O ja, zo was het met één kind in huis

Het wordt inmiddels traditie; tijdens de Kerstvakantie logeert Skyler een aantal nachten bij opa en oma. Een herfstvakantie is wat kort, maar een kerstvakantie is met twee weken perfect. Is hij een paar dagen thuis, vervolgens gaat hij een paar dagen naar opa en oma en daarna is hij nog een wat dagen thuis voordat school weer begint. Ontladen, uitrusten en weer opladen. Het breekt de tijd thuis een beetje en Skyler kijkt er altijd weken naar uit. Afgelopen donderdag vertrok hij met zijn koffertje (en twee extra tassen want ja, kleuters en spullen en keuzes maken) richting Hoorn en afgelopen maandag kwam hij weer thuis. De dagen dat Skyler bij opa en oma verbleef, was ik dus thuis met Maddox. Op donderdag en vrijdag alleen met Maddox en in het weekend met Raymond erbij. Maandag ging Maddox weer naar school en had ik een paar uurtjes alleen alvorens Skyler weer thuis zou komen.

Altijd gehaast

Ik ben wel vaker alleen met Maddox of alleen met Skyler omdat dan één van de twee op school zit. Dit zijn altijd fijne uren, maar we moeten wel altijd rekening houden met de tijd. Je leeft met de klok in je achterhoofd en bent altijd wat gehaast. Afgelopen dagen was heel anders. Ik was alleen met Maddox en hoefde nergens naartoe. Het werk was grotendeels af, we konden in bed televisie kijken en beneden kon Maddox zijn gang gaan zonder gestoord te worden door zijn grote broer. Of anders gezegd: zonder dat hij alleen maar aandacht heeft voor zijn grote broer. Want opeens was daar een veel rustigere Maddox die heel erg goed alleen kon spelen.

Vechten

Ik geniet heel erg van mijn jongens en vind het fantastisch dat ze elkaar zo leuk vinden. Maar soms vinden ze elkaar een beetje te leuk óf verandert een gezellig spelletje in een ‘gevecht’. Ze kunnen niet van elkaar afblijven, zitten elkaar altijd op te jutten en los van elkaar spelen zit er niet in. Ze willen altijd wat de ander op dat moment in de handen heeft. Ze zijn dol op elkaar, zoeken elkaar altijd op, maar af en toe merk ik wel dat het wat teveel is. Dan heeft Skyler opeens behoefte aan tijd alleen of moet Maddox even tot bedaren gebracht worden omdat hij is uitgedaagd door Skyler.

Rust

Wat ik opeens merkte toen ik slechts één kind in huis had, was de rust die er heerste. Geen geruzie, geen getrek, geen gestoei, niks afpakken, niet achter elkaar aan rennen en vooral geen politie-agent hoeven spelen. Ik werd er zelf helemaal rustig van, haha. Wat ik ook zo mooi vond om te zien was hoe Maddox opeens aan het veranderen was. Alsof er ook even een bepaalde rust over hem heen viel. Lekker knuffelen, een stuk rustiger en heel erg goed alleen kunnen spelen. Komt ‘ie normaal vaak naar me toe om bij me te zitten of zoekt hij vaak Skyler op om samen te spelen of juist te sarren; nu heeft hij bij elkaar uren met de houten treinbaan gespeeld. Zelf gebouwd, zelf gereden, door de tunnels heen, over de bruggen rijden, etc. Hij had meer geduld om het zelf allemaal te ontdekken. Natuurlijk blijft Maddox Maddox en is hij nog steeds een behoorlijk doerak en behoorlijk uitbundig en druk, maar dit was echt een heel mooi iets om samen met hem te ervaren.

Ben ik het probleem?

Bij mezelf voelde ik ook opeens een soort rust over me heen komen. Hoe gek het ook klinkt: met dezelfde slapeloze nachten voelde ik me toch iets meer uitgerust. Simpelweg omdat ik maar één kind onder mijn hoede had, ik geen twee draakjes uit elkaar hoefde te halen, Maddox ook zelf vaker speelde waardoor ik mijn handen vrij had en ik er zelf iets anders in stond. Want zoals ik leerde tijdens een presentatie van ‘Lastige kinderen? Heb jij even geluk!’; stel jezelf eens de vraag of jijzelf niet het probleem bent. En dat merkte ik nu wel. Ik was zelf rustiger, kon veel meer hebben en was veel relaxter met alles. Doordat ik even niet op de klok hoefde te letten, één kind echt een stuk makkelijker en rustiger is dan twee, Raymond veel dagen vrij was geweest en veel dingen qua huishouden uit handen nam en mijn werk grotendeels gedaan was.

Even dollen

Momenteel is Skyler weer thuis en gaan we zo Maddox van school halen. Ze zullen vast heel blij zijn om elkaar te zien en eenmaal thuis wordt dat vast achter elkaar aan rennen en even dollen. ‘Ben ik zelf het probleem?’ Ja, eigenlijk wel. Ze doen er niemand kwaad mee en ik ben degene die het vervelend gedrag vind omdat ik het te druk vind. Maar ach, na vijf dagen elkaar niet zien zullen ze weer blij met elkaar zijn. Eens kijken of we dit relaxte gevoel een beetje vast kunnen houden. Maddox is opgeladen van de tijd alleen, Skyler is opgeladen door de tijd bij opa en oma waar hij in de watten is gelegd en ik ben ook opgeladen. Want o ja, zo was het om één kind te hebben. Waar was ik in hemelsnaam druk mee toen ik alleen Skyler had?