Twee jaar geleden kreeg Raymond het idee om een caravan te kopen. We kampeerden al een paar jaar sinds de komst van Skyler en dan kozen we steeds voor een stacaravan. Dat was prima, maar in het hoogseizoen vonden we het toch minder. Je moet er wel heel erg vroeg bij zijn met boeken en de prijzen zijn -vinden wij- ontzettend hoog. Toen ik zwanger was van Maddox belandden we in Italië waar van alles mis was met de caravan en een vakantie later verbleven we in Frankrijk waar we een week lang heel slecht weer hebben gehad. Bij Raymond was het al langer aan het kriebelen. Een eigen caravan, eigen ruimte, de flexibiliteit, goedkoper, je eigen ding. Ik moest aan het hele idee wennen en terwijl hij tweedehands diverse caravans bekeek, stak ik mijn kop in het zand. Maar hij wist me over te halen en niet veel later stond er een caravan achter op de parkeerplaats. Een oude, maar zeer nette caravan waar we het mee gingen proberen.
Inmiddels zijn we twee jaar verder en hebben we er twee zomervakanties en een paar weekenden mee gekampeerd. De caravan was prima, zag er netjes uit, het stapelbed was leuk en de ruimte was groot zat voor ons. Toch bleef Raymond steeds weer andere caravans in de gaten houden en kregen we wat meer en andere eisen. We kwamen allebei tot de conclusie dat we dit wel blijven doen met de jongens, kamperen in de zomervakantie en hopelijk eromheen wat weekenden en/of vakanties weg samen. En dus moesten we gaan bedenken: gaan we aanpassingen doen aan onze caravan of ruilen we hem in voor een veel nieuwer exemplaar. Het is uiteindelijk het laatste geworden. We hebben een nieuwe caravan!
De caravan voldoet aan al onze eisen. Véél nieuwer, een groot dakraam, een vast bed met goed matras, licht interieur, veel moderner, strakker, completer, een mover om de caravan mee te besturen, een betere voortent en meer slaapruimte voor de kinderen. Het stapelbed was fantastisch, maar de ruimtes waren klein. Nu delen Skyler en Maddox een groter bed en dat idee vinden ze al helemaal leuk. De caravan is niet zozeer veel groter, maar wel een stukje breder. Het zit net allemaal wat beter in elkaar. Toen Raymond twee jaar geleden met onze vorige caravan thuiskwam dacht ik alleen maar ‘we gaan het wel zien, ik geef het een kans met deze sleurhut’. Toen hij met deze nieuwe caravan thuiskwam, dacht ik alleen maar: ‘oké, dit is heel tof. Wanneer gaan we?’ Ik ben gewend aan het idee van een eigen caravan en het kamperen. Onze vakantie vorig jaar was twijfelachtig; onze vakantie dit jaar was heerlijk.
We gaan zien wanneer we weer weggaan. Misschien dat we een naseizoen ergens willen staan; een paar weekenden en de herfstvakantie. Hij staat in ieder geval klaar om ingewijd te worden!
Dit was onze oude, de Eifelland 500TK (en ja, hier had ik Raymond voor nodig om dit te weten, haha)
Dit is onze nieuwe, de Knaus Sudwind 500 FU
