De dagen en weken razen voorbij en voordat je het weet is er weer een maand voorbij. Hoe is het nu alweer juni? Doordat begin dit jaar een van mijn collega’s is vertrokken en we al een klein team van drie waren, is mijn werk absurd druk geworden. Met zijn tweetjes een magazine runnen en ook nog eens alles online in goede banen leiden, vergt ontzettend veel van ons. Ik ben van 20 uur werken naar 36 uur gegaan, om nog maar over de uren van mijn collega te zwijgen. Afgelopen maandag gingen we even lunchen. Gewoon even bij elkaar inchecken hoe het gaat en ook even iets leuks doen. Gelukkig kunnen we het goed met elkaar vinden, haha. Hopelijk hebben we er snel iemand bij, alhoewel we daar best kieskeurig in zijn. We zijn beide aanpakkers met de mentaliteit ‘we doen het zelf wel!’ Dat is leuk voor even, maar natuurlijk niet haalbaar op de lange termijn. Ik ben blij dat we eind deze maand onze 100e (!) editie naar de drukker mogen sturen en dat het volgende magazine in september weer verschijnt. Even een break voor ons allebei.
Dat gezegd hebben: de tijd vliegt, de dagen zijn stressvol en ik vind het belangrijk om stil te staan bij de leuke, fijne momenten. Want hoe leuk ik mijn werk ook vind; die fijne geluksmomenten vinden toch plaats in de schare, vrije tijd. Het nieuws van Freek van Suzan & Freek houdt me nog steeds bezig, want daar zitten natuurlijk twee boodschappen in verborgen voor ons allemaal. Het had één van ons kunnen zijn en het leven kan zo voorbij zijn.
Maddox vroeg laatst aan me of we ook eens iets met zijn tweetjes konden doen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Op een vrije ochtend nam ik hem mee om samen vispatat te eten op een bankje in de zon, en daarna samen een terrasje te pakken.
De jongens worden ouder en geven vaker de voorkeur aan thuisblijven samen. Dat geeft Raymond en mij de tijd om lekker samen op pad te gaan. We drinken geregeld even koffie samen en de afgelopen maand gingen we ook twee keer naar het Tuinhuis voor een lunch. Fijn!
We hadden een ontzettend leuke Bevrijdingsdag. Toen we hier aankwamen, was het uitgestorven en wilde ik eigenlijk weer naar huis. Maar op een gegeven moment brak de zon door, kwamen er gezellige mensen bij en kwam ook Anke met de kinderen aanwaaien. Patatje, zon, muziek en daarna koffie in de tuin. Niks meer aan doen.
We vierden Maddox’ verjaardag in de tuin vanwege het mooie weer. Wat is het toch elke keer weer fijn dat iedereen zo goed met elkaar gaat. Echt heel gezellig met zijn allen bij elkaar.
We waren uitgenodigd door The Harbour Club voor een Moederdag Brunch in Amsterdam. Ik ga eigenlijk nooit meer in op uitnodigingen, maar dit is natuurlijk wel heel leuk. Met zijn vieren hebben we een heerlijke middag gehad!
Toch iets werkgerelateerd. Ik had een interview met Donny Ronny en naast dat het heel leuk was, vond ik het ook heel inspirerend en knap wat hij te vertellen had. Het magazine komt vrijdag uit, dan kan ik het je laten zien.
Na de officiële inschrijving op de middelbare school haalde ik met Skyler en mijn collega een ijsje. Iets simpels, maar toch even heel gezellig en fijn zo in het zonnetje. En natuurlijk een mijlpaal voor Skyler weer.
Een leuke weekenddag: Maddox had een leuke voetbalwedstrijd, daarna dronken Raymond en ik een koffie en gingen we ’s middags nog twee basketbalwedstrijden kijken in Hoofddorp. Iets heel simpels, maar ontzettend fijn om de dag door te brengen met iedereens interesses, haha.
Raymond was er een nachtje niet en zodra ik dat vertel tegen de kinderen, heeft Maddox zijn kussen al gepakt om bij mij te slapen. Ik slaap zelf dan echt voor geen meter, maar het is toch heerlijk om hem weer even naast me te hebben. Die pretoogjes voordat hij gaat slapen en als hij vervolgens de volgende ochtend wakker wordt, zijn onbetaalbaar.
Een hele dag in de basketbalhal. Wie me had verteld dat ik dat ooit leuk zou vinden, had ik echt voor gek verklaard. Maar dit was echt leuk! Twee blije jongens omdat ze allebei meededen met schoolbasketbal, Raymond in zijn sas vanwege een goede organisatie en ik vooral blij omdat ik drie blije mannen had.
Skyler en ik gingen naar Suzan & Freek. En dat was zo FIJN! Misschien wel beter dat we niet wisten dat het de laatste was, anders had het zo drukkend en benauwd gevoeld. Nu was het heel vrolijk, blij en keihard genieten.
Een basketbaltoernooi, afsluitend een bowlingfeestje met het team en een verrassing voor Raymond omdat hij afscheid nam als coach. Ook weer zo’n leuke dag.
Bijna elke avond gaan we een blokje om en ook al is het maar een half uur tot drie kwartier; het is altijd fijn om op deze manier de dag af te sluiten en even samen te zijn.
Op 31 mei sloten we de maand mei af met een heel groot geluksmoment: Anouk!
