Nu.nl had vandaag een mooi bericht dat precies mijn reden voor het starten van Mommy To Be weergeeft: negentig procent van de vrouwen liegt over het moederschap. Veel vrouwen durven namelijk niet toe te geven dat het moederschap hen zwaar valt en liegen daarom tegen de buitenwereld. Daily Mail hield een onderzoek onder 1000 nieuwe moeders en de uitkomst was zoals ik al wist; het valt mensen zwaarder dan gedacht. En daar kan ik over meepraten. Want hoe leuk een kindje ook is en hoe prachtig de leuke momenten ook zijn; het moederschap gaat niet altijd over rozen.
Ruim negentig procent van de vrouwen zegt dat ze het niet moeilijk vinden om moeder te zijn, terwijl ze het in werkelijkheid behoorlijk zwaar vinden. Maar waarom moeten we erover liegen? Hebben we niet veel meer steun aan elkaar als we eerlijk zijn en ons in elkaars situatie kunnen verplaatsen? Ik lees overal hele enthousiaste verhalen over werkelijk alles. Maar waar zijn de mensen die gewoon toegeven dat het soms knap lastig is? Het begint al bij de stichting Moeders voor Moeders. Zij verzamelen urine van zwangere vrouwen om daar het zwangerschapshormoon uit te winnen. Hiervan worden medicijnen gemaakt die hopelijk andere vrouwen, die moeilijk zwanger kunnen raken, helpen om hun droom te verwezenlijken. Heel het internet staat vol met geweldige ervaringen, enthousiaste vrouwen en vrouwen blijven maar zeggen dat het een hele kleine moeite is om mee te doen. In de praktijk valt dat toch vies tegen. Betty schreef er een mooi artikel over en daar kwam uit dat veel vrouwen hier niet aan meewerken omdat het nogal een opgave is, maar ook dat vrouwen die wél meewerkten het alles behalve makkelijk vonden. Ochtendurine opvangen, overgieten in flessen, deze in een krat voor de deur zetten en dan maar hopen dat niemand je betrapt. Weg geheim tot de 12 weken. Of wat dacht je van die ochtendmisselijkheid? Heel fijn om dan over je eigen handen heen te plassen, vervolgens kokhalzend boven het aanrecht je flessen staan te vullen. Maar nee hoor, dit wordt allemaal niet gemeld. Het is allemaal koek en ei en dat bevestigt weer een beetje dat dit onderzoek écht klopt.
Of toen ik op zoek was naar ervaringen van moeders die de eerste drie maanden knap lastig vonden. Ik kan met alle eerlijkheid vertellen dat ik geen roze wolk heb gezien. Natuurlijk vond ik het fantastisch dat ik moeder was geworden, maar naast dit alles vond ik de omschakeling knap lastig. Continu met je kindje in de weer, je draai niet kunnen vinden, de hormonen die nog door je lijf gieren en je relatie met je vriend die toch even anders verloopt dan je zou willen. Op internet las ik allemaal lovende verhalen van moeders waarbij het van een leien dakje ging. Maar wat blijkt? Bijna tachtig procent van de moeders geeft toe dat ze met name de eerste drie maanden veel zwaarder vinden dan ze hadden verwacht.
Bijna 85 procent is van mening dat het nu moeilijker is om moeder te zijn dan vroeger. Ik snap dat wel. Momenteel heb je veel meer verplichtingen, zijn er veel nieuwe mama’s met een carrière en moet je overal maar een balans in zien te vinden. Ik heb tijdens mijn zwangerschap gezegd dat het heus wel te combineren is allemaal. Mijn werk, mijn sociale leven en een baby. Was dat even een grote droom. Het is hard werken. Het kindje staat op nummer één maar dat betekent niet dat we het werk maar kunnen laten verslonzen. Ik probeer te werken zodra Skyler slaapt maar soms is daar gewoon geen touw aan vast te knopen. En dan zijn er nog die vrienden die mopperen dat je nooit meer tijd hebt en nooit meer iets spontaans kan gaan doen. Probeer maar eens tussen al deze dingen te schipperen, zonder jezelf voorbij te lopen. Not gonna happen. Maar online? Mensen weten het perfect te combineren. Kindje af en toe naar de oppas, lekker een avond uit met je man of vriend, kind naar het dagverblijf tijdens je werk, in het weekend de hort op met vrienden en tussendoor kan dat allemaal prima geregeld worden met een baby. Nou, het is me nog steeds een raadsel hoe deze mensen het doen. Ik kan het niet. Ik heb mijn vrienden gewaarschuwd dat ik soms even compleet van de aardbodem verdwenen kan zijn. Vanwege de slapeloosheid is mijn energie ver te zoeken en dan mag ik blij zijn als ik eind van de dag mijn werk af heb en het eten op tijd gekookt heb. Dacht ik eerst nog dat ik de enige was; verklapt dit onderzoek toch heel wat anders.
