Onze kleine grote man (25 maanden)

Lieve bezoekers, het is allemaal wat rustiger op Mommytobe.nl en ik vind het fantastisch hoe begripvol jullie zijn en dat de bezoekersaantallen zelfs omhoog zijn deze maand. Voor mij is het nu allemaal even beter bij te benen, alhoewel ik het wel jammer vind dat Mommytobe.nl daar een beetje onder lijdt. Ik vind het namelijk fantastisch om stukken voor deze site te schrijven. En daarom probeer ik de komende weken een weg te vinden waar ik in 2016 mee verder kan. Ik hoop genoeg stof te verzamelen om over te schrijven en dan weer met een schone lei te beginnen. En vandaag begin ik daar een beetje mee, door weer eens een persoonlijk stuk met jullie te delen. Ik vind het wel weer eens tijd worden voor een Skyler-update. Onze kleine grote man is namelijk alweer ruim twee -25 maanden in moedertaal (Skyler is dus gewoon twee? Nee, 25 maanden! Twee dus…)- en hij ontwikkelt zich in sneltreinvaart.

Afgelopen weekend was ik bij het concert van Racoon en daar spraken de mannen over hun hit Don’t Give Up The Fight. Het gaat over een klein jongetje, dat helaas de strijd tegen neuroblastoom-kanker heeft verloren. Over een kindje dat tegen zijn vader zegt dat ‘ie teveel pijn heeft. Dat de vader vertelt dat hij mag kan gaan slapen en dat hij achter hem aan komt als het zijn tijd is. Het jongetje wordt de volgende ochtend niet meer wakker. Ik krijg nog steeds een brok in mijn keel van dit verhaal en kan het nummer niet meer luisteren zonder tranen in mijn ogen. Want dit is het ergste wat jou als ouder kan overkomen, je kindje met zoveel pijn en hem moet overleven. Het leven is ontzettend hard en ik prijs me enorm gelukkig met Skyler en het feit dat hij gezond is. Nee, hij slaapt niet en ja, dat put me uit. Maar ik heb hem nog om me heen en dat is toch wel het belangrijkste. Ik heb geen idee waarom ik met dit onderwerp begin, maar ik wilde het nummer toch even laten luisteren en vertellen dat de opbrengst van het nummer via iTunes naar een prachtige stichting van deze sterke ouders gaat. Ga ik jullie nu vertellen hoe het met Skyler gaat, hoe crue dat nu misschien ook klinkt.

We wonen inmiddels alweer bijna twee maanden in Aalsmeer en beginnen onze draai te vinden. Het huis wordt steeds meer een thuis en ook Skyler voelt zich steeds meer op zijn gemak. Sterker nog: overdag vermaakt Skyler zich zó goed zelf, dat ik amper nog een kind aan hem heb. Hij speelt met zijn keukentje, met de ToetToet auto’s en is helemaal dól op Duplo en de treinbanen daarvan. Hij maakt een zo lang mogelijke trein, gaat vervolgens verder met de banen en is zo een uur zoet. Daarnaast merk ik dat hij vaak in zijn kamertje wil spelen. Ik hoor Skyler dan hele verhalen hebben en als ik om een hoekje kijk, zie ik hem druk in de weer met zijn speelgoed. Behalve dat ik dit ontzettend schattig vind, vind ik het ook enorm fijn. Begrijp me niet verkeerd; ze worden al veel te snel groot, maar ik vind het toch wel prettig dat ik niet meer constant nodig ben om hem te entertainen. Ik kan ook af en toe weer aan het werk als hij gewoon wakker is of heerlijk wat voor mezelf doen. Wel zo fijn nu de middagslaapjes af en toe verleden tijd zijn… We spelen vaak samen, maar alleen kan hij het dus ook erg goed. Het geeft me in ieder geval iets meer ademruimte en dat vind ik momenteel heel erg prettig.

