Afgelopen week kwam ik een Instagram post van iemand tegen, waarin ze deelde hoe de eerste nacht met hun baby was verlopen. Ik kreeg direct flashbacks naar die van ons. Twee nachten; twee totaal verschillende ervaringen. Laten we ze weer eens terughalen! Want het babytijdperk is dan wel afgesloten; ik denk maar al te graag terug aan die allereerste fase.
Skylers eerste (en tweede) nacht
Skyler werd geboren met ruim 36 weken en moest de eerste nacht in de couveuse blijven. Ik had een heerlijke avond met hem alleen en heb urenlang met hem kunnen buidelen. Zo fijn want op dat moment besefte ik pas wat er die ochtend allemaal gebeurd was. De hele dag leefde ik in een roes en voelde het niet echt, maar die avond viel alles op zijn plek. De nacht sliep ik op een eigen kamer en was ik apart van Skyler. Ik kan me niet herinneren dat ik dat heel erg vond. Na die fijne avond voelde het ook wel prima om hem daar te laten, waar hij meer kon aansterken. De volgende ochtend werd ik wakker en mocht ik vrijwel direct naar hem toe. Hij had het zo goed gedaan, dat we naar huis mochten. Ontzettend fijn! De officiële eerste nacht van Skyler was dus in het ziekenhuis.
De eerste nacht thuis verliep iets minder voorspoedig. Skyler was alleen maar aan het huilen en we bleven maar rondjes met hem lopen. Uiteindelijk viel hij in de kinderwagen naast ons in slaap en konden we ook wat slapen. Midden in de nacht hoorde ik hem weer huilen en Raymond lag in diepe slaap. Ik voelde me schuldig (?!) en wilde hem niet wakker maken (?!), dus ik ben met Skyler in de woonkamer gaan zitten op de bank (?!) en heb daar halfzittend hem laten slapen op mijn borst (?!) terwijl ik zelf wat aan het suffen was en mijn ogen niet dicht durfde te doen (?!) Je snapt misschien wel dat zowel Raymond als de kraamverzorgende me op mijn flikker hebben gegeven en me naar bed hebben gestuurd, haha. Gelukkig was de nacht in het ziekenhuis beter en verliepen de nachten na dit fiasco ook wel ietsje rustiger. Maar het was een hoop gewandel en gewieg in die eerste weken.
Maddox’ eerste nacht
Bij Maddox verliep alles anders. Zo beviel ik met 41 weken in het ziekenhuis en mocht hij gelijk mee naar huis. We kwamen om 23.15 uur het ziekenhuis binnen en om 03.00 uur lag ik weer in mijn eigen bed, met baby naast me. Het voelde onwerkelijk omdat het allemaal zo snel was gegaan en ik zat vol adrenaline toen ik eenmaal in bed lag. Ik heb heel lang naar hem liggen kijken en aan hem gezeten omdat ik het niet kon geloven. Toen ik eenmaal in slaap viel, werd ik pas wakker toen de kraamverzorgende kwam. De eerste nacht was een halve nacht, maar wel een heerlijke. Ik heb toen heerlijk geslapen, Maddox deed het gelijk fantastisch en na een paar kleine huilmomenten (Raymond en ik zeiden gelijk: ‘dit weten we nog van Skyler!) viel hij heerlijk in het babynestje tussen ons in in slaap.
De hele kraamweek verliepen de nachten eigenlijk enorm rustig. Hij sliep rond 00.00 uur na de laatste voeding en de eerstvolgende was dan om 06.00 uur. In de kraamweek! Ik heb mijn eigen gevoel gevolgd en voelde aan alles (en zag aan zijn gewicht) dat hij prima zonder die extra voeding kon. Dat was echt een verademing in tegenstelling tot Skylers eerste nachten. Het zorgde ook voor een relaxt gevoel, de gehele week lang. Ik herstelde snel, voelde me uitgerust en zweefde op een roze wolk. Zo kan het dus ook. Ik ben blij dat ik die ervaring ook nog kreeg!