Over slapeloosheid gesproken. Zo’n 69 procent van de nieuwe moeders is vooral uit het veld geslagen door slaapgebrek. Ik snap dat wel. Het kost gewoon veel energie om overdag alle ballen hoog te houden en dan ’s nachts ook nog met een hysterisch kind in de weer te zijn. Slapeloosheid is killing. Voor 35 procent is de financiële situatie lastig en 31 procent heeft te maken met relatieproblemen. Daarnaast vindt dertig procent het lastig om met de baby ergens naar toe te gaan. Nu hebben wij gelukkig geen zorgen om financiën, maar ik snap absoluut dat dat de kop kan kosten. Weet je hoe duur een baby’tje is? Vooral als je flesvoeding geeft kun je naar de Etos blijven rennen om blikken voer te kopen. Om nog maar over luiers te zwijgen. Moeten ze net de diarree hebben… Relatieproblemen zijn hier gelukkig niet aan de orde maar ik kan absoluut beamen dat het hard aanpoten is. Ik ben overdag met een kindje in de weer en probeer mijn sites te runnen; vriendlief maakt absurde dagen van soms wel 14 uur om geld in het laatje te brengen. Ga dan nog maar eens romantisch doen. Tel daar de slapeloze nachten bij op en je snapt dat er nergens meer puf voor is. Maar hé, af en toe je best doen kan geen kwaad. Het is hard werken en je moet er echt even de tijd voor zien te vinden, maar lekker even bij elkaar kruipen kan echt wonderen verrichten. Dertig procent vindt het lastig om ergens naartoe te gaan met baby? Mijn vriend vindt het soms wel een gedoe om steeds weer die kinderwagen te pakken, overal over na te denken en niet meer spontaan weg te kunnen. Ik zie dat probleem niet zo. Hup, Skyler in de auto en gaan. Ik ga nog vaak genoeg de hort op en vind dit geen struikelblok. Maar dat andere mensen daar wel over vallen kan ik me absoluut indenken.
Ruim 70 procent van de ondervraagde vrouwen geniet wel van de kleine dingen, zoals knuffelen met de baby. Zo’n 43 procent vindt het leuk om de baby in bad te doen en 36 procent heeft een sterkere band met de partner nadat de baby is geboren. Ook geniet 22 procent erg van het voeden van de baby. Gelukkig, we kunnen nog wel genieten. Want zeg nu zelf; al deze mooie dingen laten alle negatieve punten toch in het niet vallen? Maar daarom is het echt niet erg om af en toe even te klagen. Om te zeggen dat het zwaarder is dan je dacht. ‘Bijna alle moeders zouden graag eerlijk advies krijgen van andere ouders.’ En die krijg je. Hier, op Mommytobe.nl. Eerlijk over baby’s! Laten we gewoon met zijn allen eerlijk zijn. Je weet niet wat voor grote steun je kunt zijn voor een mede-mama. Want zonder jullie was ik bijvoorbeeld niet zo snel naar de dokter gestapt voor Skyler en zonder Mommy To Be dacht iedereen dat het me wel goed af gaat. En dat gaat het ook wel, maar zeker niet zonder slag of stoot. Het is niet vervelend of verschrikkelijk, maar het is absoluut knap lastig en helemaal niet makkelijk. Hou de schijn niet op. Voor jezelf niet, maar ook zeker niet voor anderen. Deel de mooie momenten, maar vergeet ook zeker de minder mooie kanten niet. Mama’s hebben elkaar nodig. Big time!
