Vorig jaar gingen we voor het eerst kamperen met onze eigen caravan. Eerst op een boeren camping in Hoogwoud waar naast een sanitair gebouw, een grasveld met klein speeltuin en wat skelters niet meer was. Vervolgens gingen we naar Duitsland waar we niet helemaal op ons plek zaten. We kenden de camping als doorreiscamping van een aantal jaar geleden en vonden dat een prima plek om het kamperen te gaan ontdekken. Maar eerlijk? Het was het niet helemaal. Vanwege het doorreizen van de andere kampeerders was er geen mogelijkheid voor de kinderen om vrienden te maken. Er was een grote speeltuin maar deze stond verder op de camping waardoor we altijd mee moesten. Ook was er geen animatie waardoor we zelf de animatie waren. Niks mis mee want Skyler en Maddox zijn onze kinderen en onze verantwoordelijkheid, maar er was vrij weinig waar ze zich mee konden vermaken. Ze waren veel voor de caravan te vinden als we niet naar het zwembad waren. We wisten: dat gaan we het jaar daarop anders doen. Een van de eisen was een goede animatie en de camping in Haaksbergen waar we dit jaar waren, had dat. Maar wat ik nu kan zeggen: het was niet de animatie die we misten.
In Haaksbergen zijn de kinderen welgeteld één keer naar de knutselclub geweest. ’s Ochtends was er een knutselochtend en gedurende de dag werden er meer activiteiten georganiseerd. Superleuk, en ik had zeker verwacht dat mijn kinderen daar gebruik van wilden gaan maken. Maar niets was minder waar. Toen het animatieteam ’s avonds het veld op kwam om te vragen wie er mee kwam naar het theater, knikten mijn kinderen heel hard nee. Overdag deden ze niet mee en de mascotte van de camping hebben ze geen een keer gezien. Tijdens het uurtje knutselen ’s ochtends werd er uiteindelijk met veel gezucht een dobbelsteen afgemaakt, om vervolgens weer heel hard terug te rennen naar het veld waar wij stonden. Maar dan niet om voor de caravan te hangen, maar om te spelen. Bij het speeltoestel, met hun vrienden. Ik kan nu zeggen dat het niet de animatie was die we misten, maar dat het echt de andere kinderen zijn geweest. En de mogelijkheid om voor de deur te spelen, met de ouders in het zicht maar nog wel met de vrijheid om alles zelf te kunnen ontdekken.
Vorig jaar waren er geen andere kinderen en als deze er wel waren, waren het vooral Duitse kinderen of Nederlanders die op doorreis waren naar Italie. Ik kan me nog herinneren dat Maddox heel lief bij het zwembad met een Nederlands meisje speelde en dat ze ook hand in hand hebben gelopen om samen een ijsje te halen. De volgende dag waren zij al weg. Ook Skyler miste het enorm om destijds leeftijdsgenoten om zich heen te hebben. Op de camping van dit jaar waren er onwijs veel kinderen en heeft Skyler vrienden gemaakt. Hij spreekt zelfs nu nog van zijn beste vriend op de camping en dat het zo leuk was met de andere jongens. Ook Maddox kwam prima mee en vermaakte zich goed. Hij deed mee met Skyler en had ook andere kinderen van zijn leeftijd om zich mee te vermaken. Op ons veld was een grasveld met een speeltoestel in een zandbak waar uren gespeeld is door de jongens. Zand, een klimtoestel en glijbaan zijn nu eenmaal een succes en als ze daar nog emmertjes met water bij krijgen, kun je ervan uitgaan dat de jongens zich urenlang vermaken. Terwijl ik met een boek voor de caravan zat, kon ik in mijn ooghoek de kinderen in de gaten houden. Naast ons was een veld met stacaravans en ook weer een speeltoestel. Ondanks dat ik ze vanaf de caravan niet kon zien, kon ik ze wel horen én was de sociale controle prima. Skyler had een beste vriend (heel leuk het zoontje van een volger!) die daar op het veld stond. We wisten: zijn ze niet op ons veld, dan zijn ze daar.
Al met al was deze vakantie veel en veel beter dan vorig jaar. En dus niet door de animatie, waar we dachten veel behoefte aan te hebben. De kinderen hebben niet zo heel veel nodig, maar natuurlijk is er wel íets te wensen om ze een leuke tijd te geven. De animatie dus niet; vriendjes die iets langer blijven wel. Inclusief wat speelvertier voor de deur. Het zorgde voor een heerlijke vakantie waarin de jongens, maar ook mama, onwijs hebben genoten!
