kwam de verloskundige met het verlossende woord: ‘meid, je hebt al tien centimeter! We gaan ervoor!’ Tijdstip 00:29 uur.
Elf minuten
Elf minuten later, om 00:40 uur wordt Maddox op mijn borst gelegd.
Wat was het verschrikkelijk, heftig en intens. Wat was het ongelofelijk, pijnlijk en bijzonder. Ik dacht dat ik dood ging terwijl ik nieuw leven op de wereld aan het zetten was. De bevalling begon om 23:50 uur zonder goede weeën en met het breken van mijn vliezen en 50 minuten later had ik mijn tweede zoon in mijn armen. Wat heb ik goed gehandeld door de verloskundige op tijd te bellen en wat heeft zij de situatie goed weten in te schatten door me naar het ziekenhuis te sturen en mijn vliezen te breken om die onregelmatige weeën een zetje te geven. Ik kijk er met een fantastisch gevoel op terug. De verloskundige stagiaire die de bevalling geweldig deed, de verloskundige zelf die alles nauwlettend in de gaten hield en me door de laatste minuten heen praatte toen Maddox echt moest komen vanwege een lage hartslag. De kraamhulp die me heeft geholpen na deze bizarre ervaring en Raymond die er dit keer helemaal vanaf het begin bij was, in plaats van paniekerig binnen komen rennen tijdens persweeën zoals bij Skyler het geval was.
Ik heb het gewoon weer gedaan. Weer een geweldig kind op de wereld gezet. Zonder hechtingen of andere kleerscheuren (halleluja!), zonder pijnbestrijding (wauw!), met een bijna-dood ervaring (bevallen is de hel mensen, sorry) en met een plaatje van een zoon als gevolg. Ik raak er de afgelopen week niet over uitgepraat en denk zomaar dat het nog vaak ter sprake gaat komen. Wát een ervaring. ‘Je bent geboren om te baren!’ waren de laatste woorden van de verloskundige. En daarmee werd de bevalling afgesloten. Vier uur later, zoals ik eerder riep, lag ik gedoucht en gegeten in mijn eigen bed met een baby op mijn borst. Tijdstip: 04:00 uur.
Wauw wat een bijzondere ervaring zo zeg!
Wauw prachtig! Het is en blijft een wonder!
Heel herkenbaar bevalverhaal! Ik ben ingeleid ivm hoge bloeddruk en ging na een paar uur ook half out van de pijn (4cm). Toen voorbereidingen getroffen voor een ruggeprik maar die nooit gehaald; ik kreeg persweeen een half uur na dat laatste meetmoment waar iedereen ook van schrok en 7 min later lag mijn dochter op nijn borst. Had/heb er exact hetzelfde gevoel bij als jij!
Jeetje, dit is echt heel bijzonder zeg! Mooi om dit zo te lezen, hoop dat dit mij in oktober ook gegund is 😉
Heel bijzonder! Knap gedaan zeg! Lekker genieten nu van Maddox en terugkijken op een bijzondere ervaring.
Wauw! Heel snel en heeeel heftig dus! Ik hoop dat het wat meegevallen is met de naweeën enzo! Nu kan ik wel zeggen lekker genoeten, maar dat doe je natuurlijk allang!! Heerlijk!
Auteur
Poeh, daar heb ik inderdaad wel een paar dagen last van gehad haha!
Wauw Shir, heftig en intens inderdaad! You go girl!
Wow wat ontzettend snel allemaal zeg! Heel fijn dat het personeel allemaal heel goed bezig is geweest en de juiste acties heeft ondernomen, en natuurlijk ook dat jij zo goed naar je gevoel hebt geluisterd om toch te gaan bellen. Een tweede zoon! En wat een plaatje. Nogmaals gefeliciteerd
Wat mooi om te lezen en bevallingsverhalen zijn ook zo bijzonder. Zo snel van 4 naar 10 cm is heel herkenbaar! Bij mijn dochter ging ik binnen een kwartier ook van 5 naar 10 cm. Bevallen is inderdaad heel pijnlijk, maar toch ook het meest bijzondere wat ik in m’n leven heb gedaan. Lieve Shirley, Raymond en Skyler, nogmaals gefeliciteerd met jullie zoon en broertje!