Wat prachtig en eerlijk geschreven! Ik kan me voorstellen dat het nogal een stap is om dit allemaal toe te geven…Heel mooi en oprecht geschreven naar andere moeders toe! Buiten al die prachtige momenten kan het geen kwaad om even deze kant te bekijken en vooral, toe te geven…x
Ik denk dat het ook komt dat mensen het mooier voor doen dan het is, omdat wanneer je erover klaagt je gelijk reacties krijgt als “ja maar…. kijk eens wat voor moois je ervoor in hebt”, enzovoort. Zelfs toen mijn meisje in het ziekenhuis lag kon ik niet klagen tegen mensen, of ja klagen was het niet.. meer mijn angsten uiten.. want dan kreeg ik gelijk te horen “ja maar ze doet het nu toch goed’ of “ja maar hier ligt ze goed”
Gek werd ik ervan! Dat zorgt er ook voor dat ik nu amper iets negatiefs durf te zeggen want we zijn zo gezegend met het feit dat het allemaal goed is afgelopen en ons meisje doet het super… Alleen ja, er zijn ook wel minder leuke kanten en ook die moeten verteld worden!
Ik denk ook zeker dat het commentaar van anderen heeft bijgedragen. Heel erg jammer! 🙂
ik snap heel goed dat het gebeurt hoor, het mooier maken dan het is; het blijft een bijzondere belevenis. Ik ben op mijn blog begonnen met verhalen te schrijven over de minder mooie kanten, of misschien ben ik gewoon realtistisch. Ik vind het fantastisch, die twee kleintjes in mijn buik. Maar een heerlijke zwangerschap? Heb ik niet! Veel moe, misselijkheid en maagzuur. Ik wil niet klagen, maar het ook niet bewust vermijden. Dus zet het gewoon neer. En dat zouden er meer mogen doen!
Heerlijk, dit stukje! Kan me er alleen maar bij aansluiten. Het zou zo fijn zijn als vrouwen niet wordt voorgehouden dat het één en al lol is, want dan kan het alleen maar tegenvallen. Hoe eerlijker iedereen is, hoe beter nieuwe mama’s voorbereid zijn op wat ze te wachten staat.
Overigens kan ik mensen die extreem negatief zijn over het moederschap (en daar anderen voor ‘waarschuwen’) ook niet goed hebben. Kom op mensen! Maak het niet mooier of minder mooi dan het is!
Dat extreem negatieve vind ik dan ook weer niet leuk hoor, haha. Daarom probeer ik hier op Mommytobe ook te schrijven over de mooie momenten. Die zijn er genoeg en daar doe je het allemaal voor 🙂
Goed dat je dit deelt. Het moederschap is zeker niet makkelijk. Al moet ik wel zeggen dat ik moeder zijn minder heftig vind dan zwanger zijn maar dat is meer mijn persoonlijke ervaring. Maar ook dat is iets wat je blijkbaar niet eerlijk mag zeggen en schrijven. Het is mij ook een raadsel hoor hoe al die andere moeders het blijkbaar zo fantastisch doen. Ik heb soms het gevoel dat ik elke seconde van de dag met mijn kind bezig ben. En de rest loopt totaal in de soep dan. So be it.
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik soms best wel op zie tegen de slapeloze nachten, moeilijke momenten of momenten dat je het even niet meer weet. Of wat als ik straks een huilbaby krijg? Natuurlijk denk ik daar over na! Maar ik denk dat de mooie momenten zwaarder wegen dan de negatieve en dat je soms ook best even mag zeggen dat het allemaal geen rozengeur en maneschijn is toch?
Het ligt er denk ik wel aan hoe je kind is!!
Elk kind is anders, de eerste 6 weken vond ik erg zwaar maar daarna sliep die door!
