Vanmorgen bracht ik Skyler naar school en zoals altijd op woensdag, donderdag en vrijdag, deden we dat lopend met de kinderwagen. Maddox nog even lekker tuttend met zijn speen en Skyler aan de hand mee met dan al de grootste verhalen. Eenmaal bij school krijg ik weer eens een opmerking over Maddox’ speen. ‘Ja, die kan wel uit. Je hoeft niet meer te slapen toch?’ Ten eerste: waar bemoeien mensen zich mee? Ten tweede: weet jij veel wat er met dat kind aan de hand is? Ten derde: hoezo maken mensen zich zo ontzettend druk over de speen van andermans kind?
Straks moet hij naar logopedie!
In de afgelopen vijf jaar heb ik een boekje vol kunnen schrijven over opmerkingen die met spenen te maken hebben. Niet alleen online, maar ook zeker in het offline leven hoor ik regelmatig iets in de trant van ‘doe hem uit’, ‘je kind is te groot’, ‘zal je dat wel doen?’, ‘straks moet hij naar logopedie!’ en ‘het is niet meer nodig’. De laatste tijd denk ik steeds vaker na over waarom mensen zo anti-speen zijn. Waarom vinden ze het zo vreselijk als een kind van een ander met een speen rond loopt. Als dat kind boven de 1 is, dat moet er even bij gezegd worden, want als baby is het nog wel enigszins verantwoord. Kan het kind lopen, dan is het uit den boze. Als ik die mensen er naar vraag of als ik opmerkingen online lees komt het steevast op het volgende neer: ze vinden het lelijk of ze vinden het kind te oud. Ze vinden het lelijk bij ándermans kind en ze vinden ándermans kind te oud om met zo’n rubberen geval in hun mond te lopen. Nou, daar heb ik tegenwoordig een passend antwoord op: waar bemoei je je mee?
Allebei mijn kinderen zijn verzot op hun speen. Skyler heeft hem pas weggegooid toen hij ruim vier jaar was en naar mijn weten functioneert hij enorm goed. Niemand had er last van, het bracht een hoop rust in huis en zijn tanden staan goed. Oké, hij had een paar lesjes logopedie nodig maar na drie maanden konden we dat traject ook afsluiten. Hoeft trouwens niks met de speen te maken te hebben; er zijn genoeg kinderen zonder speen die bij de logopediepraktijk naar binnen liepen.
Rustiger
De speen heeft ons echt geholpen. Skyler was rustiger, de ellendige nachten werden iets minder ellendig en toegegeven, het is toch ook wel een fijn hulpmiddel om voor iets meer rustmomenten gedurende de dag te zorgen. Vanaf kleins af aan wilde hij al zo’n ding in zijn mond maar het lukte hem niet om hem zelf vast te houden. Na zes maanden had Skyler dat eindelijk door en vanaf dat moment liet hij hem het liefst niet meer los. In het begin maakten we ons daar niet druk om en toen hij twee werd wilden we het in ieder geval afbouwen naar alleen slaapmomenten. Dat faalde zo nu en dan een beetje en regelmatig werd de speen naar beneden gehaald. Laksheid van de ouders, want het kwam ons op bepaalde momenten wel goed uit. Toen Skyler drie werd moet ‘ie echt alleen maar tijdens het slapen gepakt worden en toen ‘ie eenmaal vier werd, beslisten we samen dat Skyler nu wel erg groot was en hem niet meer nodig had. In ruil voor een mooie doos met speelgoed werd de speen weggegooid. De eerste avond inslapen was wat lastig, maar daarna heb ik hem nooit meer over de speen gehoord. Eind goed, al goed.
