Zit ik heel rustig artikelen in te plannen voor 3 november, zie ik dat het alweer donderdag is en eigenlijk mijn weekverslag online moet komen. Dit bewijst wel weer hoe snel de weken vliegen en hoeveel minder ik met deze zwangerschap bezig ben. Met Skyler kéék ik echt de dagen voorbij tot het moment dat ik weer een weekje langer zwanger was. Momenteel staat de teller op 16 weken en is het tijd om jullie bij te praten.
Is het echt een jongen?
Afgelopen week stond natuurlijk geheel in het teken van de geslachtsbepaling. Jullie hebben het hele verhaal al kunnen lezen want zoals altijd kon ik het niet langer meer voor me houden. Ik heb geen gender reveal taart laten maken, geen party georganiseerd en geen envelop meegenomen bij de verloskundige met daarop het geslacht. Ik heb simpelweg wat mensen gebeld, mijn blogje geschreven en het online gezet. Daar ben ik een beetje te ongeduldig voor, haha. Het wordt dus, geheel tegen mijn gevoel in, een jongetje. Wauw! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog steeds een beetje omschakelen vind en dat ik het nog moeilijk kan geloven. Niet omdat ik het niet wíl –het maakt ons allemaal echt niet uit- maar gewoon omdat het gevoel zo sterk was. Misschien ook omdat het tijdens de echo een beetje vreemd verliep en we van ‘hoera, het wordt een meisje’ naar ‘hoera, het wordt een zoon’ gingen. Het piemeltje zat goed verstopt achter de navelstreng en na deze te hebben uitgesloten, konden we er echt niet meer omheen. Ik zou wel liegen als ik zeg dat ik 100% zeker ben van de zaak en dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat ik niet direct online ben los gegaan en babykleding heb geshopt. Dat liet ik ook al doorschemeren in de comments onder het vorige artikel. Bij de 20 weken echo zal ik het dus voor de zekerheid nog even navragen. Wordt het echt een broertje voor Skyler of is er een klein foutje gemaakt? Zoals ik al zei: het maakt ons niet uit en ik ben in de wolken met twee van die knullen, maar ik wil het wel even zeker weten voordat ik al die stoere pakjes ga aanschaffen, haha.
Snotterdesnot, kotserdekots
Qua gezondheid is er voor mij vrij weinig veranderd. Ik ben afgelopen week natuurlijk ziek geweest en voor mijn gevoel ben ik nog steeds herstellende. Ik ben snót verkouden, heel erg benauwd en de misselijkheid en het kokhalzen is nog steeds aanwezig. Zelfs weer tot spugen aan toe. Hopelijk gaat dat allemaal vanaf aankomende week iets beter, zodra het hoesten afneemt en we dus weer een beetje normaal gaan functioneren. Van de 17e week kan ik toch wel gaan verwachten dat het allemaal wat afneemt en ik me daadwerkelijk weer een beetje fit ga voelen. Het is erg fijn op de weegschaal (nog steeds -3 kilo), maar iets meer energie en minder misselijk is wel erg welkom. Al is het alleen maar zodat ik het sporten weer een beetje kan gaan oppakken. Dat mis ik echt! Ik ben in ieder geval dinsdag weer even geweest en heb samen met de trainer gezeten om een aangepast schema te maken en de druk een beetje van de ketel te halen door goede afspraken te maken.
Zoveel anders
Natuurlijk heb ik ook even mijn weekverslag van week 16 tijdens de zwangerschap van Skyler erbij gepakt. En daarin wordt het wel écht duidelijk dat ik de zwangerschap op een heel andere manier beleef. Spreek ik daar over een gigantische garderobe voor de baby en over de naam die we aan het zoeken zijn; is daar nu allemaal nog geen sprake van. Zoals ik al zei wacht ik nog even met kleding kopen, maar ook de neutrale pakjes heb ik nog niet aangeschaft. En de naam? Ik kom nu pas op het moment dat ik soms een naam hoor en denk ‘hé, is dat misschien leuk voor onze tweede spruit?’ Ik vind het ergens wel heel erg jammer dat je een tweede zwangerschap zoveel meer als vanzelfsprekend gaat zien. Dat is het namelijk helemaal niet. Het is weer een geweldig wonder en ik ben dankbaar dat het voor de tweede keer gelukt is en we een tweede kindje mogen verwelkomen. Ondanks mijn goede voornemen om er intens van te genieten merk ik aan alles dat ik dat niet zoveel doe als gehoopt. Daar moet echt even verandering in komen! Ik weet nog niet hoe, maar het wordt een aandachtspuntje voor aankomende week. En weken.
