(~215 B)




Dubbele luiers #2

Dubbele luiers #2

Door: de nieuwe zwangere.

Zwanger en een baby

Allereerst: wat een leuke reacties en heerlijk al die speculaties. Heel eerlijk zit ik achter mijn scherm te lachen. Het liefst wil ik op jullie reageren: ‘nee, jullie zitten er allemaal naast!’ maar ja, dan verklap ik mezelf natuurlijk. Een beetje geduld, dames. In de tussentijd laat ik jullie hersenen goed kraken. Tot nu toe weten alleen onze ouders en enkele naasten ervan af, die door het dolle heen zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het lastig vind om me te beheersen maar gelukkig duurt het niet lang meer totdat ik het van de daken kan schreeuwen. Deze week vertel ik jullie hoe de afgelopen weken verlopen zijn.

Alle stappen van het aanmelden bij de verloskundige tot aan het inplannen van de eerste echo ligt zo vers in ons geheugen dat deze zaken snel geregeld waren. Het eerste bezoekje aan onze leuke verloskundige zit er op en ook het eerste kiekje is een feit. Hoewel dat geen aangename ervaring was. Ik weet dat er al eerder een kind uit is gekomen, maar vaginale echo’s zijn niet zo mijn ding. Vooral als de mevrouw in kwestie geen enkele medelijden vertoont. Alles voor het goede doel, zullen we maar zeggen.

Schuldgevoelens en balanceren

Hoewel het eerst goed leek te gaan, kwam toch die misselijkheid. En hoe. Vorig jaar heb ik de nodige dosis al ontvangen, alleen met een kleine rondkruipend kindje is het toch wel andere koek. Die kent ondertussen elk hoekje van zijn box. Wat voel ik me schuldig daarover. Juist nu hij zich zo goed aan het ontwikkelen is; kruipen, langs de tafel lopen en overal aan zitten natuurlijk. Op een avond heb ik mijn vriend gevraagd om de woonkamer even te verbouwen. Tafel aan de kant en een soort speelveld te maken voor de bank zodat de kleine in ieder geval gewoon zijn gang kan gaan en ik enige rust kan pakken op de bank. Mocht ik naar de wc moeten vliegen (rennen is er niets bij), dan weet ik tenminste dat hij veilig is. Ineens is er dan ook geen misselijkheid meer. Nou, een heel stuk minder in ieder geval. Eten gaat weer beter. Toch kan ik er dan mee in mijn maag zitten dat ik voor bijna twee weken mijn kind niet de aandacht heb kunnen geven zoals ik dat graag zou willen en wat hij uiteraard ook verdient. Maar het is even schipperen en het zal de komende tijd natuurlijk vaker voorkomen dat de aandacht verdeeld moet gaan worden.

Ik merk nu al dat het gaat om het vinden van de juiste balans. Ook al duurt het nog even voordat baby #2 zich aandient, je bent er toch mee bezig. Nu ik me stukken beter voel probeer ik zoveel mogelijk te ondernemen met de kleine. Het is toch gek dat hij straks al niet meer ons enige kindje is. Hoe gaan we de aandacht verdelen? Duo wagen aanschaffen, ja of nee? Ik vind die dingen echt afgrijselijk en onhandig, maar dat terzijde. En dan heb ik het nog niet eens over de kamerindeling, bedjes of opvang gehad. Ik kan dus niet wachten om in gesprek te gaan met medemama’s die een soortgelijke ervaring hebben als ons. Voorlopig kijken we eerst uit naar hoe alles verloopt de komende weken. De 20-weken echo is nog zo ver weg dat ik een extra echo ingepland heb voor de geslachtsbepaling. Niet dat het belangrijker is dan de gezondheid van ons kindje, maar ik ben gewoon te nieuwsgierig en soms wat ongeduldig en wil alles weten. Zodat ik weer heerlijk kan dromen over het kamertje, kleurenpallets samenstellen, kleertjes uitzoeken en shoppen natuurlijk.

Top cravings van de afgelopen tijd:
– Gegrilde hamburgers van mijn vriend! Heerlijk!
– Zure appels. Hoe zuurder hoe beter.
– Patatjes, of beter gezegd: fastfood in het algemeen.
– Fruit, vooral toen ik misselijk was.

Tot volgende week!

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

16 Reacties

  1. Jessica
    25 september 2014 / 13:02

    Wat een super leuk stukje weer!! Ik blijf maar denken, ken ik je? Wie ben je? Haha..
    Ben nu alweer benieuwd baar het volgende stukje EN de onthulling!!

  2. 25 september 2014 / 13:14

    Hmm Shirley, ben jij dit stiekem toch niet toevallig gewoon zelf? 😛

  3. Riet
    25 september 2014 / 13:38

    Bugaboo donkey, dubbele kinderwagen, zeer praktisch en toch nog mooi 🙂

  4. 25 september 2014 / 13:41

    Leuk weer! En zo herkenbaar, dat verwaarlozen van je grote kindje voor de unborn baby. Hier ook vaak zat Olivia (bijna 2 nu, net anderhalf toen ik zwanger bleek) met potloden in de kinderstoel gekwakt om zelf even uit te kunnen zweten en mini-slokjes water te kunnen drinken. Maar echt, er komt een eind aan! En waarschijnlijk wil je zoontje dan alleen maar knuffelen, want ze voelen het prima aan dat er iets gaat gebeuren en willen je dus nog even lekker claimen nu het nog kan. Althans zo gaat het hier en hoor het bij meerderen. Ik speculeer nog even verder over je ware identiteit trouwens 😉

  5. 25 september 2014 / 13:49

    Oh wat leuk allemaal om te lezen :D! Ik ben ook ontzettend nieuwsgierig haha.

  6. 25 september 2014 / 16:15

    Heel leuk geschreven, ik ben erg nieuwsgierig haha!

  7. 25 september 2014 / 18:06

    Ik ben niet meer nieuwsgierig, maaaar vind het wel heel leuk! Natuurlijk blijf ik je verhalen op de voet volgen.

      • 26 september 2014 / 11:02

        Een dag later viel het kwartje… Optelsommetje en voila. Ik had al zo’n vermoeden dat jij ook de rechercheur zou gaan uithangen. Haha. Geniaal.

  8. 25 september 2014 / 18:25

    Wat leuke om te lezen weer! Al lijkt die misselijkheid me een aardige uitdaging.

  9. JC
    25 september 2014 / 21:10

    Leuk geschreven! Ik heb een vermoeden maar ben benieuwd of die ook klopt haha we zullen het zien. Ben ook erg benieuwd naar je verhalen en ervaringen. Wij hebben een dochtertje van 1 en hebben besloten om voor de 2e te gaan..

  10. Yvonne
    28 september 2014 / 00:14

    Bugaboo donkey is ideaal! Onze kindjes schelen straks anderhalf jaar en ben alvast heeeel blij met de aanschaf 🙂

Secured By miniOrange