De herfst is begonnen en het is nog precies 100 dagen tot 1 januari 2023. Nog honderd dagen te gaan tot we het nieuwe jaar ingaan. Is dat geen gek idee? Waar zijn alle dagen gebleven en waarom is die tijd zo snel gegaan? Voor mijn gevoel leven we nog ergens in mei, maar we hebben de zomer al gehad en veel winkels zijn al begonnen met het verkopen van Sint- en Kerstspullen.
Rommelig jaar
Voor mij is het een heel rommelig jaar geweest. Het zat vol met wijze lessen, maar daar zijn een hoop teleurstellingen bij komen kijken. Een grote opdrachtgever failliet, veel geld waar ik voor gewerkt heb en wat ik tot de dag van vandaag nog niet gezien heb, een nieuwe opdrachtgever erbij waar ik heel blij mee ben, gesprekken over nieuwe opdrachten en jobs en de afwijzingen of het niks horen, Mommyhood wat ondanks alles heel steady door blijft lopen en dan hebben we het alleen maar over werk. Gelukkig is het gezin heel stabiel en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Maar dat is voor mijn gevoel dan ook het enige dat steady is en zit ik persoonlijk in een heel gekke tijd. Er is een transformatie bezig op alle gebieden in mijn leven (behalve dan de liefde en het gezin, thank god) en ik vind het even heel lastig om overal grip op te krijgen. Ik voel me onrustig, stuurloos en moe. De gezondheid gaat met ups en downs, mijn gewicht schommelt alle kanten op, mijn gedachten gaan van links naar rechts, ik sta op met een hoofd vol en ga ermee naar bed. En het is heel gek, want ik kan het allemaal even niet plaatsen. Mijn Apple Watch gaf me vanmorgen deze quote toen ik in de sportschool stond: geniet gewoon van waar je nu bent. En ik denk dat die zin ontzettend raak is. Ik ben te veel bezig met later. Met volgende week, volgende maand en volgend jaar. Wat doe ik dan? Wat wil ik dan? Waar ben ik dan? Wie staan er dan naast me? Maar is dat nodig? Wat is er mis met nu? En dan moet ik concluderen: helemaal niks.
Op dit moment
Op dit moment loopt alles prima. Ik heb wat leuke opdrachten voor mijn blog, ik ben lekker aan het werk voor de verloskundigenpraktijken en My Lovely Notebook, ik vermaak me heerlijk met sporten en wandelen, ik ben er voor de kinderen als zij uit school komen, zij gaan lekker op school en met vriendjes, Raymond is goed bezig op zijn werk en heeft weer een mooie upgrade gekregen, het huis voelt fijn en terwijl ik dit typ zit ik achter mijn fijne bureau met mijn eigen spullen om me heen, een koffie naast me en een geurkaars aan. Niks mis mee. Maar omdat ik zo gefocust ben op Briljant Baby en de t*eringzooi die ze hebben achtergelaten, de boosheid en de frustratie die daarbij komt kijken én de druk die ik voel om iets anders te vinden om dat gat op te vullen, word ik enorm onrustig. Ik heb de afgelopen weken drie toffe gesprekken gehad. Eén voor een kleine opdracht erbij en twee officiële sollicitatiegesprekken. Voor de kleine opdracht heb ik een leuke planning uitgewerkt en daar ga ik hopelijk de komende tijd lekker mee aan de slag! Het zijn maar een paar uurtjes in de maand, maar toch weer leuk. Eén sollicitatiegesprek voelde als in the pocket (die signalen gaf hij ook af) maar hij zou vrijdag bellen en daar heb ik helemaal niks meer op gehoord. We zijn inmiddels weer een week verder. Stom hè? Het was goed te combineren met alles en de flexibiliteit van deels op kantoor onder schooltijd en deels thuis. De derde, en tevens de (bijna fulltime) baan waar mijn leven van gaat veranderen, is eigenlijk wel zo’n beetje mijn droombaan. Maar er zijn wat haken en ogen, de BSO’s zitten hier rammetje vol en ze hebben wachtlijsten van een jaar en langer. We krijgen het thuis niet passend. Ik word later gebeld en ik hoop dan positief nieuws te krijgen, maar ik weet niet of dat uiteindelijk gaat lukken, aangezien ik 50% op kantoor aanwezig moet zijn. We gaan zien hoe dat afloopt. Ik wilde in dit blog delen wat ik de komende 100 dagen ga doen maar heel eerlijk? Ik heb dus absoluut geen idee.
Leuke dingen in de agenda
Wat staan er wel voor leuke dingen in de agenda? Ik ga een beetje vooruitwerken zodat ik de herfstvakantie van de jongens ook vrij ben. Dat lijkt me een goede zet om weer even helemaal tot rust te komen en niks te moeten. Skyler is jarig in november en dan vieren we alweer zijn negende verjaardag. Door Corona heeft hij twee jaar op rij geen kinderfeestje gekregen, dus dat gaan we nu dubbel en dwars goedmaken. Ik ben in november 19.5 jaar samen met Raymond en eigenlijk wil ik nog wat leuks voor ons samen plannen om dat te vieren. Lijkt me heel erg fijn! En Shirley zou Shirley niet zijn als er geen concerten op de planning staan. Helaas geen Anouk, maar wel andere toffe dingen: Suzan en Freek in Carré (met Skyler), Flemming in de Melkweg (met Skyler), Antoon in Ziggodome (met Skyler, wat een vervelende moeder heeft hij toch) en op 30 december vier ik met Nicole alvast een feestje in Paradiso, want dan gaan we samen naar het optreden van Snelle (en dit heb ik Skyler niet verteld, haha). Natuurlijk komen ook de feestdagen voorbij! Het liefst was ik in de herfstvakantie nog even weggegaan, maar Raymond heeft geen vrije dagen meer en door de paar duizend euro die ik ben misgelopen moet ik zelf ook een beetje opletten. We maken er dus thuis fijne dagen van. Ook fijn!
Nog 100 dagen
Nog 100 dagen, jongens. Honderd dagen die nog helemaal openliggen. Die anders gevuld gaan worden dan ik in eerste instantie dacht. Maar alles kan binnen één dag zomaar veranderen. En misschien zien de komende 100 dagen er wel opeens heel anders uit als er weer iets op mijn pad gaat komen. We gaan het zien!
