In deze rubriek komen verhalen voorbij van moeders die iets speciaals willen delen. Een samengesteld gezin, te vroeg geboren baby’s, afschuwelijke gebeurtenissen, vruchtbaarheidsproblemen, adoptie, noem het maar op! Wil jij hieraan meewerken? Mail me via ‘contact’. Het kan anoniem, mocht daar behoefte aan zijn. Deze week vertelt Hanneke haar verhaal; zij ontdekte borstkanker tijdens haar zwangerschap.
‘U heeft inderdaad borstkanker.’
‘Mevrouw, we hebben de uitslag van de biopt en u heeft inderdaad borstkanker’. Het is half september 2013. Tja,daar zit je dan bij de chirurg, 22 weken zwanger van ons eerste kindje en de diagnose borstkanker. Het begon allemaal op een avond toen ik mijn nachthemd even goed wilde doen en stom toevallig een knobbeltje in mijn oksel voelde. Uiteraard gingen de alarmbellen meteen af: hier MOET ik mee naar de huisarts. De huisarts heeft het vermoeden dat het een cyste is. Ik vraag haar nog: voelt u iets vreemds of verdachts? Het antwoord luidt ‘nee, ik voel niets verdachts, maar omdat je zwanger bent en je je geen zorgen moet maken stuur ik door naar het ziekenhuis voor de echo’.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zeg ik nog tegen mijn vriend dat ‘ie niet mee naar de onderzoekskamer hoeft. Ik ging er immers van uit dat het toch niets ernstigs zou zijn. Liggend op de onderzoekstafel zie ik het gezicht van de radiologe betrekken. ‘Ik zie inderdaad een cyste’, zegt ze, ‘maar ik zie ook iets anders wat niet goed is’. Ik vraag aan haar: ‘wat houdt dat dan in?’ Ze antwoordt: ‘borstkanker’. De woorden van haar komen aan alsof er een rotsblok op mijn gezicht belandt en dringen totaal niet door. Er worden gelijk biopten genomen. De uitslag van de biopten duurt een paar dagen. In die paar dagen heb je de hoop dat het niet kwaadaardig is, maar we hadden alletwee het gevoel dat het goed mis was. En onze grote vrees voor kanker werd helaas bevestigd.
De dagen na de diagnose te hebben gehoord, leef je in een roes. Tientallen vragen kwamen in me op: ga ik dood? zie ik mijn kindje wel opgroeien? Heb ik uitzaaiingen? En uiteraard tranen met tuiten gehuild. Maar het verdriet hebben we gelijk omgezet in vechtlust. We moeten vechten tegen deze ziekte voor mezelf en voor mijn kleine meisje die nog lekker in mijn warme buik zat!
Het hele traject zijn we gelijk ingegaan, de week na de diagnose zat ik aan de chemotherapie. Ik had gelukkig de mazzel dat ik verder in mijn zwangerschap was, zodat de chemotherapie geen schadelijke gevolgen zal hebben voor ons kindje. Helaas zullen de chemokuren wel wat langer gaan duren, aangezien er van 1 middel niet bekend was wat het nou precies in de zwangerschap met het kindje doet. De bevalling zal worden ingeleid, zodat ik ‘beter’ met mijn chemokuren uitkom. In principe was ik 5 januari 2014 uitgerekend en zou mijn bevalling op 12 december 2013 plaatsvinden. Na de bevalling zou er een borstamputatie met okselkliertoilet volgen. Aangezien ik jong ben, 35 jaar, kiest men steeds vaker voor een borstamputatie, omdat borstkanker bij jonge vrouwen sneller terug kan komen. Toen ik hoorde dat ik vrijwel zeker een borst zou moeten missen, had ik daar ook totaal geen problemen mee. Het enige wat telt en wat je wilt is dat de kanker weg is en niet meer terugkomt. Ik heb goede en slechte dagen tijdens de kuren gehad. Op goede dagen voelde ik me waanzinnig fit en energiek, op slechte dagen kon ik eigenlijk alleen maar huilen, amper mijn bed uitkomen en aan het ergste rampscenario denken: ik ga dood..
Sinds de diagnose borstkanker ben ik niet meer op het werk teruggekeerd. Aangezien ik mijn collega’s ontzettend mis, had ik een bezoekje gepland op 28 november 2013. Ik had een goede dag. Ik voelde wel wat rugpijn, maar had er totaal niet bij stil gestaan dat dit wel eens beginnende weeën konden zijn. In de trein werd de rugpijn alleen maar erger totdat ik het niet meer hield en de trein terugnam naar huis en aan mijn vriend had gevraagd om mij naar het ziekenhuis te brengen. Dit voelde namelijk echt niet goed. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis had de verloskundige al een zwaar vermoeden. Ik stond op het punt om te bevallen! Geheel spontaan is binnen 2 uur onze prachtige dochter Livia geboren. Ze is hartstikke gezond!
