Mijn zwangerschap: week 31

Als je ‘aftelweken’ van tientallen naar enkele getallen gaan, weet je dat de tijd voorbij vliegt en dat het niet lang meer duurt voordat je een kleine in je armen hebt. Zo hoef ik momenteel nog maar 9 weken. Negen! De tientallen zijn uit beeld en we gaan nu echt de allerlaatste fase in. Acht, zeven, zes, vijf… Ik begin iets vaker na te denken over de bevalling en het borstvoeden en word nu toch ook wel echt nieuwsgierig naar de kleine man. Hoe ziet ‘ie eruit? Hoe zal het zijn? Hoe gaat ons leven veranderen? De verloskundige mag dit dan logische vragen vinden rond dit termijn; ik blijf nog steeds een beetje verbaasd over die absurd snel voorbijgevlogen weken. Crazy. Toch maakt het allemaal eigenlijk niet uit. Want waar hebben we nog weken voor nodig? Alles is klaar, alles is geregeld. Het is nu alleen nog een kwestie van genieten, wachten en mezelf mentaal voorbereiden op wat komen gaat. Vandaag tikt de kalender week 31 aan. Tijd om jullie te vertellen over mijn afgelopen week.

• Tsjah, over de babyshower hoef ik jullie niks meer te vertellen. Ik werd zondag uit huis gelokt door mijn vriend onder het mom van ‘gezellig even een broodje geitenkaas eten samen’. En waar geitenkaas is, daar ben ik. Je kunt me daar al vrij snel mee paaien dus rond twaalven vroeg ik dan ook al als een klein kind hoe laat we zouden gaan. Ik kleedde me een beetje leuk aan, smeerde wat mascara op en ik was ready to go. Heeft mijn vriend goed gedaan, trouwens. Normaal breng ik de zondag make-uploos, zonder geborsteld haar, door in joggingpak. Toen hij op de terugweg nog allemaal winkels in wilde en naar een slijterij ging (prijzen checken?), voor de etalage van een boekenwinkel wilde staan (hij leest nooit!) en ook nog eens een huis wilde bekijken (in dé ghettostraat van Osdorp?) begon ik het wel een beetje zat te worden. Ik moest plassen, had last van mijn banden en wilde zitten. Waarom moest hij zo treuzelen? Eenmaal thuis aangekomen viel natuurlijk alles op zijn plek. Al mijn lieve vrienden en familie hadden zich verzameld om er een fantastische middag van te maken. Absoluut geslaagd! Ik denk er al de hele week aan terug en krijg steeds weer een big smile op mijn gezicht als ik me besef in wat voor warm nest de baby gaat opgroeien. Ik ben dankbaar voor al deze lieve mensen om me heen.

• Afgelopen week had ik zo’n twijfelmoment waarbij mijn nuchtere zelve en het moederinstinct in discussie gingen. Ik voelde de baby namelijk niet zo fanatiek en vaak als normaal. En tsjah, wat doe je dan? Er werd me bij de vorige controle verteld dat ik de bewegingen van de baby moet gaan herkennen en dat ik moest bellen als ‘ie stil was of weinig en anders bewoog. Ik probeerde rustig op de bank te liggen en contact te maken maar nog steeds waren daar niet de bewegingen waar ik op hoopte. Toch bleef ik redelijk nuchter. Ik was immers die dag weer belachelijk druk geweest en wie weet zou het de volgende dag wel beter zijn. Nou, dat heb ik geweten. Meneer besloot het helemaal goed te maken en te bewegen alsof zijn leven er vanaf hing. Ik kon er alleen maar om lachen. Er viel een last van mijn schouders en ik ging een paar keer per dag op de bank liggen om er extra van te genieten. Ik ben niet zo’n beller naar de verloskundige en ondanks dat ik weet dat ze daar wel voor zijn, probeer ik mezelf nuchter en scherp te houden en alles te relativeren. Toch is het wel iets om in mijn achterhoofd te houden voor aankomende weken. Ik merkte immers hoe opgelucht ik was toen ik donderdag tijdens de controle het hartje hoorde kloppen. Onbewust misschien toch een beetje ongerust?

