Ruim zeven maanden geleden stapte ik het kantoor in Amstelveen binnen en begon ik aan een nieuw avontuur als redacteur bij AmstelveenZ. Een mooie stap waar ik aan toe was. Ik was toe aan iets nieuws in mijn leven. Ik dacht heel even dat nieuwe leven gevonden te hebben in freelance klussen en een freelance bestaan, maar daar kwam ik al vrij snel van terug toen een opdrachtgever failliet ging en ik voor duizenden euro’s de boot in kon. Ik tekende in oktober voor een baan in loondienst en kan wel zeggen dat dat een heel goede keuze is geweest.
Prettig en rustig
Dat is ook zeker wat je ziet op de foto’s. Ik zit er lekker in. Het voelt goed om vastigheid te hebben. Om te weten wanneer ik word verwacht, wat er wordt verwacht en aan het einde van de maand een salaris te krijgen dat ik kan verwachten zonder problemen. Geen geldzorgen hebben is een fijn gevoel. Nu heb ik me echt nooit druk hoeven maken over inkomsten en heb ik een partner met een stabiele, goede baan naast me staan, maar ik ben graag verantwoordelijk voor mijn eigen rekeningen en geef maar al te graag geld uit aan dingen waar ík blij van word zonder verantwoording af te leggen. Maar het is niet alleen het stukje zekerheid dat fijn voelt.
Ik heb het al vaker gezegd, maar ik ga goed op dat stukje waardering. Collegialiteit en duidelijkheid. Als ik wakker word en ontdek welke dag het is, dan weet ik wat me te doen staat. Voor sommigen heel saai zulke routines; voor mij ontzettend prettig en rustig. Ik heb een modus gevonden waar ik goed op ga. Ik kan dan ook wel zeggen dat ik er lekker in zit. Maar toch voel ik me op dit moment ook een beetje onrustig. De trein dendert door, zullen we maar zeggen. Niet op een negatieve manier, maar wel dat ik van gekkigheid niet weet wat ik moet doen als ik opeens twee uurtjes tijd voor mezelf heb.
Onrustig
Ik ben aan het werk, ik sport inmiddels drie keer per week en als ik niet met die twee dingen bezig ben, heb ik de jongens om me heen. Ik vul de vrije uurtjes met het huishouden en mijn blog en freelance klus. ’s Avonds vind ik het heerlijk om op de bank te hangen en een serie of tv-programma te kijken, maar overdag ben ik bezig. Van ’s ochtends vroeg tot het moment dat de jongens naar bed gaan. Ik had laatst een paar uur alleen op zaterdag. Raymond was naar een basketbaltoernooi met Skyler en Maddox speelde met een vriendje. Ik wist gewoon niet wat ik wilde en voelde me zo onrustig. Ik ben toch maar op een rustig tempo aan het werk gegaan voor mijn freelance opdrachtgever en heb een blog geschreven voor Mommyhood. Ik ben heel slecht in écht niks doen en wil het liefst in de weekenden ook op pad. Het is zo erg, dat ik er onrustig van word als ik een weekend niks heb staan. En dat ken ik eigenlijk niet van mezelf.
Ontspanning
De trein dendert maar door en ik vind het lastig om aan de rem te trekken. Ik probeer dat door middel van wandelen en ’s avonds echt niks te plannen, maar voor de rest vind ik het heel moeilijk om ergens overdag mijn ontspanning te vinden. Er zijn ook weinig momenten, aangezien ik na kantoor gelijk naar school rij om de jongens te halen en in die hoge energie blijf zitten. Hier heb ik nog niet echt iets op gevonden. We gaan nu ook de drukke weken in met allemaal festivals en de voorbereidingen voor de bruiloft. Begrijp me niet verkeerd: ik geniet enorm van de optredens van Anouk en andere muzikanten, maar echt ontspannend is dat natuurlijk niet. Ook al denk ik altijd van wel.
Af en toe een stop
Afgelopen week vroeg mijn personal trainer wat voor mij voor ontspanning zorgt. ‘Nu even niks’, antwoordde ik. Maar dat is voor nu wel even oké. Ik sport, ik wandel, ik kijk ’s avonds televisie en lees voor het slapengaan. Het feit dat ik nu zoveel rust ervaar omtrent mijn werk en de kinderen vind ik al zoveel waard, dat de rest vanzelf wel volgt. Maar het is wel goed om het in de gaten te houden. Want die trein is voor nu prettig; er moet wel af en toe een stop zijn.
