Voor altijd rammelende eierstokken

‘Shir, vanaf wanneer had jij rammelende eierstokken?’ Ehm, eigenlijk al heel erg lang voordat ik zwanger werd van Skyler. Vroeger speelde ik al dolgraag met mijn poppen en was ik in gedachten twintig jaar ouder met een echte baby op mijn arm. Ik zag de toekomst niet echt heel anders dan ik thuis met twee kinderen op de bank. Bij Raymond duurde dat moment van het willen van een kindje echt een stuk langer maar zo’n zeven jaar geleden begon het dan ook bij hem te kriebelen van binnen. Ik stopte met de pil, nam een paar maanden de tijd om te ontpillen en zo’n 5.5 jaar geleden was ik dan eindelijk zwanger van ons eerste kindje.

Na deze zwangerschap waren de rammelende eierstokken verdwenen en het duurde echt wel een tijdje voordat ze weer terugkwamen. Kleine baby’s deden me niks en ik had erg veel moeite met het omschakelen van geen kinderen naar het hebben van een kindje. De slapeloze nachten braken me ontzettend op en er is zelfs een periode geweest dat ik mijn droom van twee kinderen uit mijn hoofd probeerde te verbannen en tegen Raymond zei dat ik één kindje eigenlijk wel prima vond. Maar Skyler werd groter, ik werd iets meer mezelf en het beeld van twee kinderen op mijn netvlies werd steeds duidelijker. De eierstokken begonnen weer flink te klapperen. Toen Skyler bijna drie jaar was en eindelijk een beetje doorsliep, wilden we de gok wel wagen en gelukkig werden mijn rammelende eierstokken van dat moment na drie maanden al blij; ik was zwanger van nummer twee.

Momenteel hebben we Skyler van bijna 5 en Maddox van bijna anderhalf. Nog steeds zijn zowel Raymond als ik overtuigd van onze keuze om het bij twee kinderen te laten. ‘Maar Shir, heb je dan geen last meer van rammelende eierstokken? En wat doe je dan als je echt héél erg graag een derde wil?’ Ik kan nu zeggen: ik hou forever rammelende eierstokken want pasgeboren baby’s maken iets in me los. Maar we hebben onze keuze gemaakt en de rammelende eierstokken blijven maar lekker rammelen.

Zodra ik een newborn zie ben ik verkocht. Ik vind pasgeboren baby’s heerlijk, vind het fantastisch om met baby’s te knuffelen en denk met veel plezier terug aan onze kraamweken. Ik voel de rammelende eierstokken tekeer gaan en ik fantaseer heus nog weleens over het hebben van opnieuw een baby en opnieuw die kraamweek mogen beleven. Opnieuw die eerste twee maanden herbeleven en opnieuw die newborn-geur ervaren die zo snel vervliegt. Maar heel eerlijk? Die rammelende eierstokken blijven. Voor altijd. Die zouden nog net zo hard rammelen bij het hebben van vijf kinderen, zes kinderen of zelfs zeven stuks. Baby’s blijven een aantrekkingskracht houden. Baby’s blijven gewoon AL-TIJD schattig, lief en leuk voor me. Er zijn voor mij echter andere redenen die zwaarder wegen om vooral niet te luisteren naar die rammelende eierstokken. Behalve als de baby een maand oud blijft, dan overtuig ik Raymond vanavond nog.

Vlak voor onze vakantie was ik op kraamvisite bij een vriendin die haar derde kindje op de wereld had gezet. Normaal wacht ik even met op kraamvisite gaan om iedereen lekker de tijd te geven, maar toen ik werd uitgenodigd in de kraamweek om even een uurtje te komen kon ik absoluut geen nee zeggen. Het blijft een wonderlijk iets, zo’n klein hoopje dat zo heerlijk ligt te slapen. Waarmee je kunt knuffelen, die je kunt besnuffelen, die je nog de hele dag bij je kunt dragen en die nog in maat 50 passen. Die tijd ben ik alweer een tijdje voorbij. Maar wat ik ook heerlijk vond, was om de deur weer dicht te kunnen trekken. De rammelende eierstokken waren zeker aanwezig, maar de rust die we steeds iets meer in huis vinden klinkt me nog een stuk beter in de oren. Dus blijf maar lekker klapperen, eierstokken. Over een jaar of 30 zullen ze misschien in de oma-rol tot rust gebracht kunnen worden.