• Over die controle gesproken; alles was weer helemaal goed. Mijn bloeddruk is nog steeds net zo mooi als in het begin, mijn baarmoeder en de baby groeien goed,  de kleine uk lag al met zijn hoofdje mooi naar beneden en was goed aan het indalen, het hartje klonk perfect en vertrouwd en ik voel me nog steeds helemaal op mijn gemak bij de verloskundige. Ik heb zó’n goede keuze gemaakt door me bij deze praktijk aan te sluiten. De meiden die daar werken zijn allemaal net als ik; nuchter, makkelijk en lekker down to earth. Heel erg fijn! Toen ik haar vertelde dat ik over drie weken nog naar een concert van Anouk ging en haar vroeg of dat wel verstandig was, kreeg ik direct te horen ’Waarom niet? Je voelt je goed, je baby doet het goed, je hebt nog geen in de weg zittende buik en je hoeft echt niet thuis te zitten afwachten tot de baby komt. Lekker genieten’. Vrouw naar mijn hart. Wel een raar idee dat je nu gewoon steeds gezellig met ze praat en de controles ondergaat en dat je uiteindelijk over een paar weken met je benen gespreid voor ze ligt. Maar goed, dat zullen ze misschien ook van mij vinden; eerst een leuke en gezellige meid en vervolgens ligt ze daar met weeën de boel bij elkaar te schreeuwen en te schelden. Gelukkig heb je daarna nog vrij weinig met elkaar te maken…

• Mijn angst om net zo huge als Kim Kardashian te worden neemt een beetje af. Nu de laatste weken naderen en ik laatst alle foto’s bekeek die ik dit jaar heb geschoten, viel het me op dat de tien kilo die ik momenteel ben aangekomen eigenlijk alleen bij mijn buik zitten. Mijn armen zijn even dik, mijn gezicht zwelt niet op en ook de rest van mijn lichaam is nog prima in proportie. Thank you!

• ‘Nou, in al die boeken staat dat je vooral na week 25 weer zin krijgt in seks. Schatje…’
  ‘Dat is dan zeker door een man geschreven. Ik ga slapen. Welterusten’.

• De hormonen zijn niet altijd slecht. Echt niet. Het doet me ook weer even beseffen dat ik écht in mijn handen mag knijpen met de mensen om me heen. Sinds de babyshower heb ik dat gevoel nog sterker. Mijn ouders en vriend die dit achter mijn rug om hebben geregeld, de lieve vrienden die ondanks verhuizingen en klussen zijn gekomen, vrienden die speciaal een paar uur hebben vrij genomen voor me zodat ze er waren en zelfs iemand die haar duikles heeft afgezegd zodat ze bij dit moment kon zijn. Het was misschien voor hen heel logisch en vanzelfsprekend om dat te doen, maar voor mij is dat absoluut goud waard. Iedereen in dezelfde ruimte met hetzelfde doel; vieren dat er een baby boy komt. De dagen daarna liep ik op wolkjes en heb ik veel vrienden continu gesms’t om ze te vertellen hoe belangrijk ze voor me zijn.

• Afgelopen week stond er niet alleen een standaard controle op het programma; ook werd ik verwacht bij de informatieavond omtrent borstvoeding. Mijn vriend zou meegaan maar vanwege een zakelijke afspraak in Londen en een vlucht die niet eerder gepland kon worden, zat ik uiteindelijk in mijn eentje tussen alle stelletjes. Wat er op het programma stond? Tepelkloven, lekkende tieten, voorkeurshoudingen, koolbladeren en te hard sabbelende kinderen. Mijn hemel. Ik ben absoluut vóór borstvoeding en helemaal omdat ik te kampen heb met eczeem en allergieën maar toen de vrouw op het filmpje zelf aan het kolven was en het melk met een stroomversnelling uit haar borsten spoot, begon ik hem toch wel even te knijpen. Alles voor de baby, Shir…

• De komende week vindt de laatste echo plaats: de 30 weken-echo, ook wel bekend als de groeiecho. Ik ben heel benieuwd hoe groot de baby momenteel geschat wordt, helemaal omdat een paar weken geleden verteld werd dat ‘ie wat voor lag op groei. Dat blijkt nu namelijk helemaal niet het geval; mijn baarmoeder is wat groter maar de inhoud gewoon helemaal prima voor het termijn dat ik zwanger ben. We’ll see. Het is de laatste keer dat ik naar onze kleine man kan kijken voordat ik ‘m daadwerkelijk vast heb. Raar idee! Voor de rest ga ik me bezighouden met de bevalling. Ik ga wat boekjes lezen, informatie verzamelen en dingen op papier zetten. Bij de volgende controle over 2 weken wordt dat besproken. Heel spannend, maar we moeten er nu toch aan geloven.

• Voor de rest? Mijn laatste échte drukke week. Naar Utrecht en Den Haag voor afspraken, donderdag wachten op Babypark voor de levering van de box, zaterdag een uitje met vrienden en dan daarna is het schluss. Dan ga ik mezelf houden aan het 50/50 verlof dat ik mezelf heb opgelegd; veel thuiswerken, nog weinig (zakelijke) afspraken en heel erg genieten van al dat getrappel in mijn buik en de voorpret. Zo te zien ben ik wel klaar voor de laatste fase. Op naar week 32!