Weten jullie nog, dat ik een tijdje geleden schreef over het ontbreken van die roze wolk? Dat ik fanfares, praalwagens en steigerende eenhoorns had verwacht als ik zwanger zou zijn? En dat ik het zo jammer vond dat die ontbraken. Inmiddels kan ik jullie vertellen dat die roze wolk er wel degelijk is. Ik zit er, met mijn steeds prominentere pens, bovenop. Oké, oké, eerlijk gezegd heb ik nog geen vuurwerk gezien, maar dat komt binnenkort vast! Er staan namelijk nog zoveel leuke dingen te gebeuren. Eerst wil ik het even hebben over de afgelopen week. Want wat kan er in een week toch veel veranderen! Voelde ik me anderhalve week geleden nog een beetje verdwaald met mijn zwangerschap, voel ik me nu helemaal 100% mommy to be. We hebben in de tussentijd namelijk mijn zwangerschap aan de grote klok gehangen en hebben inmiddels weer een geweldig positieve echo/nekplooimeting gehad.
Voor de nekplooimeting hebben we twee weken geleden besloten, omdat we graag zoveel duidelijkheid wilden als mogelijk was. We hadden nog niet besloten wat we met een eventuele negatieve uitslag zouden doen, maar we wilden wel graag voorbereid zijn. Waarop dan ook. Maandag was de nekplooimeting. De twee afgelopen weken heb ik me geen seconde druk gemaakt om een eventuele negatieve uitslag, ik had immers veel positieve verhalen uit mijn directe omgeving gehoord. De nacht voor de daadwerkelijke meting werd ik stiekem toch wel een beetje benauwd. Er zweefden namelijk hier en daar wel wat enge verhalen rond in mijn hoofd die ik op die nare zwangerschapsfora had gelezen. Het zal toch niet…?
Maar nee, het zal hoogstwaarschijnlijk niet. Gelukkig! Ons kleintje was ontzettend gegroeid in vergelijking met twee weken geleden. Ook was hij/zij nog lekker aan het zwemmen en om zich heen aan het zwaaien. De nekplooi was mooi dun (1,5 mm) en in combinatie met een goede bloedtest kregen Maran (mijn man) en ik de kans van ‘kleiner dan 1 op 5000’ mee dat ons kindje het syndroom van Down, het Patausyndroom of Edwardssyndroom heeft. Een kleinere kans was er niet mogelijk, dus je snapt dat we verschrikkelijk opgelucht zijn! We hebben het hartje voor het eerst horen kloppen, zagen het maagje, de niertjes en lever en de hersenen. Alles zag er volgens de echoscopiste uit zoals het eruit zou moeten zien. Sindsdien ben ik helemaal in de wolken. Bij de vorige echo was ons kindje al lekker aan het zwemmen, maar moest je nog enigszins moeite doen om het hoofdje van het rompje te onderscheiden. Bij de laatste echo helemaal niet. Alles was zo ontzettend, bizar duidelijk te zien! Ik blijf maar naar de echofoto’s kijken!
Het is ook een enorme opluchting om eindelijk de zwangerschap van de daken te mogen schreeuwen. Zoals ik de vorige keer al schreef, vond ik het behoorlijk vervelend worden om niet open te mogen zijn. Sommige mensen wisten het wel, anderen niet. Ik moest iedereen krampachtig laten beloven om niets los te laten op Facebook of andere vormen van social media. Gelukkig is dat niet gebeurd en is iedereen persoonlijk op de hoogte gebracht die we het nieuws persoonlijk wilden brengen. We hadden laatst een familiefeestje en het was heel leuk om persoonlijk gefeliciteerd te worden. Wat ook grappig is, is dat ik sindsdien word behandeld alsof ik van glas gemaakt ben. Mijn tante stond laatst zomaar voor mij op, toen er geen vrije stoel meer was. Terwijl ik net zo makkelijk ergens op een randje, of op de grond wilde zitten. En toen ik op bezoek was bij mijn oma van 83, stelde ik voor om thee te zetten. Waarop ze zei: “Nee meid, jij bent zwanger, blijf maar lekker zitten. Ik zet thee.” Mijn hoogbejaarde oma wilde persé voor mij opstaan, omdat ik zwanger ben van een 7-centimeter lange (korte!) foetus. Het moet niet gekker worden! En dan heb ik het nog niet eens over de bergen cadeautjes die we al hebben gehad! Het regent hier in huis babypakjes en de kleine man of vrouw zal z’n best moeten doen om niet om te komen in de knuffels die we nu al hebben gekregen. Wat een feest!
