Marokkaans geboortefeest #2

Door gastblogger Chaimaa.

Lees hier deel 1.

‘Na het lezen van jullie leuke reacties op het eerste artikel heb ik met veel plezier deel twee geschreven! Heel eerlijk: voor de geboorte leek het idee voor dit feest een stuk leuker. Ik snapte voorheen nooit waarom er ouders waren die geen feest gaven, maar achteraf gezien leek dat idee mij ook erg aantrekkelijk. Niet omdat het feest niet leuk zou worden, maar meer vanwege de voorbereidingen. Als kraamvrouw had ik eerlijk gezegd geen energie om er überhaupt over na te denken. Het moederschap was toch heel nieuw voor me en daar kon ik me van te voren ook niet echt op voorbereiden. Maar afijn, de planning was al gemaakt dus dat er een feest kwam was een feit. Na een hoop overleg besloten we dat we het feest op zaterdag 6 december zouden houden. Hoe goed we het ook van te voren hadden gepland zodat we op het laatste moment niet meer zo hoefden te haasten; zo niet is dat gelukt.

Het begon allemaal een aantal dagen van tevoren. Het kostte best wat moeite om vlees te kunnen krijgen. Voorheen konden we zelf naar een slachterij maar die deden het niet meer voor particulieren. Via de slager hebben we het vlees geregeld en dit konden we ophalen wanneer we het nodig hadden. En nee, het is geen andere naam geworden dan we van te voren hadden afgesproken. Papa heeft zich aan zijn woord gehouden.

Vrijdag zijn de echte voorbereidingen begonnen. Het waren echt mega grote pannen voor zoveel gasten. We hebben nog van die grote gasflessen moeten huren om op te koken, want dit formaat pannen pasten niet op de normale kookplaat. Het eten zou gemaakt worden door een aantal vrouwen in de familie en dit hebben we dan ook gezellig samen gedaan die vrijdag. Het eten is in grote lijnen voorbereid zodat we zaterdag onze handen vrij zouden hebben. Heel eerlijk: ik had mijn handen wat betreft eten sowieso vrij want dit is allemaal gedaan door familie. Hoe lief! Wij hebben vrijdag nog wat boodschappen gedaan en toen kon het aftellen beginnen. Zaterdag, d-day, hoefde ik alleen wat voorbereidingen te treffen in huis.
We hebben wat opgeruimd en de ruimte zo klaargemaakt voor de gasten. We hebben een extra tafel gehuurd, zodat we voor alle gasten een plekje aan tafel zouden hebben en samen met mijn zus, die wat eerder kwam voor hulp, hebben we de tafel gedekt.

Voor mijn gevoel had ik nog zeeën van tijd maar ineens was het 16:00 uur en de gasten zouden rond 17:00 uur komen. Ik moest mijn haar nog doen, omkleden, opmaken en eigenlijk ook nog mijn nagels doen. Helaas heb ik voor mijn nagels geen tijd meer gehad, het loopt allemaal net iets anders met een kleine. Het ging er ongeveer zo aan toe; ik heb snel mijn haar kunnen doen en toen was het tijd voor een voedingsmomentje. Vervolgens kon ik me nog opmaken en was ik me nog aan het aankleden toen de eerste gasten binnenkwamen. Ondertussen moest ik de kleine meerdere keren troosten. Hij is heel onrustig en mijn spanning zal niet geholpen hebben.

Iedereen kwam vrij snel achter elkaar binnen en toen kon de gezelligheid beginnen! Zoals ik net al zei is onze kleine heel onrustig en heb ik ontzettend veel hulp gehad van iedereen die hem even vast kon houden en hem even stil kreeg. Oma kreeg de kleine in slaap in zijn eigen bedje op het moment dat we gingen eten, heel fijn! Zo konden we allemaal rustig van het eten genieten. Het eerste gerecht was visbastilla, dat zijn verschillende soorten vis is deegvellen. Deze gaan dan in de oven. Heerlijk! Het tweede gerecht was het vlees met pruimen. Dit wordt met de hand gegeten in combinatie met brood. Ook dit was om te smullen, helemaal geslaagd! Mijn schoonzus heeft de toetjes voorbereid en dat zag er prachtig uit.We konden kiezen uit de volgende smaken; aardbei, chocolade en tiramisu. Ik ben gek op aardbeiensmaak dus dit zat helemaal goed! Mijn nichtje heeft ontzettend lekkere en mooie cupcakes gemaakt. De letter “H” staat voor Hamza, natuurlijk onze zoon. Na het eten kon iedereen nog koekjes eten met koffie of thee en gingen sommige gasten al weg.

En toen kwam het fotomomentje! Iedereen is met mij en de kleine op de foto geweest, een heel leuk aandenken aan deze bijzondere dag. Qua outfits ben ik uiteindelijk helemaal geslaagd voor ons zoontje. Het pakje dat ik thuis had was helaas al te klein. Hamza was ruim 4 kilo en ongeveer 54 cm bij de geboorte, dus maatje 50 is verleden tijd en 56 inmiddels ook bijna. Gelukkig heb ik een ontzettend leuk pakje in maatje 62 kunnen scoren. Zwart velours broekje en een romper in een overhemdvorm met een leuke strik. Heel netjes dus geschikt voor deze dag. Maatje 62 zat als gegoten, terwijl meneer hier 1 maand en 4 dagen is. Hij groeit ontzettend hard en heeft duidelijk de genen van zijn sportieve vader! Ook mijn jurk zat perfect. Dit was nog maar de vraag omdat ik er niet bij was om te passen tijdens het maken. Gelukkig is dit helemaal goed gekomen en zat de jurk als gegoten!

En wat betreft de voedingsmomenten; dit is redelijk goed gegaan. Ik heb net voor het omkleden een voeding gegeven en ik heb daarna maar één keer mijn jurk uit hoeven doen voor een voeding. Daarna was het alweer tijd voor de laatste voeding in bed en toen waren de meeste gasten al weg. Dit is dus nog beter gegaan dan ik van te voren afgesproken had, haha! Qua kapsel is het toch maar een opgestoken kapsel geworden, was inderdaad het meest praktisch en paste ook wel bij de jurk!

Ook bij de heren was het een geslaagde avond met een hoop gezelligheid! Ik hoop voor Hamza dat ik hem door middel van de foto’s en de artikelen later een mooi aandenken geef aan deze speciale dag.’