Negen dingen waar ik trots op ben

Als er iemand een grote pessimist is, ben ik het wel. Ik vind het glas vaker half leeg dan half vol, zie altijd dingen die beter kunnen, mag volgens mijn coach wel eens meer stil staan bij dingen waar ik dankbaar voor kan zijn zonder alsmaar door te razen en moet gewoon vaker beseffen en waarderen wat er allemaal goed gaat en waar ik trots op mag zijn. In het verlengde van deze afgelopen coachingsessie én vanwege een artikel/tag die ik tegenkwam, wil ik graag een lijstje maken met negen dingen waar ik trots op ben. Oorspronkelijk bedacht door Geertje en daarna door een aantal bloggers overgenomen. Ik kwam het tegen, tagde mezelf en vond dat ik negen dingen op een rij moest zetten. Ik heb namelijk een hoop om trots op te zijn. En ja, dat zeg ik hardop!

Mijn relatie met Raymond
Raymond is mijn allereerste vriend en ik krijg regelmatig de vraag ‘ben je niet bang dat je iets gemist hebt?’ Nee, dat is absoluut niet het geval! Sinds mijn zestiende hebben wij een relatie en ondanks de ups en downs -en zelfs een kleine break- zijn we alweer bijna 14 jaar verder. Raymond en ik verschillen veel, maar tegelijkertijd passen we ontzettend goed bij elkaar. Het gaat echt niet altijd even goed en ook wij hebben onze struggles maar dat we van elkaar houden en bij elkaar willen zijn, moge duidelijk zijn. Inmiddels zijn we verloofd, is Skyler in ons leven, ben ik zwanger van de tweede en hopen we op nog veel meer mooie jaren samen. Ik ben trots op het feit dat ik bij mijn eerste liefde ben, dat we zoveel geluk bij elkaar vinden en dat we al zoveel mooie jaren samen hebben beleefd.

Skyler en de baby
Och, wat ben ik trots op mijn kind en het feit dat Raymond en ik hem zelf gemaakt hebben. Wat is ‘ie goed gelukt! Skyler is ontzettend lief, ontzettend knap en gewoon een heerlijk kind. Baby twee is in de maak en ik weet zeker dat dat weer zo’n leukerd gaat worden.

Mijn diploma’s
De havo rondde ik netjes af met een mooi diploma en middels een omweg via de Pabo naar het MIC, behaalde ik uiteindelijk ook mijn Hbo-diploma. Ik heb er hard voor moeten werken maar ben blij dat ik een papiertje op zak heb. Ook heb ik de cursus gewichtsconsulente afgerond. Ik doe daar momenteel helemaal niks mee maar ik vond het een onwijs leuke ministudie en vind het ergens leuk dat ik nog een diploma heb liggen. En mijn rijbewijs niet te vergeten! Op mijn 18e verjaardag stond er een lesauto voor de deur en een paar maanden later mocht ik het roze papiertje ophalen. Ik durfde een tijdje niet te rijden maar nu brengt het me overal en nergens. Ja, allemaal dingen om trots op te zijn!

Mijn eigen bedrijf
In 2011 vroeg mijn toenmalige werkgever me om te kiezen voor mijn site of mijn baan. Dat verhaal heb ik al vaker gedeeld. Op dat moment voelde de keuze heel oneerlijk, maar achteraf had ik geen betere beslissing kunnen maken dan kiezen voor mezelf. Ik sprong in het diepe, tekende bij een mediabureau en ben sinds 2011 zelfstandig ondernemer. Dat vind ik heel knap van mezelf! Ik verdien al bijna zes jaar geld met mijn eigen bedrijf en vind het onwijs fijn dat het zo kan. Het is echt niet iedere maand even makkelijk want er zijn genoeg periodes dat er geen of amper geld binnenkomt, maar over een heel jaar gezien heb ik een net maandsalaris en weet ik mijn eigen boontjes te doppen en dus mijn rekeningen te betalen. Soms met fijne klappers, waardoor ik mezelf een tas kan veroorloven. Ik had het slechter kunnen treffen!

