Het was weer eens een ouderwetse week van rennen, vliegen en weer neerstorten. Mijn eerste week terug aan het werk begon met een event georganiseerd voor een groot deel van onze klanten. Er zou hooggeëerd bezoek komen vanuit Amerika maar helaas werd dit op het laatste moment afgezegd door gezondheidsredenen. Aan ons team dus de taak om alle klanten een geweldige dag te bezorgen ondanks het feit dat de VIP-gast er niet zou zijn.
De hele dag op hakken, lachen, spreken voor een grote groep, oude bekenden na lange tijd weer zien. Eerlijk is eerlijk: het was een geweldige dag. Het was echter wel pas maandag en aan het einde van de dag voelde ik me alsof het al vrijdag zou moeten zijn.
Wat een start naar negen maanden ziektewet. De rest van de week was rennen van afspraak naar afspraak, nieuwe protocollen opzetten, sollicitatiegesprekken voeren, plannen uitwerken, een team begeleiden en oh ja, een nieuwe locatie voor mijn eigen bedrijf regelen. Als laatste, ik zou het bijna vergeten, moeder zijn.
Wat heb ik toch een ontzettende geluk met een lief meisje dat zo makkelijk mee hobbelt in het drukke en chaotische leven. Ze houdt mij ook wel in toom want zonder haar zou ik nog harder rennen. Nu moet ik wel stoppen want ik kan nog zo een goede manager proberen te zijn op het werk, als ik thuis mijn leven niet manage faal ik alsnog in het leven.
Ik vind het heerlijk om thuis te komen in de wondere wereld van een 7-jarige. Ik luister aandachtig naar haar avonturen van de dag. Die van haar zijn natuurlijk veel spectaculairder dan de mijne. Ze is immers hard gevallen en haar knie doet pijn, maar haar lieve vriendin heeft haar geholpen. Ze heeft haar toets over het tafeltje van 6 gehaald. Ze heeft gevoetbald en wel twee goals gescoord. Samen doen we dagelijks iets creatiefs, leerzaams of ontspannend. Van samen dansen tot kleuren, haken of yoga. Iedere dag maak ik tijd vrij om samen wat te doen. Yoga is wel iets wat we samen een aantal keer per week doen. Gewoon thuis op twee matjes en een app op de ipad.
Want het helpt mij net zoveel als haar. Alle stress van deze week verdwijnt als sneeuw voor de zon als we samen onze yogasessie doen. Mijn hart smelt als ik mijn kleintje naast mij zie met haar beentjes in kleermakerszit en haar duimpjes en wijsvingers tegen elkaar. Ons momentje, 30 minuten mama-dochter tijd. Na de yoga krijg ik een dikke knuffel en gaat mevrouw verder met dansen op de nieuwste beats van Barbie. Ik kijk nog even naar mijn laptop. Zal ik verder werken? Nee, ik laat het er bij voor vandaag.
Sorry dames, ik had al eerder willen schrijven. Maar ik was te druk. Niet met werk, maar met genieten.