Thanks for sharing such a personal – and beautiful experience!
Wauw dat ging even vlug zeg…
Van Maud* beviel ik ook razendsnel. Binnen 2 uur was ze er. De artsen wisten niet wat ze meemaakten.
Veel geluk lieverd.
Wat een mooi verhaal en wat bijzonder dat je dit met ons wil delen.gefeliciteerd met jullie prachtige zoon en veel geluk met z’n vieren
Prachtig om te lezen! Fijn dat je zo’n mooie en snelle bevalling had.
Mooi geschreven Shirley! Wat een ervaring, maar wat heftig ook! Gelukkig ben je er zonder kleerscheuren vanaf gekomen 😉
Vandaag 2jaar geleden braken mijn vliezen om 15u, 9!u later begonnen mijn weeen eens langzaam en op 5mei na 2,5u persen werd onze zoon eindelijk geboren, 34u later.
Toen zei ik nooit meer maar een week later zou ik het zo weer doen..
Geniet nog van je kraamtijd , wij genieten van je heerlijke foto’s
Wow wat een ptachtige en mooie bevalling heb je gehad! Zo bijzonder om te lezen! Wat een wonder hè, en eigenlijk bijna onbeschrijfbaar.
Wauw, wat een ervaring! Wat fijn dat er zo goed gehandeld is, en je daardoor dit keer een goede ervaring hebt gehad. Wat een bevalling!
Jeeminee Shirley wat een intense bevalling!!! Mijn hemel ik kan me gewoon niet voorstellen hoe het moet zijn als het zo snel gaat. Ik vond het breken van de vliezen de vorige keer heel vervelend omdat de weeën dan zo heftig worden meteen. Je hebt geen tijd meer om op adem te komen. Maar wat een bizar en bijzonder verhaal. Ik ben zo met je mee aan het genieten he, van je kleine man. Hij is echt bloedmooi.
Wow, bijzonder! Ik ben heel benieuwd wat ik straks mee ga maken over een paar maanden!
Jeetje ondanks dat ik eerst dacht oh zo snel wil ik het ook wel! Schrik ik wel van je woorden: bijna dood ervaring. Wat moet je in die intenste korte minuten dan bang geweest zijn. Heb je het idee dat je het goed verwerkt momenteel?
Ik heb 6 weken mentaal en fysiek last gehad van mn vacuumbevalling (gevoel en geluid van de vacuum inbrengen etc) .Daarna was de fysieke pijn weg en ging het mentaal ook beter.
Auteur
Weet je wat het is: wat normaal iemand verdeeld krijgt over een aantal uren, komt dan gewoon allemaal in één keer. Dat merkte ik bij Skyler al toen het drie uur duurde en dit was nog veel heftiger zo in een uur. Op dat moment voel je je echt verschrikkelijk en heb ik echt een paar keer het gevoel gehad dat ik out ging. Achteraf kan je lichaam dit natuurlijk gewoon handelen en heb je na een uur gewoon je kind in je armen 😉 Ik merk dat ik er ontzettend veel mee bezig ben en het er graag over heb omdat het zo snel ging en het zo ongelofelijk is, maar gelukkig kan ik achteraf terugkijken op een heel mooie ervaring 🙂
Wauw, dat is echt in een sneltreinvaart gegaan! Fijn dat je het zo positief ervaren hebt.
Wauw! Heftig inderdaad, maar je hebt het maar weer mooi gedaan! Dat gemaakt om te baren werd hier ook gezegd maar ik geloof dat ik wel uitgebaard ben haha 😉
je kent me en zit hier met lekker door gelopen make up haha wat een bevalling he, lekker vlot!! xxx
Oh meisje toch.. tranen hier! Men zegt dat een snelle bevalling fijn is maar de mijne van 4 uurtjes vond ik écht niet tof. Te veel pijn in een korte tijd met een weeenstorm van een uur. Die pijn die jij hebt gevoeld zal nog erger zijn geweest en ik benijd je niet! Gelukkig ben je niet uitgescheurd in ieder geval, dat was ik wel. Shirley, jij koning(in), je hebt het gewoon geflikt! Hoe heftig of pijnlijk het ook was; you did it! Super trots mag je op jezelf zijn. Prachtige foto’s ook en fijn dat Raymond er geheel bij was en de nazorg goed. Dat gun ik je van harte! Heel veel geluk samen toegewenst <3
Wat is bevallen toch een wonder van de natuur, moet stiekem wel zeggen dat ik kriebels krijg van het idee hoor. Het is echt super snel gegaan zeg.
