Inmiddels zit ik volledig in het schrijfproces voor mijn boek. Begin februari moet ik mijn manuscript gaan inleveren en ook al is de timing enorm rot met de lockdown momenteel, ik ga er alles aan doen om wat momenten te pakken de komende weken om dit daadwerkelijk te halen. Half mei is ‘De introverte moeder’ dan eindelijk voor iedereen beschikbaar. Zo ontzettend spannend! Ik heb inmiddels de opzet helemaal duidelijk, ben 50.000 woorden verder, moet nog een laatste hoofdstuk afronden en dan nog feedback verwerken. Genoeg te doen! Via Instagram ontving ik een paar vragen over dit schrijfproces en ik heb er een paar uitgekozen om te beantwoorden.
Hoe ging de zoektocht naar een uitgever?
Ik liep al jaren met het idee dat ik een boek wilde gaan schrijven, maar had het onderwerp nog niet helder voor ogen. Op een gegeven moment wist ik: ‘ik moet nú een boek schrijven!’ Haha. Heel gek, maar ik voelde dat heel erg sterk. Ik heb via Instagram toen een opmerkingenvakje opengegooid en gevraagd waar mensen bij mij aan denken en of ze een onderwerp wisten die goed bij me paste. Introversie en het moederschap kwamen ontzettend veel naar boven en ik ben toen gaan zitten om dit vorm te geven. Nou ja, ik schreef het idee een klein beetje uit en ben toen direct op zoek gegaan naar uitgeverijen die hier het beste bij paste. Ik nam een gok en mailde er twee. Van de een kreeg ik terug dat ze niets zagen in dit idee; de tweede reageerde niet veel later heel enthousiast en vroeg me op gesprek. Zo snel kan het gaan! Ik werkte direct mijn idee uit, zette het boek globaal op qua ideeën en onderwerpen en daarna ben ik langsgegaan om het idee voor te leggen. De redacteur die ik sprak heeft het daarna gepitcht binnen het team en een paar weken later kreeg ik een go. Ik voel me heel vereerd dat een van de grootste partijen van Nederland, Kosmos Uitgevers, met mij deze samenwerking aan wil gaan.
Hoezo had je eerst geen redacteur en nu wel?
De eerste maanden is alles een beetje rommelig verlopen. Ik ben gewoon gaan schrijven maar heb de deadline laten verschuiven omdat ik me toch op mijn NIMA-opleiding wilde richten. Van mij niet handig geweest om te denken dat dat wel te combineren viel, haha. Toen ik dat had afgerond en we een nieuwe deadline hadden, kwam Corona. In overleg is toen weer de deadline verschoven omdat de wereld toch een beetje op zijn gat lag. Mijn redacteur, waar ik het gesprek mee had, is in deze tijd ook met zwangerschapsverlof gegaan. Er was een vervanger maar dat contact is allemaal een beetje langs elkaar heen gelopen. Uiteindelijk ben ik zelf dus gewoon gaan schrijven om alvast flink wat op papier te krijgen. Een paar weken geleden heb ik een goed telefoongesprek gehad met de uitgever, is alles helder op papier gekomen, is er een concrete deadline en heb ik toen een redacteur toegewezen gekregen. Niet degene van het gesprek, maar iemand die me gaat begeleiden bij het schrijven. Zo doende heb ik nu een redacteur en de afgelopen maanden niet. Gelukkig hebben we nu een directe lijn met elkaar, heeft ze al heel wat bekeken, heb ik al mooie feedback gekregen en weet ik zeker dat we dit samen tot een succes kunnen brengen. Ik heb alle vertrouwen in haar en hecht veel waarde aan haar mening. Jammer dat we elkaar niet in het echt hebben gezien door deze tijd, maar telefonisch en via de mail verloopt het contact goed en voel ik me goed bij haar.
Hoe gaat het redigeren, wie maakt de beslissingen?
Ik heb de eerste hoofdstukken gemaild en de redacteur bekijkt dit. Omdat het bij mijn niet om grote spel- en schrijffouten gaat, haalt ze deze er direct uit. Dit gebeurt met opmerkingen in Word zodat ik precies kan zien wat er aangepast is. Ik kan dit dan ook accepteren of niet, als ik het er niet mee eens ben. Qua schrijf- en stijlfouten is er natuurlijk geen discussie mogelijk, haha. Naast deze fouten geeft ze ook alvast delen voor de opmaak aan, waar kaders komen, tussenkoppen, etc. Voor de rest is het vooral heel veel feedback. ‘Dit is niet helemaal duidelijk, kun je dit anders formuleren?’, ‘Dit zou ik anders doen’, ‘wat fantastisch deze woordspeling’, ‘wat fijn dit stuk, heel mooi’, ‘dit moet naar een ander hoofdstuk’, ‘dit is herhaling’ (ja, vaak bij mij haha), etc. Ik stuur hoofdstukken zodra ze klaar zijn en zij gaat daar dan mee aan de slag en stuurt het weer terug. Ik heb de feedback allemaal gelezen en neem het mee met het schrijven van de laatste stukken. Ik heb nog niet aangepast, omdat ik eerst wil dat de basis staat. Als ik mijn hoofdstuk af heb ga ik de volgorde iets aanpassen omdat ik samen met de redacteur de volgorde iets veranderd heb. Dit is qua logica een stuk beter. Ik ga het door elkaar gooien en vervolgens ga ik de feedback aanpassen. Ik heb dus nog een hoop te doen. We maken samen heel erg de beslissingen, maar ik mag gerust aangeven als ik het ergens niet mee eens ben. Ik heb bijvoorbeeld van haar een nieuw voorstel gekregen voor de inhoudsopgave en daar kon ik me goed in vinden, maar bepaalde stukken voelde voor mij toch beter op een andere plaats. Dit mag ik dan ook gewoon aangeven en weer omgooien. Het is mijn boek en ik moet me zelf prettig voelen bij wat ik inlever. Samen komen we dan uiteindelijk tot een mooi boek, dat in februari naar een externe redacteur gaat. Zij gaat hier dan weer doorheen en dan moet ik vervolgens de feedback weer verwerken. Alles gaat in ieder geval in samenspraak en ik ben erg blij met de input. Ik ben al jaren gewend om blogs te schrijven en weet van mezelf dat ik prima teksten op papier krijg, maar een boek schrijven is echt andere kost. Dan kan ik de begeleiding wel heel erg waarderen en ik hecht veel waarde aan de mening van de redacteur(en).