Ik zeg nu heel vaak tegen mijn klanten en vrienden dat ik het een makkie vind en dat vind ik dus echt oprecht zo!!
Maar die zullen er ook gewoon zijn hoor! Het gaat me meer om de mensen die gewoon niet eerlijk zijn en dan achteraf hoor je van alle kanten ‘dat vond ik ook!’ Of ‘ja, bij mij ging het ook niet op rolletjes.’ Zo jammer dat mensen die kanten nooit vertellen…
Klopt!! Dat had ik met borstvoeding! De hel vond ik het, niemand mij iets verteld dat het ook maar een beetje pijn zou kunnen doen en dat het zon prettig moment is met je kind! Nou ik vertel nu mooi tegen iedereen dat ik het nog kutter vond dan de bevalling zelf, maar dat het bij sommige mensen ook heel makkelijk en goed kan gaan!
Auteur
Dat dus 😉 het artikel gaat over het moederschap in het algemeen en alles wat daar bij komt kijken. Borstvoeding, zwanger zijn, opvoeden.. Ik geef slechts een paar voorbeelden die pasten bij de cijfertjes 🙂
Precies, dat was ook voor mij de reden om mijn blog te beginnen. Ik had en heb soms nog het idee dat ik de enige ben in mijn vriendenkring die het moederschap soms zwaar vind. En dan heb ik het nog makkelijk in vergelijking met jou want mijn zoon sliep al na 5 weken door. Pas nu ik stukjes op mijn blog post hoor ik soms van vriendinnen hoe herkenbaar ze bepaalde zaken vinden. Waarom zeggen jullie dat niet gewoon??? – denk ik dan…
Eindelijk een keer iemand die eerlijk is. Ik erger me er soms ook aan dat vrouwen soms alleen de mooie kanten van het moederschap (willen) laten zien en zich niet willen laten kennen. Ja, ook ik vind het soms erg moeilijk en zwaar als alleenstaande moeder. Dat ik dat eerlijk zeg, wil nog niet zeggen dat ik niet genoeg van mijn kind hou of dat ik niet optimaal van hem geniet. Ik geloof best dat sommige moeders het niet als zwaar ervaren, maar dat is voor iedereen persoonlijk en ligt er ook aan wat je persoonlijke omstandigheden zijn en hoe je kindje is & zich ontwikkelt. Ik wil ook graag eerlijk zijn op mijn blog over hoe ik het moederschap ervaar. Daar horen de leuke en minder leuke dingen bij!
Goed stuk! En die eerlijkheid is precies waarom ik jou blog zo fijn vind!
Toen ik het las op nu.nl wist ik meteen dat je er wat over zou schrijven 🙂
Tja, maar de buitenwereld weet niet te reageren als je eens zegt dat het moederschap moeilijk is. Het commentaar dat ik altijd kreeg als ik al eens klaagde over slaapgebrek: “je wilde het toch zelf?” Of: “geniet ervan, ze zijn nog maar zo kort klein”…….
Door dat soort opmerkingen kijk je de volgende keer wel uit wat je zegt.
Daar heb je absoluut een punt. En dat vind ik gewoon jammer… Want juist van dit soort verhalen kunnen we heel veel leren en wel wat hulp van anderen gebruiken 🙂
Ja precies wat ik ook bedoelde met mijn reactie. Ik krijg altijd direct een weerwoord wat ervoor zorgt dat je het niet meer zegt in plaats van het begrip wat je gewoon even wilt horen!
Mooi en oprecht stuk! Maar heel eerlijk, ik herken mezelf er niet helemaal in. Ik vind het moederschap juist gemakkelijker dan verwacht. Dat komt denk ik mede doordat we het geluk hebben dat Denzel vanaf het begin, op een enkele keer na, heeft doorgeslapen. En verder is het gewoon een heel vrolijk en makkelijk mannetje. Er is een korte periode geweest dat ik het wat lastiger vond en dat was toen ik weer ging werken. Maar als ik daar nu op terug kijk, vind ik dat ik vrij snel m’n ritme weer heb gevonden.