Na 2 weken uitrusten van de bevalling en genieten van Livia ben ik geopereerd. Mentaal was ik al zo ver, dat ik niet eens ben geschrokken van de wond en van het litteken wat ik nu heb. Het enige wat overheersde was opluchting. Opgelucht dat de tumor weg is. Mijn nieuwe lijf heb ik inmiddels volledig geaccepteerd. Helaas ben ik nog niet klaar. Morgen zal ik opnieuw met een reeks chemokuren starten, waar ik uiteraard zeer tegenop zie. In totaal staan er nog 12 kuren op stapel en 15 bestralingen. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik tegen het begin van de zomer klaar ben en in alle rust kan genieten van mijn gezin.
Met mijn verhaal wil ik andere zwangere vrouwen ervan bewust maken dat niet alle knobbeltjes ontstoken melkklieren zijn of dat het gewoon de verandering in je borsten zijn. Ga met een knobbeltje zo snel mogelijk naar de huisarts en laat je niet afschepen aangezien het in mijn geval helaas iets anders kan zijn, namelijk borstkanker….’
Ontzettend veel moed en sterkte met het verslaan van deze rotziekte. En hoe dubbel ook: veel geluk met je nieuwe gezin! Livia heeft het vast allemaal aangevoeld en helpt jou mee in je strijd. Liefs van een medemama (12 december eerste kindje)
Wat een onwijs heftig verhaal. Met kippenvel lees ik het, dit is iets wat je niemand zou wensen, in wat voor verschrikkelijke angst moet je hebben geleefd. Wat dapper en knap dat je dit verhaal wilt lezen. Het is maar goed dat je zelf het knobbeltje ontdekte en gelijk actie bent gaan ondernemen, kan me voorstellen dat dat heel eng zal zijn, en je het zou willen wegwuizen. Zo heb je jezelf en je dochtertje gered. Ik wens jullie alle geluk en gezondheid toe. En ik heb onwijs veel bewondering voor je
heftig verhaal!! Heel veel sterkte en geniet ook van je dochtertje!!
Pfoe wat heftig zeg, en nog zo jong. Ik hoop dat alles goed blijft gaan en dat je je dochtertje kan zien op groeien! Veel sterkte tijdens de chemo’s! Veel liefs
Ik lees het verhaal met kippenvel! Wat ontzettend heftig dat een nieuwe periodenin je leven zo loopt. Wel Ik lees ik ook heel veel kracht en vechtlust. Heel veel sterkte!
Wat heftig zeg! Wat prachtig dat je kindje gezond is geboren. Nog veel sterkte gewenst en veel geluk samen.
Echt een rot ziekte, heftig zeg. Krijg er kippenvel van. Sterkte de komende tijd en daarna genieten van je gezin!
Pfff, wat vind ik dit erg zeg :(. Twee gevoelens door elkaar: het geluk van een gezonde baby maar ook de angst van die vieze rot kanker. Ik duim voor jullie dat je er helemaal gezond uitkomt en dat je na alle chemo’s lekker kunt genieten van je gezinnetje. Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd en natuurlijk ook voor daarna!
Wat heftig! Fijn dat het gelukkig goed is afgelopen…
Kippenvel!! Ik hoop dat je mooie kindje jou en je vriend door deze moeilijke tijd heen sleept! Sterkte en bijzonder om je verhaal met ons te delen, dank je wel…
Tranen in mijn ogen, wat ontzettend heftig. En wat knap dat jullie die vechtlust zo snel konden vinden samen. Hopelijk kun je tussen de ellende door toch genieten van je gezonde meisje! Heel veel sterkte nog de komende tijd!
Wow wat heftig! Heel veel sterkte voor de komende tijd!
Sprakeloos wordt je er van…
Zo’n rotziekte en dat tijdens jullie prille geluk.
Wat een heftig jaar heb je achter de rug, je mag super trots zijn op je dochter en zij op jouw zon vechter van een mama
jeejtje wat heftig!! heel veel sterkte! hopelijk kan je snel gaan genieten!
Wow, wat een heftig verhaal. Heel erg veel sterkte de komende tijd!
Slik.. Wat een verhaal. Lijkt me de ergste nachtmerrie. Gelukkig gaat het goed met jullie dochtertje en wens je verder veel sterkte met alles wat nog komt…
Oh jeetje, wat een verhaal… Sterkte, en geniet van jullie kindje!
Pf, dat je zoiets tijdens je zwangerschap krijgt te horen. Wat enorm heftig.
Wat een mooie naam hebben jullie je dochter gegeven!!
Ik wens je heel veel geluk en sterkte toe!
Lieve Hanneke, met kippenvel heb ik je verhaal gelezen ook al wist ik dit natuurlijk al! Meid wat ben jij toch sterk!!! Je bent een kanjer. Knok verder en ik hoop dat ik jou en de kleine meid snel een keertje zie. Dikke kus en knuffel van je collega Martine
Jeetje! In zo’n gelukkige periode, geconfronteerd worden met borstkanker…. Gelukkig kon al iets van de behandeling gestart worden, en gelukkig meldde je dochtertje zich al iets eerder. Hoe sneller de kanker weg is, hoe beter! Sterkte met de rest van de behandelingen