Sinds een aantal weken staat er iets héél hoog op mijn bucketlist, en dat komt mede door dames als Annemerel en Claire. Ik wil namelijk naar New York, en dan alleen. Zonder Raymond, zonder de kinderen, zonder vriendin. In eerste instantie dacht ik: dat ga ik begin mei doen, om precies te zijn 2 mei, vorige week. Raymond ging toen weer voor een paar dagen naar het buitenland voor zijn werk en Skyler had vakantie waardoor hij kon logeren bij opa en oma. Ook Maddox hoefde die dagen niet naar school. Maar ik merkte al gauw dat dat iets te snel voor me was. Niet alleen kost vijf dagen New York voor mij alleen dan evenveel geld als onze vakantie van twee weken met zijn vieren naar Turkije; ook vind ik het heel, héél erg spannend waardoor ik iets langer de tijd nodig heb om aan het idee te wennen en alles voor te bereiden. Ik ben nog nooit helemaal alleen (wat langer) weggeweest, laat staan zo ver weg. Bovendien vind ik het nog wat lastig om Maddox een paar dagen ‘achter te laten’ terwijl het nog niet helemaal goed gaat. Voor nu staat het dus op mijn lijst, ga ik maar eens beginnen met sparen en neem ik me voor dat ik volgend jaar dat tripje ga boeken. Of toch misschien dit jaar nog?
Ik ben altijd graag alleen maar ik ben nog nooit alleen weggeweest op vakantie. Anderhalf jaar geleden vertrok ik met een vriendin heel spontaan naar Griekenland en ook dat was al een heel ding voor mij. Ik ben gewend om met mijn ouders of met Raymond te gaan. Dat is dus de eerste reden waarom ik zo graag alleen wil; echt even op mijn eigen benen staan en alles zelf regelen en beslissen. Vind ik heel spannend! Ik ben namelijk best zo’n verwend iemand voor wie alles al snel geregeld wordt. Of ik vraag het gewoon, als ik zelf iets niet durf. Als ik eenmaal in New York ben zal het allemaal wel los lopen maar het idee dat ik zelf dat vliegtuig in ga, alleen in New York aan kom, langs de douane moet, naar mijn hotel moet komen. Dat vind ik een heel uitdaging en heel erg spannend, helemaal omdat mijn Engels op sommige punten niet al te best is en dat dat nog minder wordt op momenten dat ik zenuwachtig ben.
Waarom dan niet alleen naar Antwerpen of Den Bosch, zou je denken. Dat heb ik mezelf keer op keer afgevraagd, maar daar ligt voor mij de uitdaging niet. Daar naartoe rijden en inchecken lukt me namelijk wel en dan voelt het voor mij nog steeds niet echt als ‘echt weg’ en ‘een echte uitdaging helemaal alleen’. New York is wat dat betreft echt de ultieme plek. Ik ben ooit eens een dag en nacht naar Gent geweest voor een opdracht en dat was fijn en erg leuk, maar niet dat ik uiteindelijk dacht ‘jeetje, heb ik dat écht gedaan?’ Londen trekt me niet, Barcelona vind ik leuk met zijn tweetjes, Berlijn voelt niet prettig en dus kan ik alleen maar aan New York denken. Die stad trekt me namelijk enorm.
Ik ben een aantal jaar geleden met Raymond in New York geweest. Op het moment zelf hadden we een mega vol schema. We wilden in vier dagen namelijk zoveel mogelijk highlights af en hadden weinig tijd om gewoon te slenteren en om lekker rond te kijken en te genieten. Toen ik daar was dacht ik de hele tijd ‘ja, New York is wel leuk’ maar eenmaal thuis drong alles pas echt tot me door en veranderde mijn mening al gauw naar ‘jeetje, wát een stad!’