Wat ik juist vond ‘tegenvallen’ was de zwangerschap. Iedereen had het maar over een roze wolk en genieten, maar na zo’n 30 weken was ik er wel klaar mee. En dan had ik nog het geluk dat ik geen last had van kwaaltjes….
Ik geloof ook best dat het bij veel mensen ook gewoon op rolletjes loopt en dat men zo de draai heeft gevonden. En dat is ook hartstikke fijn. Het gaat me er meer om dat bepaalde mensen dat soort dingen ook zeggen en ondertussen met poep en spuug in hun haar tegen de muur opspringen omdat ze gek worden van hun gillende keukenmeid 😉 Alleen maar om de schijn op te houden en zich voor te doen als supermama, terwijl het ze koud op hun dak valt!
Iedereen heeft er een mening over. Mamas, niet mamas. En dan is klagen erover inderdaad vaak moeilijk omdat je dan gelijk wordt aangekeken. Ik vind het ook best zwaar, zeker nu in combi met werken en waak nu om niet in dip te raken. Ik heb een slapend kindje s nachts tot mazzel 11uur met voedingen tussendoor maar overdag is het vaak maar 2x 3kwartier a een uur en kom dus weinig toe aan andere dingen. En ja, dat is ook pittig…
Dit is precies de reden waarom ik ook geen lid ben geworden van een mama tijdschrift. Alleen maar rozengeur en maneschijn. Daar werd ik alleen maar meer onzeker van. Ik vind zwanger zijn gewoon 1 grote verschrikking en het moederschap vind ik behoorlijk pittig.
Ik heb gelukkig een hele lieve vriendin en zussen die daar ook eerlijk in zijn.
Maar ik heb tijdens mn zwangerschap een keer huilend bij de vk gezeten, omdat ik me afvroeg waar die roze wolk nou bleef. Toen bleek dat slechts een handjevol vrouwen het roze wolk gevoel heeft.
Maar echt het zou zoveel makkelijker zijn als iedereen eerlijk is, als de verwachtingen onderling niet zo hoog zijn! En als sommige vrouwen het moederschap niet als 1 grote competitie zien.. Ieder kindje is verschillend en ontwikkeld zich in zijn eigen tempo.
Amen. Moeder zijn is fantastisch maar af en toe, nee vaak ook ontzettend zwaar. Ik leef mee met je nachten, die zijn hier net voorbij, kleinst is twee. Weer een andere periode aangebroken, die ook veel kopbrekers veroorzaakt. Het blijft soms gewoon lastig. Opvoeden is moeilijk, ze doen niet altijd wat je willen, en laten we daar eerlijk over zijn. Maar laten we vooral niet stoppen met mooie dingen delen. Liefs
Amen!
Mijn kind is fantastisch, het moederschap soms een drama! 🙂
Ben het helemaal met je eens, ik moest ook erg wennen in het begin. Ik had zeker die roze wolk, maar ook zeker een paar flinke obstakels. En doorslapen? Wasda? Verder denk ik wel ook dat veel vrouwen zoiets hebben van “ik mag niet klagen, want ik moet blij zijn dat een baby mij gegund is”. Het is gewoon hard aanpoten gecombineerd met genieten. Plus, het is natuurlijk ook niet leuk om alleen maar negatieve dingen te lezen.
Mijn zwangerschap was niet altijd even fijn en als ik er bij een vriendin over klaagde kreeg ik al snel te horen.. je moet niet zo klagen er zijn vrouwen die niet eens zwanger kunnen worden.. toen ben ik er meteen mee gestopt (bij haar dan). Denk dat het ook de reden is waarom vrouwen erover liegen. Het moederschap vind ik makkelijker dan zwanger zijn… Misschien ook wel omdat we een makkelijk kindje hebben en ik al vrij snel mijn draai had gevonden.
Erg fijn dat je zo eerlijk bent en alles deelt met andere mama’s!
