(~215 B)




Dit vond ik het moeilijkst aan het schrijven van een boek

Dit vond ik het moeilijkst aan het schrijven van een boek

Mijn boek is af. Het is naar de drukker gestuurd en ik kan er nu écht niks meer aan veranderen. Hopelijk heb ik over een week of twee het eerste exemplaar in mijn handen en kunnen jullie er eind van de maand van genieten. Onwijs spannend! Het is een heel persoonlijk, maar ook een specifiek onderwerp. Als je er niks mee hebt, is het misschien lastig begrijpen. Hoe dan ook: er zit veel tijd, liefde en aandacht in en volgens mijn redacteur gaat dat resulteren in goede verkopen. Daar hoop ik op!

Het boekproces was intensief. Het was geweldig, maar ook zeker heel moeilijk. Toen de tweede lockdown werd aangekondigd, mailde ik mijn redacteur ook met ‘ik weet niet of ik het op deze manier ga halen, met de kinderen thuis.’ Gelukkig heeft Raymond afgelopen jaar minder gewerkt waardoor hij regelmatig de boel thuis op kon vangen terwijl ik buitenshuis aan het schrijven was. En ondanks het feit dat de redacteur begin december vond dat we beter de boel konden omgooien en ik toen door de bomen helemaal het bos niet meer zag, is het uiteindelijk allemaal goed gekomen. Ik ben trots op mezelf en kan niet wachten tot ik het boek in mijn handen kan houden.

Ondanks mijn jarenlange schrijfervaring vond ik het schrijven van een boek zeker niet makkelijk. Dit vond ik het állermoeilijkst aan het hele proces;

Van ik naar jij

Ik ben al jarenlang aan het bloggen en als je een persoonlijk blog hebt zoals ik, gaat het vooral heel erg om jezelf. Ik schrijf al jaren over mezelf, mijn kinderen en alles in de ik-vorm. Het boek begon ik dan ook heel erg persoonlijk, met alles in de ik-vorm. Ik heb maandenlang geschreven zonder redacteur en toen ik haar eenmaal toegewezen kreeg, is ze er met de bezem doorheen gegaan. Veel dingen moesten veel meer naar jij en wij en bepaalde persoonlijke stukken hebben het niet eens gehaald. Dit was voor mij de grootste uitdaging, om die omslag te maken.

Overzicht creëren na chaos

In december zag ik het allemaal niet meer zitten. De redacteur had me een voorstel gedaan voor een andere inhoudsopgave en aangezien ik veel waarde hechtte aan haar mening omdat zij nu eenmaal de ervaring heeft, besloot ik dat te volgen. Dat betekende dat ik alle hoofdstukken uit elkaar moest trekken, veel paragrafen moest schuiven en uiteindelijk het zweet op mijn rug had toen ik tientallen documenten had op mijn bureaublad waar ik een boek van moest maken. Ik heb toen ook drie weken niks gedaan, omdat ik er tegenop zag. Uiteindelijk gaf ik mezelf een schop onder mijn kont, sloot mezelf binnen op met mijn koptelefoon op en ben aan de slag gegaan. Na een dag stond alles weer op een rij en kon ik verder schrijven, dingen aan elkaar schrijven die nu niet meer lekker in elkaar liepen, etc. Na een week met dit proces bezig te zijn geweest, waren we weer helemaal back on track. Ik hou niet van chaos, maar kon me er ook niet meer toe zetten om het overzicht te creëren. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen en was het boek veel beter toen het gehussel weer klaar was.

Kort, korter, kortst

Een van de dingen die ik van mezelf ken, is dat ik lang van stof ben. Ik herhaal veel, schrijf alles heel uitgebreid en in een boek is dat niet altijd even handig. Op mijn blog schrijf ik, lees ik het vaak niet eens meer goed door en publiceer ik gewoon. Herhaling vind ik zeker niet altijd erg en ik hou wel van verwijzingen naar dingen die eerder zijn gebeurd. In het boek heb ik héél veel moeten schrappen. Toen ik halverwege was en al op 40.000 woorden zat, wisten we: hier moet aan gesleutels worden. Ik heb mijn redacteur dan ook gezegd dat ik meer woorden aanlever dan afgesproken, want ik wist dat we moesten gaan schrappen. Uiteindelijk zijn er van de 60.000 woorden 45.000 overgebleven en hebben we precies de afgesproken 192 pagina’s gehaald.

Nooit goed genoeg

Met mijn blog heb ik er geen moeite meer mee. Ik schrijf iets en druk negen van de tien keer op publiceren zonder het doorgelezen te hebben. Ik vertrouw op mijn eigen woorden en maak zelden fouten. Met mijn boek is dat anders geweest. Ik heb alles tientallen keren doorgelezen, heb tot de laatste minuten nog dingen aangepast en zou nu nog wel dingen willen aanpassen. Ik ben nooit tevreden en met dit boek kwam mijn perfectionisme wel heel erg naar boven. Ondanks dat ik heel erg trots ben op dit project en dat ik vind dat ik een mooi boek heb afgeleverd, had ik er nog wel tien keer doorheen kunnen gaan om wat dingen toe te voegen en te schrappen. Ik heb de laatste week echt moeten leren loslaten!

Delen:
Secured By miniOrange