Voor nu wil ik dit opnieuw ervaren. De highlights heb ik gezien en er zal dus weinig vooruit gepland worden. Er zijn echter een paar dingen die ik niet wil overslaan; wandelen over de Brooklyn Bridge, het One World Observatory in om de stad van een bizarre hoogte te bekijken (was vorige keer nog niet af) en wat eettentjes die dankzij een aantal mensen op mijn lijstje staan. Bovendien hebben we vorige keer Madison Square Park en Flatiron Building overgeslagen (wáárom stond dit niet op ons lijstje?!) en zou ik die ook wel graag in het echt willen bewonderen. Voor de rest wil ik wandelen en zien waar ik uit kom. Ik wil alleen wandelen door die straten, alleen maar om me heen blijven kijken en genieten van de stad en het alleen zijn. Muziekje op en gaan. Ik denk dat, juist omdat ik alleen ben, alles nog meer tot me doordringt en ik het allemaal optimaal kan beleven. En het lijkt me gewoon tof om daar helemaal alleen te wandelen en steeds weer te denken ‘fuck, ik ben in New York. Alleen.’ Het gevoel dat niemand je iets kan maken en dat je alles kunt doen wat je wilt. Ik heb dat gevoel eerder al eens ervaren; toen ik drie jaar geleden de Nike Run rende en na tien kilometer over de finish kwam. Van te voren dacht ik ‘dat ga ik nooit doen’ en ‘dat gaat me niet lukken’. Wat een kick als je het eenmaal doet. Dat trotse gevoel is nog steeds aanwezig.
Er zijn in ieder geval dingen die ik van tevoren kan doen zodat ik iets meer rust krijg in dit vooruitzicht. Een fijne lijst maken met dingen die ik wil zien, maar me ook alvast verdiepen in hotels waar ik op een goede plek zit. Waar ik een perfecte uitvalsbasis heb in mijn eentje. En natuurlijk beginnen met sparen want zo’n reisje komt niet zomaar uit de lucht vallen. Zodra ik dan een mooi potje heb kan ik de vlucht en het hotel boeken. Spannend… Ik ben benieuwd wanneer het zo ver is.
Gek idee eigenlijk, hè? Maar of het nu voor mensen gek klinkt of juist tof; het staat op mijn lijst en het gaat gebeuren. En hopelijk zijn jullie daar tegen die tijd allemaal getuigen van en laat ik me niet leiden door angst door het uiteindelijk niet te doen. Ik ken mezelf namelijk langer dan vandaag.
Hebben jullie iets wat je heel graag zou willen doen maar wat je toch ook wel doodeng vindt?
Poeh spannend zeg! Ik zou het niet durven zo ver weg. En Londen vind ik juist super gaaf! 3x geweest en ik zou zo ieder jaar willen gaan.
Vind het ontzettend inspirerend hoe jij jezelf laat groeien door dit soort plannen, opleidingen en andere voornemens!
Ik zeg doen! Ik ga over drie weken zes dagen ‘alleen’ naar NYC. Zoontjes (8 mnd, 7 jr) blijven hier. Ik slaap wel bij een vriendin maar reis alleen en overdag is zij gewoon werken. Vind het enorm spannend maar ik ga ervoor!
Ik wil dit jaar net hetzelfde doen. Maar moet de fi nale drempel nog over. Hoe is het bij jou meegevallen destijds?
Gaaf!! Wat een uitdaging en een overwinning als je eenmaal bent gegaan. Ik kan me nog goed herinneren dat je op persreis naar Gent ging. Angst is de slechtste raadgever. Lekker de reis rustig voorbereiden (dan neemt de spanning ook af) en gaan! Alvast veel succes en plezier met de weg er naartoe..