Jammer dat je in dit stukje alleen de negatieve kant belicht van Moeders voor Moeders. Ik heb aan de andere kant van de lijn gestaan en kreeg op een gegeven moment te horen dat er een wachtlijst van een half jaar was (!!!) voor het medicijn dat gemaakt wordt met het hormoon van zwangere vrouwen. Naast al het verdriet dat je hebt om de kinderwens die maar niet in vervulling gaat moet je dan dus ook nog onnodig lang wachten omdat het medicijn niet beschikbaar is. Natuurlijk is het voor iedereen een eigen keus om mee te doen maar voor mij was er geen enkele twijfel om deel te nemen aan Moeders voor Moeders toen ik eenmaal zwanger was. Dan maar een beetje kokhalzen boven die emmers…
En voor wat betreft het ophalen van de kratten, praat eens met een consulente van MvM, er is veel mogelijk waardoor je “geheim” gewoon geheim kan blijven.
Natuurlijk is het even een investering maar weet dat het HEEL ERG gewaardeerd wordt door de vrouwen die het nodig hebben. Het is niet zomaar een middeltje, het is HET medicijn waardoor ze de behandeling kunnen ondergaan!
Auteur
Ik snap het heel goed hoor, dit is slechts een voorbeeld. Het Internet staat namelijk vol met rooskleurige verhalen maar mensen om me heen beweren wat anders. Vandaar dat ik het slechts benoem als voorbeeld wat voor mijn gevoel hier bij past. Dat artikel gaat verder niet over Moeders voor Moeders (daar heb ik expres nooit over geschreven omdat het nogal een gevoelig onderwerp is voor velen) maar over het liegen over het moederschap en alles wat daar bij komt kijken. Daar hoorde dit ook bij nadat ik opeens andere verhalen van mensen hoorde. Desalniettemin ben ik enorm blij dat het bestaat want zo te lezen ben je zelf mama geworden dankzij dit en dat is waar het allemaal om draait en waarom het een mooi initiatief is!
Ik denk dat het ook aan je kindje ligt.
Ik vond de eerste 3 maanden echt fantastisch (nog steeds hoor), en helemaal niet zwaar. Vriend had veel vrij genomen en we genoten echt van elkaar. Als ik nu mijn facebook terug lees is het ook allemaal heel positief.
Ik moet wel zeggen dat mijn mannetje al heel snel door sliep. En goede nachten doet wonderen ;).
Wat betreft weggaan ben ik het ook niet met je eens. Ik doe nog steeds net zo veel misschien wel meer afspreken met vrienden als vroeger. Nu is het ook zo dat vriendinnen van mij ook allemaal kindjes hebben dus vaak maken we er een speel date / koffie date van. Als ik naar de stad wil gaat Max gewoon gezellig mee. En als ik goed wil shoppen dan doe ik dat op een donderdagavond, zaterdag of zondag als vriend thuis is. Verder heb ik nog een heel lief zusje die ik alleen maar hoef te bellen en ze staat hier om op te passen. Denk dat dit het ook wel makkelijker maakt.
Wat ik vooral heel vervelend vind is het bemoeien van andere mensen. Want het lijkt dat iedereen mijn kind beter kent dan ik ;). Dat was vooral het eerste jaar zo. Gelukkig is dit nu niet meer zo, maar dat vond ik soms wel eens lastig.
Maar al met al is het moederschap me 100 procent mee gevallen.
Alleen zwanger zijn vond ik verschrikkelijk. Voor mij was het 9 maanden ellende, 9 maanden pijn, verdriet, ziekenhuisbezoekjes, angst. Nee ik wil heel graag nog een tweede, maar 9 maanden zwanger zijn, nee!
Auteur
Ik denk dat zwanger zijn ook wel in dit rijtje thuis hoort. Je hoort altijd hoe mooi het is maar sommigen vinden het toch een verschrikking 😉
Ik zal niet zeggen dat het een verschrikking is maar zwaar is het heel zeker wel. Ik ben nu bijna 34 weken en kamp al vanaf het begin met klachten waardoor ik ook echt iedere dag pijn heb. Af en toe ben ik het zwanger zijn dus ook wel goed zat! Maar goed, als ik dat uitspreek dan krijg ik echt zo’n dooddoener te horen waar ik helemaal niks mee kan:”maar je krijgt wel straks wel iets heel moois voor terug…” Ik moet zeggen dat ik vriendlief wel eens jankend in de armen ben gevallen en naar hem heb uitgesproken dat ik er niet zo zeker van ben of ik wel voor een 2e kindje zou willen gaan als het ooit zover zou komen. Maar oh jee, dat mag je zeker niet uitspreken want dan kijken mensen je aan of je gek bent want je moet zo dankbaar zijn dat je sowieso zwanger kunt zijn. Grrr…. Goed artikel dit hoor.