Horrormonen
Ja hoor, daar komen ze! De hormonen zorgen ervoor dat ik tranen krijg bij Verslaafd, dat ik intens verdrietig kan worden door de poes van de buren die natgeregend is (en ik haat katten…), dat ik helemaal van de kaart ben als Skyler ‘hou jou’ tegen me zegt en dat ik van heel blij naar helemaal fucked up kan gaan binnen een minuut. Ik vind mezelf op sommige momenten onwijs zielig maar kan ook in mijn eentje keihard lachen tot tranen aan toe om een ontzettend dom filmpje op Facebook. Ik moet soms echt wel even tot tien tellen als er een belachelijke comment binnenkomt waar ik hatelijk op wil reageren, ik een vreselijke Facebook reactie op een stom nieuwsbericht tegenkom of als iemand iets tegen me zegt waar ik het niet mee eens ben. Hou je in, Shir. Hou je in… En ja hoor, huilen vanwege aankomende zondag; mijn kleine man wordt drie en ik wil het NIET GELOVEN. Ik weiger het.
De volgende afspraken: 28 november naar de verloskundige voor een controle en 29 november de 20 weken echo. Is het dan nog steeds een jongetje? Dan sta ik niet voor mezelf in en kan het shoppen beginnen! Tot die tijd heb ik het gewoon over hem, zoek ik naar jongensnamen en spreken we over een broertje voor Skyler. En o wee als ik eind van de maand weer om moet schakelen!
Tot de volgende keer X
Gefeliciteerd dat het een jongetje is! Bij onze eerste was ik er van overtuigd dat het een jongetje zou zijn en bleek het toch echt een meisje. Vond ik ook even schakelen toen haha. Hoop dat je eind van de maand niet weer hoeft te schakelen!
Ooh dat hadden wij dus ook bij de geslachtsbepalende echo! De navelstreng lag er de hele tijd voor. Inmiddels al wel bevestigd gekregen dat het met 16 weken klopte, en we echt een meisje gaan krijgen. Maar ik had ook maar even gewacht met het shoppen . Ik hoop echt voor je dat je je snel weer beter gaat voelen. Bij mij kwam dat echt pas rond de 19/20 weken, dus ik begrijp hoe je je voelt. Same goes voor die horrormonen, haha.
Ik wist bij mijn eerste zeker dat het een meisje zou worden, maar de echo’s waren toch echt duidelijk dat er een jongetje kwam. Maar het werste wat ik zei toen de kleine eruit kwam was: ‘Wat is het?’ Toch echt een jongetje Hij is trouwens de eerste dag nog naamloos door het leven gegaan, 0mdat we het niet eens werden over de naam. En ik ben bij 42 weken bevallen; je zou zeggen ‘tijd genoeg’
Oh jeetje ik hoop echt dat je je snel beter gaat voelen!!!
Zo grappig om te lezen over de twijfel van het geslacht, zowel bij jou als in de comments.
Wij wisten niet wat het was tot de geboorte. Vond ik ook erg leuk. Het had maar 1 nadeel, het eerste pakje was neutraal en daardoor een beetje saai, haha. Toch had het wel wat, de verrassing bij de geboorte. Maar ik mij ook goed voorstellen dat het erg fijn en leuk is om te weten wat het wordt.
hihih jankerd maar kleine man gaat toch echt lekker 3 worden 😀 jeetje wat vliegt de tijd. en ja mop geen enkele zwangerschap is het zelfde, denk dat het vermoeider is als je al een kindje hebt rond lopen. bij je eerste kan je lekker ff een powernap doen maar als je al een draakje hebt rondlopen word dat lastig
Hopelijk zakt het kokhalzen en misselijkheid nu langzaam aan wat af. Ik had er tijdens mijn zwangerschap ook echt tot 16 weken last van. Ik kan goed begrijpen dat het een omschakeling was toen je hoorde dat je kindje een jongetje is. Vooral als je gevoel zo sterk neigt naar een meisje en inderdaad ook omdat je zo’n andere zwangerschap hebt als toen bij Skyler. Ik snap ook goed met die hormonen dat je tranen had bij Verslaafd! Ik zat zelf ook te huilen en ik heb geen last van de hormonen. Maar dat zal wel komen omdat ik moeder ben en daardoor een softy geworden ben, haha!
Ik vind het een hele duidelijke echofoto hoor 😉 en ik ben geen VK. Alleen ook moeder van een jongen (en meisje) dus ik herken de plaatjes intussen wel.
Jeetje wat vervelend dat je je nog steeds zo ziek voelt. Hopelijk is het snel beter!
Ik ben 2 weken verder dan jij en heb precies dezelfde echo die ik heel duidelijk vind, wij krijgen ook een jongetje. 🙂 Wel superbalen dat je je zo rot voelt, hopelijk is dat snel over!
Ohhhhh wij moeten nog een week wachten en ik ben zo ongeduldig! Haha 😉 Ook wij hebben, op 2 neutrale pakjes na, zelf nog niks geshopt. Wel al wat neutrale dingetjes gekregen 😉