Ik kan alleen maar zeggen: doen!! Als je er klaar voor bent dan hè :-). Ik ben er twee jaar geleden een maand alleen geweest en dat zou ik zó nog een keer doen. Heb me geen moment verveeld en vrijwel niemand keek raar op dat ik alleen was. Laat maar weten als je nog tips kunt gebruiken (er staat ook al best wat op de blog, als je zoekt op ‘new york’ 🙂 )
Gewoon doen! Heerlijk!
ik zeg doen!! en jou kennende…..doe je het ook :D. als ik de kans kreeg had ik het ook gedaan echt waar want lijkt mij een super uitdaging en een hele ervaring, zo in je uppie ver weg op reis.
en nee man den bosch of Antwerpen….nee nee haha word hem niet, leuk hoor maar wat je al zegd het is geen uitdaging
Herfstvakantie misschien? Schijnt echt prachtig te zijn! En WoW dat van die hardloopwedstrijd was ik helemaal vergeten, ik ga die post nog eens opzoeken.
Auteur
Mijn andere blog is gekoppeld dus is helaas niet meer terug te lezen. Maar was een geweldige ervaring!
Oooh ik heb dit ook gedaan vorig jaar oktober en vond het ook spannend. Maar zooooo ongelooflijk tof was het! Doen!
Gaaf! Alleen op reis lijkt me heel spannend zeg! Ik heb wel een keer een verre reis gemaakt met een vriendin en dat was al spannend omdat het een vrij onbekend en niet heel toeristisch land was. Wat dat betreft zit je in New York wel goed. Wat ik zou willen doen, maar ook wel eng is, is echt een tijdje in het buiteland wonen en werken.. 🙂
Oh wat tof!! Lijkt mij geweldig, maar ben bang dat ik het thuisfront niet los durf te laten. Maar kan me helemaal voorstellen dat je dit wil doen. Inspirerend!
Heel tof! Net als jij kan ik goed alleen zijn maar ben nog nooit alleen op vakantie geweest. Het is iets wat ik wel heel graag zou willen doen, hopelijk komt het er nog eens van!
Geweldig! Wat een tof voornemen. Ik houd van plannen waar je een beetje een kriebel van in je buik krijgt. Wij gaan dit jaar ook naar newyork en dan door naar Canada ❤️. Met een peuter en een kleuter . Een Verre reis stond hoog op mijn lijstje maar vind / vond ik erg spannend om te doen met de kleintjes. Maar we gaan ervoor. Ik hoop dat je ke plannen doorzet!
Oh wauw. Wat een heerlijk idee. Je hebt me echt op een goed idee gebracht.
Het lijkt me zo fijn om echt vakantie te hebben, en dan echt te doen waar IK zin in heb. Zonder alsnog rekening te houden met anderen.
Eten waar ik wil eten, wat shoppen, mooie dingen bekijken, en alles eindeloos fotograferen.
Staat op mijn lijstje! 😉 en ik heb nu nog geen kindjes. En als je die wel hebt, is dat toch een grotere stap. Dus nu is misschien wel de tijd daarvoor..
Auteur
Zeker! Dan was ik direct gegaan, haha!
Jij bent echt niet wijs!
Auteur
Ha, mijn bans zijn er weer af en je bent er weer. Vertel, waarom niet? Dat ik alleen weg wil, dat ik het heel spannend vind? Dat ik ‘iedereen’ alleen laat of omdat je het idee gewoon stom vindt? Kan allemaal, maar onderbouw je reactie even, dan snap ik in ieder geval nog een beetje waar je op doelt 🙂
Ik ben een aantal jaar geleden 6 weken naar Engeland geweest voor een talencursus met EF. Zo hard als ik stond te huilen op Schiphol omdat ik zo zenuwachtig was en niet alleen durfde, zo hard stond ik na 6 weken te huilen in Engeland omdat ik het zo leuk had en eigenlijk niet meer terug wilde. Als je het wilt, doe het! Je zult zeker geen spijt krijgen! 🙂
Ja goed plan. Alleen op reis is altijd goed, heel anders dan met anderen op wie je altijd kunt leunen. Ik ben alleen naar Colombia, Malta, Guatemala en Peru geweest, allen gave ervaringen.
Ben je dan uiteindelijk gegaan? Zou dit jaar net hetzelfde willen doen maar nog een finaal duwtje in de rug nodig.
Auteur
Nee, heb het uiteindelijk toch niet gedurfd…