Er wordt me weleens gevraagd of ik last heb van levensechte dromen, maar eerlijk gezegd komen die niet zo heel vaak voorbij. Heel in het begin van de zwangerschap bevond ik me midden in de nacht soms in een schietpartij hier in het appartementencomplex maar daar bleef het wel bij. En heel levensecht kon ik ze op dat moment niet noemen. Maar vannacht was anders. Vannacht was werkelijk een ‘WTF’-momentje. Dat ik echt even uit bed moest stappen om op adem te komen en mezelf goed wakker te schudden. Om vervolgens weer naar bed te gaan, maar ogen te sluiten en preciés hetzelfde te dromen. Crazy!
Ik werd wakker in een ziekenhuis met mijn vriend naast me en hij vertelde me letterlijk ‘onze zoon is geboren, maar je kan hem helaas niet zien. Hij is overleden en ze hebben hem meegenomen.’ En dat ‘onze zoon’ was vervangen door de naam die we in gedachten hebben en al een tijdje gebruiken hier in huis. Hoe dan? Doodgeboren, zonder dat ik het merkte, en meegenomen. Weg kind. Het was week 32, precies waar ik me nu in bevindt. Het was zelfs de dag van de babyshower en terwijl ik enerzijds berichtjes kreeg met ‘tot zo!’ kreeg ik van sommige mensen al condoleances. Ik kwam thuis met een lege Maxi Cosi, in een huis vol ballonnen en een vriend die maar direct weer naar zijn werk ging alsof er niks aan de hand was. Dat was het dan. De zwangerschap, de baby. Ik belde met mijn moeder die op vakantie was, om haar te vertellen dat haar kleinzoon geboren was, maar dat ze hem niet meer kon zien. Ik haalde de versieringen van de muur af, deed de babykamer op slot en probeerde er niet meer aan te denken. ‘s Avonds had ik het er met mijn vriend over. We zouden het opnieuw proberen en de kamer gewoon gebruiken voor een volgend kindje. We hadden tenslotte ook al een naam voor een meisje en het enige dat een ‘probleem’ zou worden waren de kleertjes. Dat was het dan. Alsof het de normaalste zaak ter wereld was. Ik schoot wakker met het zweet op mijn rug, met een droge mond en met een heel hard bonkend hoofd.
Ik wreef over mijn buik om contact te maken met de kleine man. Gewoon, om hem even te voelen schoppen om vervolgens weer rustig te kunnen slapen. Je raadt het al; meneer gaf geen kick. Waarschijnlijk lag hij lekker te slapen en vond hij het absoluut niet nodig om zijn moeder even gerust te stellen. Ik ging uit bed, naar het toilet, dronk wat water en kroop vervolgens weer terug. Het duurde even voordat ik mezelf rustig had maar uiteindelijk viel ik in slaap en niet veel later droomde ik weer. EXACT hetzelfde. Hoe dan?
Het belachelijke is dat er allemaal zaken voorbij kwamen die momenteel spelen in ons leven; zo was ik natuurlijk vorige week een beetje ongerust toen ik de baby even niet voelde bewegen. Bovendien heeft de babyshower ongelofelijk veel indruk op me gemaakt, zijn mijn ouders momenteel echt op vakantie en kreeg ik nog een sms’je van mijn moeder als grapje; ‘hou je mijn kleinzoon nog even binnen totdat ik weer thuis ben?’. Ook de naam is zo goed als rond en deze noemen we dan nu ook vrij regelmatig om eraan te kunnen wennen. Stiekem ben ik ook ietwat bang om later te bevallen. Een vriendin van me is haar zoontje verloren omdat ze te laat is ingeleid en de baby uiteindelijk te lang in vies vruchtwater heeft doorgebracht. Het is een verhaal dat door mijn hoofd blijft spoken en waardoor ik liever eerder dan later beval. Helaas hebben we die keuze niet en daar word ik toch wel een beetje onzeker van. Dit alles bij elkaar opgeteld zorgde waarschijnlijk voor deze onrustige en belachelijke nacht.