Spenenkind
Maddox is net zo’n spenenkind en als het aan hem ligt, heeft hij hem de hele dag. En weet je? Ik vind dat helemaal niet zo erg. Hij ligt gewoon op tafel en negen van de tien keer kijkt hij er niet naar om. Maar zit hij ’s ochtends vroeg, terwijl hij nog niet uitgeslapen is, in de kinderwagen om zijn grote broer weg te brengen, dan mag hij gewoon zijn speen. Voelt hij zich niet lekker, gaat hij slapen, wil hij knuffelen, hangen of weet ik veel wat? Dan pakt hij zijn speen erbij. Hij wordt rustiger en als hij zijn dag niet heeft, zorgt het toch nog voor wat plezier. Dan lukt het hem namelijk nog veel beter om te spelen. Op het kinderdagverblijf wordt hij echt opgeborgen als we binnenkomen en mag hij de speen alleen met slapen. Dat werkt daar ook prima maar nu hij niet in zijn hum is en vooral veel wil knuffelen in plaats van spelen, heeft de speen daar ook even geholpen. Hij kwam meer tot spel en als de speen eenmaal uit zijn mond valt, kijkt hij er vaak ook niet naar om.
De speen is dus een uitkomst. Voor hen, maar ook zeker voor ons. Waarom zou een omstander dan per sé moeten zeggen dat ‘ie geen baby meer is? Who cares, hij is 1.5 en geen 14. Waarom zou iemand moeten zeggen dat het lelijk is? Dat zie ik zelf ook wel, zo’n rubberen geval met een gat erin die wij hebben is ook werkelijk geen gezicht. Ik kijk echter naar het functionele. Het rustiger slapen, het kalmeren gedurende de dag, rustmomenten creëren en een stukje extra geborgenheid. Lijkt me helemaal niks verkeerds mee. En die opmerkingen? Die bewaren ze dan maar voor pubers. Ik durf te wedden dat ze niemand meer met een speen zien lopen op die leeftijd.
Groot gelijk! Mijn zoontje van 20 maanden heeft er ook nog veel nood aan, het biedt hem rust en troost. Bij mijn dochter hebben we vanaf 2 jaar de speen boven gelaten en mocht ze hem enkel nog bij het slapen hebben. Dat was de theorie, het lukte pas op 2.5 jaar 🙂 Toen ze 3 was hebben we dan wel besloten dat het mooi was geweest. Na enkele dagen was ze hem al vergeten. Aan haar tanden zag je het wel, maar dat normaliseerde zich weer na enkele maanden. En ze zit qua taalontwikkeling voor op haar leeftijd dus dat is nooit een probleem gebleken. Waar bemoeien andere mensen zich toch mee? 😉
Verbijsterend waar mensen zich mee bemoeien. Als ik eerlijk ben, denk ik er ook wel wat van als ik oudere kinderen met een speen zie, maar dat komt ook omdat ik ook ben aangepraat dat een speen niet ok is. (Mijn kinderen wilden nooit een speen, maar die liet ik aan de borst in slaap vallen, ook niet handig). Maar er vervolgens een opmerking over maken, dat vind ik wel not done!
Al was hij wel 14… Zou ik heel slecht tegen kunnen als andere mensen zich op die manier met mijn kind gaan bemoeien. Denk dat ik de meest onaardige moeder van het schoolplein wordt (naar andere ouders) 😉
Man man man… Waar maken mensen zich druk om. Als jouw kind zich fijn voelt met een speen op momenten dat hij nog even slaperig, uit zijn hum of ziek is, dan is dat toch goed.
Ik vind ook dat je het met Skyler erg goed heb aangepakt! Het werkt veel beter om samen te besluiten dat de speen weg kan, dan wanneer je deze plotseling weghaalt.
‘Hij is 1,5, geen 14.’
Ik ben ook echt allergisch voor spenen en snap iedereen die er zo over denkt. Snap ze alleen niet dat ze er wat over zeggen. Hou dat gewoon voor jezelf! Overigens was Liza ook een spenenkind en kreeg de speen dan ook tot een bepaalde leeftijd gewoon wanneer ze er behoefte aan had. Toen ze ouder werd, mocht ze de speen idd alleen voor slapen. En toen ík er helemaal klaar mee was en zij de speen ook niet meer nodig had, maar meer lekker vond, ben ik hem ‘kwijt geraakt’.