Ook vind ik het heel fijn dat ik mijn opkomende buikje niet meer hoef te verstoppen. Want dat buikje is echt al aan het ontstaan. Mijn broeken zaten eerst alleen ‘s avonds strak, maar ik moet sinds deze week concluderen dat ze ook overdag niet helemaal comfortabel meer zitten. Een aantal grotere BH’s zou ook geen overbodige luxe zijn en volgens mijn broertje krijg ik al een dikker gezicht. En bedankt. Toch vind ik het helemaal niet erg meer. Het feit dat er een, tot nu toe (!), gezond mannetje of vrouwtje in mij aan het groeien is, vind ik echt geweldig. Jammer dan van die pens die er tot nu toe nog uitziet alsof ik me flink heb laten gaan.
We hebben al een afspraak gemaakt voor de geslachtsbepaling. Op dinsdag 25 maart is het zo ver. Dan ontdekken we of wij ouders worden van een klein jongetje, of een klein meisje. Er wordt om ons heen al flink gespeculeerd. Het overgrote deel van onze omgeving denkt dat we een dochter krijgen. Een enkeling verwacht een jongen. Een helderziende heeft in januari tegen mijn moeder gezegd dat ze dit jaar oma wordt van een kleindochter. We zullen tegen die tijd dus zien wie er gelijk heeft.
Het is een erg onsamenhangend verhaal geworden, merk ik. Maar dat geeft de afgelopen week en de komende tijd wel mooi weer. Er komt opeens veel op ons af, maar vooral heel veel leuks. Het begint steeds meer tot ons door te dringen dat we binnenkort écht papa en mama gaan worden en we hebben er zin in. Laat de komende week maar komen, hopelijk voel ik dan de eerste ‘plopjes’ in mijn baarmoeder van onze druktemaker. Wanneer voelden jullie die?
Wat heb je weer leuk geschreven. Fijn dat alles goed is en geiet maar lekker van de roze wolk. Liefs
Haha, hoe onsamenhangend ook; erg leuk om dit te lezen!
Wat herkenbaar! Leuk om te lezen. Wij hebben ook pas de nekplooimeting gedaan en alles ging super. Ben nu bijna 14 weken zwanger. Gisteren durfde ik te zweren dat ik de baby al zachtjes voelde bewegen. Dit is mijn tweede zwangerschap. Geniet van je roze wolk 😉
Dan is dat vast zo! Een soort luchtbelletjes?
Wat leuk dat wij ongeveer gelijk lopen! Ik ben heel benieuwd wanneer ik ons kleintje voor het eerst ga voelen. Dinsdag ben ik 14 weken, dus daar wacht ik dan nog maar even op!
Bij de eerste voelde ik de baby met 14 weken en 2 dagen bewegen. Nu ben ik 10 weken, dus ik hoop over 4 weken weer die bijzondere plopjes te voelen.
Een en al herkenning en mooie herinneringen komen terug bij me op als ik je verhaal lees. Die echo’s zijn zo spannend allemaal en die nekplooimeting ook vond ik. Heerlijk om je zwangerschap eindelijk aan de grote klok te hangen. En de privileges die je als zwangere hebt, lekker van genieten haha
Ahhhh gefeliciteerd! En de 25e is zo!
Superleuk dat het nu zo begint te leven en dat iedereen het nu mag weten. 😀
Ah heel erg leuk! Lijkt me zo bijzonder allemaal. 25 maart lijkt nog zoooo ver weg haha, geniet ervan 🙂
Bij mij groeiden mijn borsten het eerst! Had ik jiet vetwacht, maar rond week 11 had ik er twee cupmaten bij. Sindsdien staat de groei weer stil. Veel van mijn broeken passen (bijna 29 weken) nog steeds, zitten alleen ietsje strakker sinds 20 weken. Tegenwoordig zijn de broeken natuurlijk low crotch, dat scheelt. Dus de strakke skinnys doe ik niet meer aan, maar stretchbroeken en iets lossere broeken gaan nog. En daarnaast natuurlijk afgewisseld met mooie maternity jeans.
Wat leuk om te lezen en fijn dat alles goed gaat!
Bedankt voor jullie leuke reacties! Vind ik zo ontzettend leuk om te lezen! 🙂
Bijzonder ook om te zien dat zoveel meiden die combinatietest hebben uit laten voeren! In mijn omgeving hoorde ik er niemand over, dus ik dacht dat het vreemd was dat ik het wel had laten doen. Totdat ik er echt naar ging vragen en bijna iedereen het gedaan bleek te hebben. Misschien niet boeiend om te melden, als de uitslag goed is (meestal hoor je alleen slechte ervaringen), maar ik vond het bijzonder genoeg!
