Lieve Skyler (2,5 jaar)

Lieve Skyler,

Het is alweer een tijd geleden dat ik een brief aan je heb geschreven. Omdat je vandaag precies 2.5 jaar oud bent, leek dit me een perfect moment om naar de juiste woorden te zoeken. Tweeënhalf jaar, waar blijft die tijd? Het lijkt ieder jaar wel veel sneller te gaan. Momenteel zijn we bezig met het zoeken van een school voor jou en het idee dat je over 1.5 jaar met een rugzakje de klas in loopt vind ik ongelofelijk. Jij, zo klein, mijn baby, in een klas vol met andere kinderen om te beginnen aan een nieuwe fase in je leven. Gelukkig duurt het nog even maar 1.5 jaar is zoveel korter dan 2.5 jaar. En die afgelopen maanden met jou zijn ook voorbij gevlogen. Kon ik soms de tijd maar even stop zetten.

Of eigenlijk maar niet. Want wat ben je leuk! Je was al leuk als baby maar je wordt met de dag knapper, liever, leuker, grappiger, gekker en mooier. Ondanks dat je een peuter bent en in de ‘terrible two’-fase zit mag ik van geluk spreken. Het valt allemaal wel mee met die peuterbuitjes en we hebben ontzettend veel mooie, fantastische momenten samen. Natuurlijk loop ik wel eens met jou hysterisch onder mijn armen naar huis omdat je niet luistert of kijken papa en ik elkaar aan met gedachte ‘wat bezielt hem?’ Maar zolang de gezellige momenten de boventoon voeren is er niks aan de hand. We kijken filmpjes samen, we zijn vaak aan de overkant in de speeltuin om even te schommelen, we wandelen hand in hand, we laten samen Muis uit, gaan regelmatig naar het Amsterdamse Bos of de kinderboerderij om even bij de dieren te gaan kijken, we eten broodjes, delen een tosti en halen een ijsje waar je dan zichtbaar van geniet. Dat soort momenten koester ik met heel mijn hart. Dan ben je op je liefst en natuurlijk snap ik dat. Het is natuurlijk ook veel leuker om met mama op pad te gaan en leuke dingen te doen in plaats van mama te zien werken en jezelf zien te vermaken. Ik snap het allemaal. Maar over een paar jaar snap je mama gelukkig ook. Tot die tijd zoeken we gewoon een goede balans waar we ons beiden in kunnen vinden. Ik denk dat dat hartstikke goed lukt. Heel soms merk ik aan je dat je nóg iets meer wilt. En dat gaan we gewoon regelen door een échte mamadag in te voeren. Zo’n dag dat er helemaal geen werk is en de dag alleen maar draait om jij en ik.

Lieve Skyler, papa en mama gaan trouwen en behalve denken aan de grote dag waarin ik in een prachtige jurk ja zeg tegen jouw papa, zie ik steeds maar weer een klein mannetje in een geweldig outfitje met mooi haar voor me. Jij. We hebben nog helemaal geen plannen maar het idee dat jij er bij bent en we echt als gezin trouwen vind ik fantastisch. Ik kan nu al niet wachten en hoop dat je veel van de dag meekrijgt zodat het je nog lang bij blijft. Dat je er mooie herinneringen aan gaat hebben en het voor jou net zo speciaal is als voor ons. Wie weet kun je papa en mama wel de ringen komen brengen. Dat zou voor mij de ultieme kers op de taart zijn.

Momenteel zit je weer in een heel slechte slaapfase. Je komt pas laat in slaap en bent dan aan het begin van de nacht alweer zo overstuur, dat je negen van de tien keer bij papa en mama in bed komt. Helaas ben je ook dan nog erg onrustig, maar jij hebt er zelf volgens mij niet zoveel last van. Of misschien ook wel, aangezien je weer vaker een middagdutje doet om bij te tanken. Waar komen die onrustige momenten toch vandaan? Is het echt waar dat je droomt, waar wij als ouders aan denken? Je schreeuwt, roept woorden waar we nog niks van kunnen maken en het duurt lang voordat je een beetje bij zinnen bent. Papa en mama zijn er in ieder geval een stuk makkelijker en relaxter in geworden. Krijgen we je echt niet meer stil en rustig, dan kom je gewoon bij ons liggen. Het enige dat voor ons nog goed voelt en waardoor we allemaal nog redelijk oké kunnen slapen. Helemaal prima voor nu. We hopen op betere tijden maar beseffen ons ook heel goed dat je nooit die geweldige slaper gaat worden.

Vanmorgen was je ontzettend lief aan het spelen met je autobaan en de bijbehorende auto’s. Jou horen kletsen en zien spelen vind ik zo heerlijk. Je zit compleet in je eigen wereld en het interesseert je allemaal niks wat er om je heen en buiten gebeurt. Dat zorgeloze leventje en je alleen maar druk maken om een autobaan die klopt en waar je met je ambulance en helikopter overheen kunt rijden. Ik hoop dat je dat zorgeloze leven vast kunt houden. Het zal niet makkelijk zijn want hoe ouder je wordt, hoe meer er bij het leven komt kijken. Maar als je dan met dat rugzakje de klas in loopt, mama gedag zegt en gaat zitten bij je eigen stoel en tafel, hoop ik dat je sterk en zelfverzekerd genoeg bent en de dag met veel plezier en kennis gaat beleven. Dan zijn wat mij betreft de eerste jaren compleet. Hoe dan ook: laten we de komende 1.5 jaar nog maar even flink genieten van elkaar en ontzettend veel leuke dingen gaan doen. Want de tijd vliegt en je bent zo ontzettend groot. Maar ook zo leuk, heerlijk en gezellig. Je bent fantastisch, onthou dat voor altijd.

Kus, mama xxx