Maddox is tien maanden

Lieve Maddox,

Het is bijna zover: over twee maanden vieren we jouw eerste verjaardag. Het is allemaal niet normaal snel gegaan en ik vind het jammer en fantastisch tegelijk dat je alweer tien maanden oud bent. Niet alleen vond ik de laatste maanden enorm heftig en zwaar, ook waren het tegelijkertijd de mooiste maanden die ik me maar kon wensen. Wat heb ik intens genoten van die eerste, rustige periode en wat vind ik het heerlijk met jou erbij. Je bent zo blij, zo lief en zo gek op je broer, op eten en op spelen. Iedere dag is voor jouw een feestje en dat maakt het fantastisch om jouw mama te zijn.

Lieve Maddox, wat heb je je goed gehouden tijdens de hectische maanden. Iedere keer weer naar het ziekenhuis, weer die onderzoeken en weer een arts die naar je wilde kijken en met mama wilde praten. Maar je gaf geen kick en zelfs tijdens het bloed prikken had je er alle vertrouwen in dat alles goed zou komen. Je doet het heel erg goed en dat maakt het voor mij ook allemaal beter te behappen. Want je mag gerust weten dat ik het vreselijk vond. Net als twee weken geleden, dat ik hielp om je onder narcose te krijgen. Je kreeg een kapje op met een bananensmaak erin omdat je daar zo dol op bent en terwijl ik je zo zag vechten rolden de tranen over mijn wangen. Maar gelukkig was het slechts een kleine ingreep en hebben de buisjes in je oren je hopelijk goed gedaan.

Je slaapt nog niet door en dat is soms best lastig. Ik weet dat je de fles nog wil ’s nachts en dat vind ik helemaal niet erg omdat je nog goed moet groeien en hem hard kan gebruiken. Maar lieve Maddox, ik hoop van harte dat je de overige uren lekkerder zal gaan slapen en iets minder vaak wakker gaat worden dan dat nu het geval is. Eén keer is prima, twee keer is te behappen maar drie keer of vaker vindt mama niet zo leuk en maakt me geen leukere moeder voor jou. En voor je broer.

’s Nachts is dan prut; overdag ben je het meest leuke kind dat iedereen zich maar kan wensen. Natuurlijk heb je je streken, zit je met je hand in de plantenpot, gooi je het liefst het waterbakje van Muis om en stop je stift van Skyler in je mond waardoor je helemaal groen bent. Maar je wordt met een lach wakker, je geniet van al het eten dat je krijgt, vermaakt je kostelijk met al jouw (en Skylers) speelgoed, komt me af en toe even opzoeken voor een knuffel en slaapt twee keer op een dag heerlijk. Wandelen in de kinderwagen is nog steeds niet jouw favoriete hobby maar tegen mama aangeplakt zitten in de draagzak vind je maar al te fijn. Je wilt heel erg graag de wereld ontdekken en het kan jou niet snel genoeg gaan. Je vindt je grote broer fantastisch en je ogen gaan glunderen zodra Skyler ook wakker is of als hij weer thuis komt van een dag op school. Hij helpt je met alles, neemt je mee op sleeptouw en is jouw grote voorbeeld. Beloof me dat dat altijd zal zijn. Dat jullie altijd elkaar zullen helpen en elkaar als beste maatjes blijven zien. Dat is heel erg waardevol en daar gaan jullie nog heel erg veel aan hebben.

Lieve Maddox, ik zie je bewegen op de babyfoon. Je hebt de mooiste verhalen in je bedje na anderhalf uur slapen en ik ga je zo pakken zodat we Skyler kunnen gaan ophalen, we daarna een broodje met jam kunnen eten en je daarna lekker kunt gaan spelen. Ik mag dan vast weer tien keer ‘nee’ roepen omdat je iets doet wat niet mag, om me vervolgens een grote glimlach toe te werpen, heel hard te lachen en het opnieuw te proberen. De ondeugende fase is aangebroken maar weet je? Ik vind het alleen maar leuk. Groei maar, kleintje. Ontwikkel je maar goed en ga zo blij mogelijk je tweede levensjaar in. Ik kijk er naar uit!

Love you, kleine kabouter X