Wat leuk dat je familie zo zorgzaam voor je is en iedereen met je meeleeft/meezwangert haha. Ik voelde mijn kindje pas redelijk laat, in week 21 pas goed maar daar was ik ook voor gewaarschuwd. Mijn placenta ligt namelijk precies aan de voorkant tegen mijn navel en dat zorgt dan voor een soort extra kussentje. Wel heel bijzonder om te voelen die kleine plopjes en ondertussen voel ik ons kindje wel de hele dag door waar ik echt van kan genieten. Helaas heb ik een fikse slijmbeursontsteking in mijn rechterheup gekregen waardoor ik erg moeilijk loop. En ik had al op mijn donder gehad van de week van de verloskundige dat ik eigenlijk veel te veel doe op dit moment en meer rust moet houden. Maar we zijn nu met het kinderkamertje bezig en dat is ook gewoon zo leuk om te doen! Ik wil daar lekker zelf mee bezig zijn. Maar goed, hopelijk blijven jou dat soort lichamelijke klachten bespaard want hoezeer ik ook geniet van mijn zwangerschap, vervelend en vooral pjjnlijk is het wel.
He wat balen, zo’n slijmbeursontsteking 🙁
Hopelijk lukt het je om tussen het klussen door wat rust te pakken. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je jezelf aan het slopen bent, ten koste van het kamertje!
Fijn om te lezen dat alles goed met je gaat, ik herken veel in jouw verhaal. Lekker genieten van je zwangerschap en lekker je buik showen! Leuk de geslachtsbepaling, zodra je weet wat het wordt kan je lekker gaan shoppen!
Leuk geschreven. En heel herkenbaar. Heerlijk om het nu van de daken te mogen schrijven. Ik voelde beide kinderen vrij laat maar er zit nu eenmaal wat buikvet en mjin placenta lag voor.
Geniet van je zwangerschap!
Auteur
Ik voelde Skyler rond week 20 geloof ik! Heel bizar maar zo speciaal! Ik dacht echt van ‘huh, wat is dat? Ben jij dat kleintje?’ Haha. Je wordt er heel blij van en weet precies wanneer het je baby is!
Betty, gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat grappig dat jij Sanne bent. Een oude ‘bekende’ voor mij. Vroeger las ik Donna en Betty haha! Bij het lezen van je verhaal kwamen alle mooie herinneringen van mijn zwangerschap weer na boven. Het is zo’n mooie en bijzondere tijd. Geniet ervan!
Haha, wauw! Dan ‘ken’ je mij al lang! Dat is echt van ruim 13 jaar geleden, zo ongeveer! 🙂 Dank je wel, ik ben heel nieuwsgierig naar de rest van de tijd!
Net als Niki las ik vroeger ook je weblog uit de Donna en Betty tijd, jullie ondertussen uit het oog verloren en nu zwanger en weer gevonden, wat grappig!
Ik ben inmiddels 25 weken zwanger, dus je verhaal is heel herkenbaar. Gek genoeg lijkt het bij iedere stap of mijlpaal steeds ‘echter’ te worden. Er groeit gewoon echt een mensje in m’n buik en we worden straks echt mama en papa, zo gek!
Ik heb overigens geen nekplooimeting laten doen. Ik weet dat ik bij een enigzins afwijkende uitslag me de rest van de zwangerschap zorgen zou maken en stress is niet echt goed natuurlijk… De 20-weken echo heb ik wel gedaan, gewoon om voorbereid te zijn en om te kijken of alles wel goed zou zijn (en dat was het gelukkig ook).
Ik voelde vanaf de 17e week echt duidelijk wat beweging, die weken ervoor misschien ook wel, maar dat is zo zachtjes en onduidelijk dat je daar niet echt onderscheid in kan maken. Nu wordt er vrolijk gedraait, koppeltje gedoken, uitgerekt, etc en dat is echt zó leuk!
Geniet ervan!
Nah ik ben helemaal verbaasd! Dat er blijkbaar hier al twee mensen zijn die mij al zo lang ‘kennen’! Wat ontzettend tof!
Leuk ook om te lezen dat het zo goed gaat met je zwangerschap. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt, met je keuze voor geen nekplooimeting. Ik ben zo ontzettend blij met deze, goede, uitslag. Ik weet inderdaad zeker dat ik mezelf enorm gek zou maken als de uitslag minder goed zou zijn geweest. Ik weet ook echt niet of ik een tweede keer de test zou laten doen.
Het lijkt me inderdaad zo leuk om beweging van het kleintje te voelen! Ik kan niet wachten! Een hele fijne, verdere zwangerschap gewenst! 🙂
Lekker jezelf laten verwennen. Weet niet meer precies wanneer ik het eerste gevoel had, was best vroeg waardoor ik dacht dat het onmogelijk was.
Fijn om te horen hè de uitslagen van een goede nekplooimeting! Mijn kindjes hadden 1.6 en 1.8 mm, en 1 op 16.000 (!) en 1 op 9000 kans op de syndromen. Ach, het zegt niet alles, maar toch lucht het op. Ik heb ook een blogje geschreven over het (ontbreken van) het roze wolkje! Komt vast nog wel!