‘Jij? Introvert? Dat zou ik echt niet zeggen!’ Dat hoorde ik van de fotograaf toen ik haar vandaag vertelde over het boek dat ik heb geschreven. Nu moet ik zeggen dat veel mensen nog steeds niet weten wat introvert zijn betekent en dat ik echt niet contactgestoord ben, maar ik bevind me momenteel wel in een rol waar ik heel erg aan moet wennen. Wekelijks spreek ik veel mensen, ik zit drie dagen op kantoor en de vrije momenten thuis alleen zijn schaars tot nauwelijks aanwezig. Hoe ervaar ik dat?
Gesprekken voeren
Je moet me niet voor een heel grote groep laten presenteren, maar tijdens één-op-één gesprekken functioneer ik prima. Ik heb inmiddels al veel mensen mogen interviewen in de twee maanden dat ik nu werkzaam ben bij AmstelveenZ en het gaat me beter af dan ik dacht. Ik kom zeker over en dat komt vooral door een goede voorbereiding. Ik weet waar ik naartoe moet, ik weet met wie ik ga spreken en wat het onderwerp gaat zijn. We praten niet over koetjes en kalfjes maar hebben een gesprek over hun werkveld. Een introvert kan altijd goed luisteren en dat is bij mij niet heel anders. Ik vind het heerlijk om andermans verhaal aan te horen, een beetje door te vragen en daar uiteindelijk een mooi stuk over te schrijven. Spelen met letters en woorden is nog steeds wat ik het meest graag doe. Bellen doe ik helemaal niet graag, maar ik moet zeggen dat ik nu makkelijker de telefoon opneem en ook vaker wel eens denk ‘ik bel wel even, dat gaat sneller’. Who is this girl?
Balans vinden
Wel merk ik dat de gesprekken afgelopen twee weken enorm veel waren. Ik was bijna dagelijks op pad voor een of twee interviews en moest tussendoor nog alles uitwerken. Ik zag veel mensen, sprak veel mensen en hoorde zoveel verschillende verhalen, dat ik dat wel heftig vond. Ik miste even die ‘afschaaltijd’ die ik altijd wel even nodig heb, want eenmaal thuis was ik gelijk met de jongens. Tel daar een megadruk weekend met twee concerten bij op en je zal begrijpen dat ik behoorlijk moe en een tikkie overprikkeld de zondag afsloot. Zulke momenten gaan vaker voorkomen, met van die drukke weken op mijn werk. Ik moet daar nog wel even een balans in zien te vinden, dat ik ergens nog wel wat momenten voor mezelf zie te vinden om op te laden. De concerten waren natuurlijk een uitzondering, maar ook het sporten viel weg omdat Raymond er niet was en wandelen deed ik niet omdat ik extra uren ging werken en dat ten koste ging van deze tijd. Aan mij de taak om dan toch ergens een moment zien te vinden.
Op kantoor
Naast de vele interviews die plaatsvinden, werk ik sinds jaren weer op een kantoor. Maar niet zomaar een kantoor; een mega mooie, rustige en relaxte ruimte waar ik dol op ben. Ik werk op de bovenverdieping waar het heel rustig is en waar voor de rest geen andere bedrijven zitten. Wel vinden er regelmatig vergaderingen plaats in de boardrooms, maar daar hebben wij geen last van. Iedereen is heel stil, de meubelen overal zijn prachtig en rustig, het kleurgebruik is donker en neutraal en er heerst een serene sfeer. Er komt een bepaalde rust over me heen als ik hier binnen stap en dat vind ik wel heel bijzonder. Ik zit met mijn twee werkgevers in een ruimte en ben vaak als eerste binnen. Sterker nog: ik ben vaak het eerste uur helemaal alleen. Zo fijn! Maar ook als zij er zijn, is het heel relaxt. Ik zei laatst nog: ‘ik kom helemaal tot rust hier op kantoor.’ En dat meen ik ook echt.
Rustiger
De ruimte is rustig. Er staat af en toe zacht een radio aan, maar over het algemeen is het een stille ruimte. De twee mannen doen ook gewoon hun ding. Af en toe een praatje en weer door. Helemaal mijn cup of tea. Een knikje, een ‘wil je nog koffie?’, ‘heb je een fijn weekend gehad?’, een blik of een ‘ik ben even buiten de deur’. Hier gaat het er niet druk aan toe en dus voel ik me helemaal op mijn plek. Ik pas hier echt heel erg goed en dat voelt ontzettend fijn. Je mag gerust weten dat ik het heel spannend vond, maar al met al valt het me alles mee en voel ik me rustiger dan ik me de laatste maanden heb gevoeld. Misschien ook omdat ik weet wat er van me verwacht wordt, ik ’s ochtends met een doel binnenkom en me niet bezig hoef te houden met kinderen, huishouden of wat dan ook thuis. Dat is voor latere zorg. Ik voel me heel erg gezien en gehoord. Mijn werk wordt gewaardeerd en ook naar mijn input wordt echt geluisterd. Ik ben in de afgelopen weken meer zeker geworden in mijn werk en dat werpt zijn vruchten af. Ik word wat losser, wat mondiger en ontspannen.
Momenten alleen
Al met al heb ik dus eigenlijk niet zo veel last van deze omschakeling. Ja, ik mis wel een beetje de tijd die ik alleen thuis had zonder de kinderen toen zij op school waren en ik thuis aan het werk was. Als ik op maandag, dinsdag en donderdag thuiskom, sta ik gelijk in dienst van hen. Op vrijdag is mijn moeder er en op woensdagochtend is dan mijn enige moment alleen thuis. Ik hecht daarom nu meer waarde aan vroeg naar bed gaan en nog even wat lezen, of bijvoorbeeld een rustig weekend met weinig plannen. Maar ook de woensdagochtend vind ik heerlijk relaxt, terwijl ik dat dan ook wel weer wil gebruiken om iets met een vriendin te doen.
Talenten
Ik heb veel (gehad) aan de website desuccesvolleintrovert.nl. Want ook als introvert ben je goed genoeg, heb je behoorlijk veel talenten en net zo veel recht op een toffe baan. Ik ben ontzettend blij dat ik niet naar die innerlijke criticus heb geluisterd die tijdens het sollicitatieproces maar bleef schreeuwen dat ik deze baan niet ging aannemen omdat ik het niet kon. Ik heb me lange tijd niet zo onzeker en klein gevoeld. Het waren niet de sollicitatiegesprekken; die kon ik prima handelen. Het was mijn eigen stem die me gek zat te maken. Dat kleine introverte meisje dat bang is voor de grote, boze wereld. Maar het valt allemaal wel mee. Je moet alleen even die eigen krachten ontdekken. En gelukkig heb ik een heel mooie plek gevonden waar ik helemaal tot mijn recht kom en de werkwereld verder kan gaan ontdekken.