Sinds een half jaar mijn eigen sales
Dit was voor mij een enorm moeilijke stap. Ik hou sowieso niet van veranderingen en heb het commerciële inzicht van een slak. Ik zag er dan al tijden tegenop om het contract bij mijn mediabureau te verbreken. Want ja: lekker veilig. Maar omdat ik daar exclusiviteit had getekend, ze niets tot nauwelijks nog iets voor me binnenhaalden en ik dus een beetje vast kwam te zitten, besloot ik in de zomer de knoop door te hakken en weg te gaan. Ik dacht al vrij snel ‘en nu?’, maar achteraf zijn de onzekerheden nergens voor nodig geweest. Ik heb momenteel een fijn bureau waar ik mee werk voor de banners en voor de rest doe ik alles zelf. Ik verkoop mijn eigen advertorials, bedenk leuke samenwerkingen met merken en haal overal en nergens mijn advertorials vandaan. Middels kleine bureautjes die zonder contract werken, bedrijven die mij zelf weten te vinden, voorstellen die ik zelf maak of bedrijven waar ik al mooie contacten mee had en die een diepere samenwerking wel zien zitten. Ik word met de dag zakelijker en commerciëler en vind het een mooie uitdaging om iedere maand weer een goed salaris voor mezelf binnen te harken. Nogmaals: geen vetpot hoor, laat dat even duidelijk zijn. Maar zolang ik de rekeningen kan betalen en mezelf af en toe iets moois kan schenken, hoor je me niet meer. Ik werk immers ook niet meer de volledige 40 uur en straks natuurlijk helemaal niet meer, met de tweede op komst. As we speak zitten er alweer vijf samenwerkingen aan te komen en dat is gewoon iets om trots op te zijn.

Ballen hooghouden
Na 2,5 jaar niet slapen, twee websites, een partner, een kind en de dingen eromheen zoals afspraken en sociale contacten stond ik een beetje op instorten. Maar hé, niet helemaal! Ondanks dat ik het echt even heel erg moeilijk had, lukte het me om te functioneren. Ik bleef gewoon de sites vullen met content, was zoals normaal aan het zorgen voor Skyler en ondanks dat ik mezelf een beetje verwaarloosde, heb ik het toch maar mooi geflikt. Het was niet fijn, maar het staat voor mij wel garant voor ‘hé, je redt het allemaal wel! Wat doe je het goed, Shir!’

Goed schrijven
Van jezelf zeggen dat je iets goed kunt klinkt altijd een beetje gek. Dat doe ik dan ook niet zo vaak. Maar nu zeg ik het hardop, vol overtuiging: ik vind dat ik goed kan schrijven. Soms lees ik oudere stukken terug en dan denk ik: ‘zo, dat heb je mooi gedaan!’ Ik schud veel teksten uit mijn mouw en ben negen van de tien keer helemaal tevreden met het resultaat. Vooral de heel persoonlijke artikelen vind ik heel erg leuk én uiteindelijk mooi om terug te lezen. Mijn grote droom om eindelijk dat boek te gaan schrijven komt hopelijk ook snel uit.

Het afvallen, het keer op keer herpakken en het nu vrede hebben met mezelf
Ik viel 25 kilo af en na de zwangerschap toen ik weer wat zwaarder werd, kon ik mezelf weer herpakken en weer kilo’s verliezen. Dat afvallen is allemaal goed en aardig en heeft me echt ontzettend veel gebracht, maar vooral het punt waarop ik nú ben beland is iets om trots op te zijn. Ik ben namelijk tevreden met hoe ik er nu uit zie, heb vrede met mijn gewicht, zit lekker in mijn vel en kijk positief in de spiegel. Dat is weleens anders geweest en ik ben blij dat ik daar vorig jaar hard voor heb gewerkt en op dit punt ben beland. Het brengt rust en tevredenheid. Op Styleguide schreef ik daar een openhartig stuk over.

Naar mezelf luisteren, voor mezelf kiezen en nee kunnen zeggen
Nog zoiets waar ik ontzettend lang voor heb moeten leren: meer naar mezelf luisteren, voor mezelf kiezen en nee kunnen zeggen. Toen ik eind 2015 zo oververmoeid was en vond dat alles anders moest, besloot ik 2016 te werken aan veel doelen, waaronder deze persoonlijke punten. En met een heel goed en trots gevoel kijk ik terug op de afgelopen maanden. Zoals ik tijdens de coachingsessie al aan mijn coach vertelde: het voelt soms wat egoïstisch maar ik vind dat ik dat na jaren wel eens mag zijn. Meer aan mezelf denken en zorgen dat ikzelf gelukkig ben. Ik hoef niet iedereen tevreden te houden. En ik ben onwijs trots op het feit dat ik hier voor uit kan en durf te komen momenteel en dat dat me rust geeft in plaats van onrust.

Dat was hem! Negen punten op een rij en heel eerlijk? Het was niet eens heel moeilijk. Dat moet ik vaker gaan doen! Vertel eens: waar ben jij onwijs trots op?