Jeetje, wat een bizarre ervaring! Ik moest toch wel een traantje laten, het klinkt alleen al intens. Knap hoe je het zo maar gedaan hebt! Hopelijk heb je nu even de ‘rust’ om het allemaal te laten landen 🙂
Wauw wat een bijzonder en heftig verhaal! Echt mega snel joh hahaha. Gelukkig kijk je er met een goed gevoel op terug en dat is volgens mij heel belangrijk ondanks je bijnadoodervaring. Plaatje hoor <3
HAHAHAHAHAHA Wat kan je toch geweldig vertellen! Wow… wat een bevalling!! Weer 1tje voor in de boeken… ik heb er kippevel van!!! Nu lekker genieten! xxx
Wauw wat is dat snel gegaan! Mijn eerste ging ook zo ontzettend snel, maar ik heb het gelukkig als een hele fijne bevalling ervaren. En ik voelde me zo’n powervrouw op het eind! Ik hoop dat jij dat ook van jezelf vindt want je mag écht trots zijn op zo’n prestatie! En nu is Maddox gewoon alweer een week oud! Ik wilde het er trouwens ook veel over hebben, omdat ik zo trots was op wat ik geflikt had, maar ik merkte ook dat het een goede verwerking was om zo’n heftige, prachtige en intieme gebeurtenis een plekje te geven.
Wow, wat heftig, zo snel! Gelukkig kan je nu genieten van jullie mooie zoon.
Ik krijg gewoon tranen in de ogen terwijl ik dit lees. Mijn bevalling (drie maanden geleden, ook tweede kindje) ging exact zo! Heel heftig en intens op een uurtje tijd bevallen, maar na een halfuur was ik al weer hersteld alsof er niets gebeurd was. Geniet van jullie gezin met z’n vieren, de interactie tussen twee kindjes is heerlijk!
Echt ongelofelijk hoe snel jouw bevalling is gegaan. Ook heerlijk dat je helemaal geen hechtingen hebt. Top gedaan hoor! Ik heb 19u over mijn 1e bevalling gedaan. Ik kan me er geen voorstelling van maken dat je van 4 cm naar 10 cm gaat in een half uur.
Wauw wat een mooi/hetig verhaal. Heerlijk dat je zo snel thuis was met hem.(Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dacht dat die dood ging. Wat een opluchting was het toen mijn zoontje er uit was. Men wat een pijn!)
Maar wat een mooi manneke hebben jullie erbij.
Gooi maar veel baby spam de lucht in. Heerlijk om te zien. Geniet van je mooie mannen.
Bizar hoe verschillend een bevalling kan zijn…jeetje! Fijn dat je er met een goed gevoel op terugkijkt 🙂
Mooi bevallingsverhaal en ja zo waar bevallen is pijnlijk maar je hebt dat fantastisch goed gedaan mama 😉
Wauw wat een verhaal, wat snel! Heftig ook! Maar, je hebt het gedaan! En een mooi resultaat, mag je heel trots op zijn hoor.
Ik zit nu te wachten totdat de verloskundige belt, ze komt straks langs om te strippen (ben nu 40+4), hopelijk lukt het en heb ik ook vandaag/morgen/deze week m’n meisje in m’n armen!
Zelf zwanger zijnde, en nog al last hebben van hormonen, kan ik zo’n verhaal echt niet lezen zonder tranen. Wauw, wat een mooi verhaal. En wat super fijn dat je er zo positief op terugkijkt. Lekker genieten van jullie twee mannen!
wat ging het ineens snel zeg! super goed gedaan! en nu genieten!