Ik heb altijd het idee dat die opmerkingen komen van “perfecte moeders”. Je kent ze wel. Leven en laten leven denk ik. Mels heeft ook nog een speen met slapen en als hij moe is. Prima hoor. Ik vind het vervelend om ook zulke opmerkingen te lezen bij superleuke foto’s van kindjes van Bekende Nederlanders op Instagram, waarbij toevallig een speen in beeld is.
Laatst was ik ergens zijn luier aan het vervangen en toen zei een oudere mevrouw ook al “jij bent toch veel te groot voor een luier”. Hij is 2,5jr! Geen 25! Ik was flabbergasted. Dan sta ik op zo’n moment met mijn mond vol tanden, terwijl ik achteraf dan best pissig ben: wie is zij om zich te bemoeien met mijn kind?
ooohh gaan we weer BLA BLA BLAAAA idd waar bemoeien mensen zich en jij bent zijn moeder toch? als die kleine man daar nog behoefte aan heeft nou lekker laten gaan 😉 x
Ook hier regelmatig bemoeienissen en commentaar op mijn zoon van 3 zijn tut maar t’is zijn troost zijn veilig ding in de grote wereld en geeft hem rust bij het slapen gaan.
Ik merk bij mezelf op dat ik dat een beetje beu ben en de mensen soms een gepast antwoord geef …
Die tut gaat op een keer mee met sinterklaas of ik ga met hem naar het park waar ze een tuttenboom hebben gemaakt en hangen hem bij de andere maar nu nog niet alleen als ik merk dat hij er ook een beetje klaar mee is en hem weg wil doen.
Pffff waar bemoeien mensen zich mee, ene kind heeft een speen de andere een knuffel en weer een andere een duim, die kun je toch ook niet weg gooien? Ik heb tot mijn 12e geduimd, nooit geen logopedie en een beugel gehad, als een kind hier troost bij vind is dat juist fijn!
Gelijk heb je! Wat een onzin ook dat anderen zich hiermee menen te bemoeien. Onze zoon heeft nooit een speen gehad, en weetje: Ik heb zovaak gewenst dat ie die wel had, dat zou volgens ons zoveel meer rust hebben gegeven en troost. En dan het mooiste: M’n lieve vriendje heeft nooit een speen gehad, maar nu hij bijna 4 is ben ik er van overtuigd dat hij naar de logopedie gaat moeten, omdat ie, net als Skyler dus toentertijd wat klanken nog niet goed kan uitspreken.
Onze dochter heeft wel een speen, biedt haar rust en ons daarmee ook.
Dus: LEVE DE SPEEN!
Ik snap het ook niet, bemoei je niet met zaken die je niet aan gaan.
Storm is iets jonger dan Skyler, van 28 november en zijn speen is pas een kleine maand weg. Hij slaapt met bijna 5 jaar nog steeds slecht en met speen ging het ietsje beter. Dus wij vonden een speen prima.
Zoë is 12 weken en pakt geen enkele speen maar heeft wel enorme zuig behoefte. Nu doet ze op haar mouw sabbelen Wat zou ik haar graag een speentje gunnen.
Ik heb liever een speen dan de duim.
Ons ventje van 15 maanden heeft de speen ook alleen nog maar tijdens slapen of als hij moe en niet lekker in zn vel zit. En net zoals al zegt valt de speen tijdens het spelen of vlak voor het eten dan kijkt hij er de hele middag niet naar om. Ook ligt het op tafel en kan hij hem zo pakken
Whatever, onze oudste is 5,5 en die slaapt nog met een speen. Het maakt me niets uit. Haar tanden staan nog keurig recht (tandarts raadde zelfs een speen aan omdat ze tandenknarst..), ze praat perfect en ze vraagt er echt niet naar als ze naar school gaat. Wat je zegt; als ze 14 is, zal ze echt niet meer talen naar dat ding. Voor nu denk ik: als jij daar lekker mee slaapt kind, mijn zegen heb je. Boeiend wat andere mensen zeggen..
amen!