Helemaal mee eens. Volgens mij lieg ik elke week wel een keer als ik zeg dat het goed gaat terwijl ik mijn ogen met stokjes open probeer te houden. In grote lijnen gaat het natuurlijk ook goed, maar het moederschap is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Het is de zwaarste baan op aarde, moeder zijn.
Ik denk er nu nog wel (te) makkelijk over en denk nu nog: die baby sleep ik gewoon overal mee naar toe. ach ik zal het binnenkort meemaken…
Dat dacht ik ook en dat doe ik ook 😉 Handig is soms anders, maar het kan prima. Wij trekken er bijna elke dag wel op uit, ondanks de helse nachten. Ik ben zo benieuwd hoe jij het moederschap gaat beleven! Bijnaa…
Mooi stuk! Helemaal mee eens. Hier geen fijne zwangerschappen gehad en het begin was ook een ramp niet wetend wat je manneke heeft en zelf maar zien uit te vogelen en daarbij het CB werkt dan ook niet mee. En weet ik nog een mooie opmerking waar ik helemaal niks van snap “de tweede neem je er zomaar bij” echt niet he! Ik vond het een ramp van 1 naar 2 is nog erger dan van 0 naar 1. En ik hou ontzettend veel van mijn kids. Maar de tweede kindje is heel anders als de eerste dus je begint weer vooraf aan met de onzekerheid want alles was ik alweer vergeten bij de eerste. Gelukkig heb ik lieven ouders en schoonouders die me geholpen hebben en nog steeds.
zo herkenbaar prachtig geschreven ik vind ook als moeder van 2 kindjes dat we dat taboe toch moeten doorbreken er moet eerlijk over gesproken kunnen worden de zwaare kant van het moederschap ik heb de 2 de gekregen toen mijn oudste 1 jaar was en 9 maanden was en
dat had ik zwaar onderschat ik dacht leuk snel de 2 de ook zo leuk voor mijn dochtertje nou ze was dus nog veel te jong en kwam aandacht te kort door dat ze zo jong haar zusje kreeg
ze besefte het ook niet dat ze een zusje had was ze nog te klein voor ze merkte niet eens dat er een baby in mijn buik zat .
de zwangerschap van de 2 de viel ool niet mee als je oudste nog klein is en regelmatig getild wilt worden wat was de wieg een uitkomst heerlijk haar kunnen wiegen in slaap want met mikn dikke buik lukte het niet meer om haar te dragen
ik reageerde helaas ook de misselijkheid en vermoeidheid duizeligheid die ik had tijdens mijn tweede zwangerschap af op mijn dochtertje van 1 zo zielig natuurlijk voelde mij daar elke avond weer schuldig over
zij had niet gekozen voor dat haar moeder al weer zwanger werd
geen puf de volgende dag om de dag door te komen ik zag op tegen elke dag als een berg
ik keek de dag voorbij een drukke hyperactiefe dochter van 1 en dan zwanger zijn en je ziek voelen vreselijk
maar goed nu ze allebei kleuters zijn word het steeds makkelijker maar oo die ruzies heb ik nu de hele dag politie agent spelen
het zijn mijn schatten mijn rijkdom en ik hou zielsveel van ze ik ben super Gelukkig met mijn 2 prinsesjes maar heel eerlijk het is zwaar ontzettend zwaar en wat lucht het op dat ik dat hier kan uiten
want andere vrouwen hebben het zogenaamd heel makkelijk en kunnen zich niet vinden in mijn eerlijke belevenis van het moederschap
groetjes felicia