Wat waren je verwachtingen van het schrijven van een boek en hoe is dit in de realiteit?
Ik had wel verwacht dat ik het allemaal sneller zou gaan schrijven. Ik merk dat ik opeens heel onzeker word van het schrijven, dat ik aan alles twijfel en dat ik de omslag van blog naar boek wat moeilijk vind. Het is echt een proces waar ik doorheen moet en dat kost tijd. Terwijl ik nu al op 1200 woorden zit voor dit artikel, kosten 1200 woorden voor mijn boek veel meer tijd. Ik vind het moeilijker dan gedacht. Echt een uitdaging, maar ook zeker een droom om dit te mogen doen. De hele weg naar het product toe is een mooie leerschool. Ik ben ook tot de conclusie gekomen dat ik gewoon niét thuis kan schrijven. Ik weet niet precies hoe dat komt, maar ik moet echt uit mijn eigen omgeving weg om sprongen te maken. Vandaar dat ik de afgelopen tijd ook af en toe in een hotel heb gezeten om te schrijven. Hoop dat de lockdown het toelaat om dat de komende weken ook nog twee keer te doen.
Wat is een positieve verrassing bij het schrijven van je boek?
Dat ik enorm veel waarde hecht aan feedback ontvangen. Ik vind het na jarenlang voor mezelf schrijven heel erg prettig om te kunnen sparren, hecht veel waarde aan de mening van de redacteur en leer graag van haar. Tijdens mijn stages en eerste baan voelde ik me direct heel onzeker na feedback en vatte ik dat behoorlijk persoonlijk op. Ik merk dat dat nu anders is, dat ik juist heel blij word van de woorden die ik ontvang en dat ik het heel erg nodig heb om de juiste mensen om me heen te hebben.
Hoe ervaar je het verschil tussen het schrijven van je boek en het schrijven van blogs?
Als heel lastig! Ik denk al ruim 15 jaar in blogs en schrijf heel erg persoonlijk. Het boek moet nu de vertaalslag krijgen naar de meer informatieve kant en dat kost veel tijd. De persoonlijke stukken die erin staan, staan binnen no time op mijn scherm. De informatieve(re) stukken hebben echt meer tijd nodig. Dat is ook de meest gehoorde opmerking: ‘het mag nog meer van blog naar boek’, haha. Wel helpt de schrijfervaring me natuurlijk enorm. Ik ben gewend om veel (lange) stukken te schrijven en dat neem ik zeker mee tijdens het schrijfproces. Maar lastig is het wel. Het zorgt wel voor veel ervaring, aangezien ik natuurlijk over een tijd wat anders wil. Het is ook fijn dat ik voor My Lovely Notebook ook weer anders schrijf, namelijk meer commercieel. Zo kan ik mezelf eindelijk wat meer qua schrijven ontwikkelen. Persoonlijk schrijven kan ik goed; de rest is nu in ontwikkeling.
Heeft het boek en het schrijfproces inspiratie gegeven voor een volgend boek?
Ik loop niet op de feiten vooruit, haha. Ik ga dit boek afronden en daarna maar eens kijken hoe alles loopt. Ik heb geen onderwerp en ik weet niet of er ooit een tweede boek gaat komen. Een boek schrijven was mijn droom en die komt nu uit. Wat we daarna gaan doen zien we dan wel weer! Eerst maar eens kijken hoe De introverte moeder het gaat doen.
Heb jij hem in pre-order staan? Dat zou mij ontzettend helpen! Ik weet dat het wat vroeg is, maar zo krijgen we de bekendheid lekker op gang en dit werkt mee in de beslissing van het aantal drukken. Ook krijgen we een beeld van hoe het boek het in het algemeen gaat doen. Meer pre-orders betekent ook dat meer boekhandels interesse krijgen. En je helpt me enorm qua motivatie. Ik word er blij van als mensen me een berichtje sturen dat ze niet kunnen wachten. Dat zorgt er echt voor dat ik nog meer plezier krijg in het schrijfproces. Dus thanks!