Naast het spelen met zijn speelgoed is Skyler dol op filmpjes kijken. Peppa, Nijntje, Joki, Woezel en Pip en Brandweerman Sam zijn toch wel grote favorieten hier. Ik ben helemaal niet tegen de iPad en televisie dus Skyler mag van mij regelmatig wel even iets kijken wat hij leuk vindt. Ik merk wel dat als ik het hem verbiedt hij alleen maar dwars gaat lopen doen maar als ik hem toestemming geef, hij het vaak na een paar minuten wel weer zat is en gewoon lekker gaat spelen met zijn Duplo. Kijk, dat willen we zien! Natuurlijk zeg ik ook vaak nee of pak ik de iPad af als het even genoeg is, maar over het algemeen verloopt alles hier zonder slag of stoot. Wat een verademing ten opzichte van een paar maanden/weken terug. We vlogen elkaar nog net niet in de haren, ik was continu aan het corrigeren en was toch wel hele dagen met hem bezig. Het is nu erg gezellig en relaxt in huis. Happy mom!

Ik kan in een persoonlijk stukje over Skyler de nachten niet overslaan. Dat is en blijft gewoon echt een dingetje hier in huis. Hadden we het eerst in het oudere huis nog goed onder controle; is het nu weer echt drama te noemen. Skyler is onrustig, is vaak wakker en heeft nu ook zelfs moeite met inslapen. Dat laatste hebben we hopelijk nu iets opgelost door hem iets te laten uitzoeken wat ‘ie mee naar bed mag nemen. Negen van de tien keer is dat knuffel Pip en een auto. Jeps, een auto. Van mij part neemt ‘ie een hele garage mee naar bed, als ‘ie maar wil slapen. Het gaat nu al een paar avonden goed dus laten we hopen dat dat hem een vertrouwd gevoel geeft waardoor Skyler in ieder geval rustig naar bed gaat en dat een gevecht minder is. ’s Nachts is het heel wisselend. De ene nacht wordt ‘ie ‘maar’ drie keer wakker en de andere nacht sta ik ieder uur naast zijn bed. Ik hoop van harte dat het nog steeds te maken heeft met de wisseling van alle slaapplekken en dat we 2016 rustig in gaan en ook daadwerkelijk rustig houden. We gaan het allemaal zien.

Dan nog iets wat wél beter is gegaan in het nieuwe huis; douchen! In ons vorige huis durfde Skyler van de één op de andere dag niet meer in bad en onder de douche. Hij schreeuwde moord en brand en we probeerden binnen een minuut klaar te zijn. In het nieuwe huis was dat opeens helemaal over. We hebben nu een grotere ruimte waar we goed in kunnen staan en Skyler vindt het een groot feest. Van het bad moet hij nog niks hebben, maar douchen is werkelijk een feestje. Lekker met water spelen, met de sproeier papa of mama nat maken en zelfs haren wassen. Die kinderlogica snap ik ook niet altijd, maar een fijne vooruitgang is dit wel. Halló fris kind.

Voor de rest is Skyler een echte peuter geworden. Hij kletst de oren van ons hoofd af en leert steeds meer woordjes. Hij heeft nog moeite met bepaalde letters en klanken maar dat komt allemaal vanzelf wel. We begrijpen hem en hij begrijpt ons. Een kwestie van tijd totdat het allemaal wat meer vlekkeloos gaat. Het is wel heel schattig om te zien hoe erg hij zijn best doet. Mama is mama, papa is papa, maar Muis is Nuis en Piet is Tiet. Snap jij het nog? Ach, dat hoeft ook allemaal niet. Het zorgt in ieder geval voor leuke taferelen als Skyler op straat keihard Tiet Tiet Tiet begint te roepen als hij Zwarte Piet ziet lopen.

Nog wat leuke dingetjes op een rij dan? Zijn favoriete gerecht is pasta, buiten spelen is nog steeds het leukste en wegrennen helemaal, het wordt steeds meer een gevecht om hem mee te krijgen in de kinderwagen want lopen is natuurlijk de bom, Skyler is nog meer verliefd op opa geworden en heeft nog steeds een schurft hekel aan tekenen en knutselen. Ieder zijn voorkeur. Gaan we gewoon lekker treinen bouwen. Of, pardon: Tein & Tatoe.

Tot de volgende keer!