Zwanger! #25

Gisteren stond de teller van mijn zwangerschap op 25 weken. Laat dat getal even op je inwerken, daar heb ik ook heel wat uurtjes voor nodig gehad. Wait, what? 25 weken? Wanneer is dat gebeurd? Het voelt als vorige maand dat ik de zwangerschap aankondigde, maar het is alweer 14 weken geleden dat ik de blogpost schreef waarin ik vertelde over de komst van baby twee. Het is echt abnormaal hoe snel deze zwangerschap voorbij vliegt. Twee keer knipperen met mijn ogen en we zijn gewoon weer een week verder. Als mensen tegen me zeggen dat ik kan gaan beginnen met aftellen, krijg ik de kriebels. Aftellen? Hoezo? Ik ben toch nog minstens een jaar zwanger? Het idee dat ik over een week of 12 zou kunnen bevallen vind ik ergens angstaanjagend. Ik ben er nog lang niet klaar voor! Maar het is echt waar. Week 25 is voorbij, ik zit in de 26e week en ik kan jullie weer gaan bijpraten over van alles en nog wat.

Zijn gangetje

Dat van alles en nog wat begint een beetje standaard te worden. Er gebeurt namelijk niet zo heel erg veel en er is amper iets veranderd ten opzichte van de voorgaande weken. Ik kokhals nog regelmatig maar spuug gelukkig niet, mijn gewicht staat wonderbaarlijk nog steeds stil, ik ben verschrikkelijk moe en plas ontzettend veel. Het gaat allemaal zijn gangetje en ik zwanger door zonder dat ik er af en toe erg in heb. Het is dat mijn buik me af en toe tot halt roept en ik een wat zwaar gevoel krijg, te kampen heb met een harde buik of wakker geschud wordt door een trappelend mannetje. Mensen hadden me al gewaarschuwd en ik kan het nu toch echt beamen: een tweede zwangerschap gaat zoveel sneller en je bent er veel minder mee bezig. Ik vind dat nog steeds ontzettend jammer. Zo voelt een zwangerschap toch iets minder speciaal. Gelukkig geniet ik wel onwijs van de bewegingen in mijn buik, de controles die er steeds zijn zodat ik het hartje kan horen kloppen en natuurlijk de echo’s die we al achter de rug hebben waarop je je baby kan zien spartelen.

3D-echo

Over de echo’s gesproken; Met Skyler hadden we een 3d-echo rond 25 weken en omdat we dat beiden zo’n mooi moment vonden, hebben we ervoor gekozen om dat nu ook weer te plannen. Wel iets later (hé, even vergeten dat ik al in week 25 zat!) maar over drie weken is het zover. Ik ben zó benieuwd hoe ons kindje eruit ziet en of we overeenkomsten zien met Skyler. Het is wonderbaarlijk wat ze rond dit termijn in kaart kunnen brengen en dat Skyler ook echt op de echofoto leek toen hij eenmaal geboren was. Voor de rest zal ik rond week 30 nog een groeiecho krijgen bij de verloskundige om te zien of alles volgens de juiste metingen verloopt. En dan is het écht aftellen tot de baby zich aandient. Zal het weer rond week 36 zijn, zoals met Skyler toentertijd, of zal ik de 40 weken volledig uitzitten? Mijn gevoel zegt weer het eerste, maar ik mag er niet vanuit gaan dat dit weer het geval gaat zijn, aldus de verloskundige.

Kriebels

Het idee dat we met Skyler rond 25 weken al druk met de kamer bezig waren en veel dingen geregeld hadden, zorgt er wel voor dat ik nu een beetje de kriebels krijg. We hebben een pot verf staan voor de babykamer (ja, toch vintage blue!), Raymond heeft afgelopen week de erkenning geregeld en we moeten nu toch echt wat knopen gaan doorhakken wat betreft de naam. Een naam waar we nog helemaal niet over uit zijn, alhoewel mijn nummer één wel steeds meer en meer favoriet wordt. De kamer moet op orde, er moet een nieuwe kast komen voor Skylers kamertje zodat de commode overgezet kan worden en we moeten een plek verzinnen voor de box. Ik heb eerdaags een afspraak bij Joolz voor een nieuwe kinderwagen en voor de rest is het vooral een mentaal dingetje. ‘Vind jij het ook niet belachelijk snel gaan?’ vroeg ik Raymond gisteren. ‘Maar bij Skyler ging het toch ook snel?’ was zijn antwoord. Ik vind daar zeker een verschil in zitten. Bij Skyler ging het snel, maar was ik heel bewust bezig met van alles. Nu gaat het snél, maar ben ik er ook niet zo heel veel mee bezig. Waardoor de tijd nóg sneller gaat. Zoals mijn verloskundige me al vertelde toen ik aankaartte dat ik het lichamelijk wat zwaar kreeg; ‘maar lieve schat, je zit al bijna in je derde trimester.’ En ja, dat is ook helemaal waar. Week 25 is klaar, de baby is zo groot als een venkel en we kunnen inderdaad beginnen met aftellen omdat we ver over de helft zijn. Nog 15 weken… Of misschien maar 11. Wat gaat het worden?

Tot volgende week!

Mijn buik is echt onwijs aan het veranderen; linksboven 21 weken, rechtsboven 22 weken, linksonder 24 weken en rechtsonder 25 weken. Leuk om te zien zo! Ligt natuurlijk ook wel aan de kleding die ik aan heb maar top nummer 1 en top nummer 4 zijn hetzelfde. Bovendien zijn alle foto’s in de ochtend genomen. Ik merk dat mijn darmen normaal doen en alles van binnen ‘een plekje heeft gekregen’ en rustiger is geworden. Zo benieuwd hoe het er over een paar weken weer uit ziet!