Toen Skyler nog wat kleiner was, dacht ik dat we ontzettend veel gemeen hadden. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua innerlijk leek hij ontzettend op mij. Maar nu hij ouder wordt, ontstaan er verschillen. Hij ontwikkelt zich enorm en ik sta soms even vol verbazing naar hem te kijken. De tijd gaat enorm snel en terwijl dat me enerzijds beangstigt, geniet ik anderzijds onwijs van de fase waarin we nu zitten.
We hebben veel dingen gemeen. Maar veel dingen ook niet. Ik zet een paar eigenschappen onder elkaar.
Liefde voor muziek
Skyler heeft echt een grote liefde voor muziek. Hij luistert dagelijks naar Spotify, wil in de auto altijd naar muziek luisteren, kan intens genieten van concerten en schaamt zich niet om uit volle borst mee te zingen in de tuin en tijdens events als Koningsdag en Bevrijdingsdag. Ik vind het onwijs mooi om deze liefde met hem te kunnen delen. Of het nu het liedje Dirty Cash (haha), Echte liefde is te koop of Iconisch is, hij draait het volume omhoog en weet het zin voor zin mee te bleren.
Dure dingen uitkiezen
Zet me in een winkel vol kledingrekken neer en ik weet precies het duurste uit het schap te halen. We zijn erachter dat Skyler precies dezelfde gave heeft. Hij heeft voor het nieuwe basketbalseizoen schoenen nodig en toen hij zijn favoriet aan Raymond liet zien, moest hij lachen: ‘Je bent echt net je moeder!’ We zijn gewoon allebei dol op mooie spullen en weten ook precies wat we leuk vinden.
Tijd voor zichzelf nodig
Skyler is aardig goed in zijn grenzen aangeven. Na een dag school zondert hij zich af en als we een drukke dag buitenshuis hebben gehad, wil hij naar huis om zijn eigen ding te kunnen doen. Hij is heel sociaal en is voor alles in, maar daarna heeft hij ruimte nodig. Hij zet zijn koptelefoon op en gaat filmpjes kijken, of wil even een potje op de Playstation. Zolang hij maar geen last heeft van anderen. Dat zijn kleine broertje hem dan precies op zo’n moment iets wil vragen, is vragen om problemen.
En ja, dan zijn er ook wel dingen die we absoluut niét gemeen hebben met elkaar…
Presenteren en de hoofdrol pakken
Ik haat presenteren voor de klas en koos in groep 8 een rol in de musical waarbij ik het minste hoefde te praten. Ik eindigde achter een strijkplank met slechts één zin. Skyler daarentegen draait zijn hand er niet voor om. Hij is een kei in presenteren en heeft inmiddels een van de hoofdrollen te pakken voor zijn eindmusical. Misschien is dat ook wel omdat hij al jaren met dezelfde kinderen in de klas zit. Dat geeft vertrouwen. Maar hopelijk verandert dit niet op de middelbare school, want ik vind het echt een kracht dat hij zelfverzekerd zijn verhaal durft te doen.
Fanatieke sporter
Een paar jaar geleden moest Skyler van ons een sport kiezen en omdat een paar klasgenoten op basketbal zaten, deed hij daar een proefles mee. ‘Oké, dan doe ik dit wel’ hoorden we. Inmiddels zit hij al jaren op basketbal en gaat hij er helemaal voor. Hij traint fanatiek, slaat nooit iets over, staat te springen om wedstrijden te spelen en geeft zijn hele leven voor de sport. Hij gaat aankomend seizoen een overstap maken omdat hij hoger kan en wil spelen, en daar ben ik wel heel trots op. Het is echt zijn passie en ik spreek daar regelmatig mijn bewondering over uit. Dat heb ik nooit gehad.
Avondkind
21.00 uur naar bed vindt hij veel te vroeg, hij wil regelmatig nog even een voetbalwedstrijd kijken en komt ’s ochtends moeilijk zijn bed uit. In de middag komt hij pas echt tot leven en het liefst skipt hij de hele ochtend en pakt hij de hele avond erbij. Ik heb dat juist precies andersom. Laat mij maar lekker vroeg opstaan en ’s avonds op tijd naar bed.