Sinds het moment dat de wekker ging ben ik al een beetje de kluts kwijt. De ochtendroutine was anders dan anders, ik heb nog steeds barstende hoofdpijn en probeer de hele tijd contact te zoeken met de kleine man in mijn buik. Gelukkig gaf hij net even een teken van leven. Hij is er nog! Volgende keer droom ik liever iets leukers; over hoe hij eruit ziet, bijvoorbeeld. Kan ik ergens een verzoek indienen?
Je hebt er niet veel aan maar volgens mij is dit vrij normaal hoor als je tegen het einde van je zwangerschap loopt. Toen ik zwanger was van mijn zoon droomde ik ook de raarste en engste dingen. Probeer lekker wat gezelligs te gaan doen X
Dit is zo ontzettend herkenbaar! Als ik zoiets droom, maak ik mijn man meestal wakker.. Is hij niet erg blij mee! Haha 😉 Maar het helpt voor mij ontzettend om er dan samen even over te praten.
Ik hoop dat je voortaan over leukere dingen droomt! X
Heel herkenbaar, ik heb ook al de gekste dromen gehad. In de eerste 3 maanden vooral. Zowel over de baby als dat me vriend ineens een relatie met me zus had. Crazy or what! Denk dat het inderdaad verwerking is van het dagelijks leven. Vanavond hoop ik dat je een betere droom krijgt 😉
Ah wat een nare droom zeg, bah! Helaas wel herkenbaar. Ik heb ooit eens op het nieuws gehoord dat er een baby zonder ogen was geboren. Ik heb heel mijn zwangerschap gedroomd van een baby die zonder ogen ter wereld kwam. Wat was ik blij toen mijn zoontje een paar enorme blauwe stuiters had. Poeh! Verder heb ik ook veel gedroomd over doodgeboren kindjes. Ik was daar heel bang voor gezien mijn situatie toen. Het hoort er allemaal bij maar fijn is het niet. Hoop dat die nare droom vannacht wegblijft.
Bluhhh eng hoor, maar inderdaad herkenbaar! Ik heb ook al een aantal levensechte hele nare dromen over de baby gehad 🙁
Wat vervelend en beangstigend! Hoop dat je het een beetje van je af kunt zetten en dat de kleine man je de heledag gaat ‘lastigvallen’ met koprollen en schoppen. Dikke knuffel! X
Bah dat is geen fijne droom! Vaak droom je wel wat je bezig houd..
Ikzelf heb wel al gedroomd dat bevalling was begonnen maar dat het vals alarm was. Verder droom ik wel veel en veel vage verhalen door elkaar…
hopelijk blijven de nare dromen bij je weg.. liefs Tamara
Ik ben niet zwanger, maar heb wel erg vaak van die levensechte dromen. Blijft een raar (en naar) iets! Helemaal lijkt me als het over je kindje gaat! Hopelijk blijft het bij deze vervelende droom!
Jeetje zeg, wat een nare droom! Ik heb het best een periode gehad, toen ik zwanger was, dat ik droomde dat dochterlief een mega-grote moedervlek op haar gezicht had. Echt de helft van haar gezicht (en zelfs dan zou ze mooi zijn), werd vaak zwetend wakker en was heel blij toen bleek dat ze dat niet had hihi! Je lichaam en geest kunnen je goed voor de gek houden. Hopelijk slaap je vannacht beter! (Uberhaupt top dat je nog slaapt hihi! Vanaf een wk of 33 werd mijn nachtrust vreselijk0
Oh jeetje, wat een nare droom zeg!
He wat een nare droom! Ik denk dat je onderbewuste even alle zaken die momenteel spelen bij mekaar geraapt heeft en er een droom van gemaakt heeft. Maar dat had wel een vrolijkere droom mogen zijn, of een geruststellen op z’n minst….
Ik droom zelf ook wel eens naar, en soms gaat die droom door nadat ik wakker ben geweest en eindelijk rustig mijn ogen weer dicht durf te doen, bah….