De autorit naar Frankrijk

Vorig jaar zag ik enorm op tegen de vliegreis naar Turkije. Het was slechts 3,5 uur vliegen maar toch haalde ik me allemaal scenario’s in mijn hoofd. Veel mensen hebben een hekel aan gillende kinderen aan boord (ik zelf ook…) en als moeder zijnde voel je je toch al gauw bezwaard als jouw kleine spruit zijn of haar stembanden aan het testen is. Omdat ik ook nog eens enorm bang ben in vliegtuigen en het in mijn hoofd niet overleef, zou mijn spanning niet voor positieve resultaten gaan zorgen bij een gevoelig kindje. Maar gelukkig viel het alles mee. Skyler sliep 3 uur lang en keek het laatste half uur enthousiast naar buiten. Me druk maken om niks is een eigenschap van me en achteraf was dat dus helemaal niet nodig. De vlucht naar Portugal ging ook vlekkeloos en daardoor is die spanning zo goed als verdwenen. Lange vluchten wachten we nog even mee maar voor kleine stukjes draaien we onze hand niet meer om.

De afgelopen maanden waren we rond aan het kijken naar een nieuwe vakantie. We hadden al wat dingen op het oog met dezelfde vliegafstand, tot ik opeens een mail kreeg van Eurocamp. Of ik met Raymond en Skyler naar een camping van deze organisatie wil om mijn ervaring met mijn lezeressen te delen. Omdat Skyler écht een buitenkindje is en we graag nog eens het kamperen wilden ervaren (ondanks mijn voornemen om nooit meer naar een camping te gaan toen ik het huis uit ging…) greep ik de uitnodiging met beide handen aan. Op aanraden kozen we uiteindelijk voor La Croix du Vieux Pont, een súper kindvriendelijke bestemming met leuke kidsclubs en een mooie omgeving. Ook de afstand was nog prima te doen voor een eerste langere autorit; net boven Parijs en zo’n 5 uur rijden vanaf Amsterdam.

Het is gek hoe je zo tegen het vliegen van drie uur op kunt zien, maar wel vijf uur lang in de auto gaat zitten. Voor mij is dat zo omdat ik dan geen andere mensen tot last ben, mocht Skyler wel een onweerswolk boven zijn hoofd hebben hangen. Ondanks dat vijf uur behoorlijk lang kan zijn om stil te zitten, verliep alles heel erg vlekkeloos. We zaten uiteindelijk om half 10 in de auto en reden om 3 uur de camping op. Op Instagram kreeg ik toch wel vaak de vraag hoe zo’n rit met de auto bevalt met een kleine van 1.5 jaar en of ik misschien tips heb. Ik heb er even over nagedacht wat voor tips ik kan noemen omdat ik voor mijn gevoel alles behoorlijk ‘standaard’ heb gedaan, maar ik wil er toch even een artikel aan wijden. Het ging bij ons van een leien dakje, omdat…

… Skyler speelgoed in de auto had. Hij is dól op zijn boekjes van Woezel en Pip en die nam hij dan ook direct mee de auto in. Lekker bladeren en kletsen.

… Skyler veel dingen om zich heen ziet en daar enthousiast van raakt. We hielden zelf onze ogen goed open voor vliegtuigen en riepen dan ook heel vrolijk als we er eentje zagen. Zo werd Skyler bij de rit betrokken. We hebben gemerkt dat hij ook héél enthousiast wordt van windmolens dus ook dat werd onderweg vaak aangewezen.

… We genoeg eten en drinken mee hadden. En nee, dan letten we even niet op extra gezonde dingen. We hadden wel fruit mee, maar ook lekkere koekjes en zelfs wat chips voor het ‘tweede’ gedeelte van de rit. Gesmeerde broodjes, flesjes water, limonade. Echte Hollanders, maar het maakt de rit een stuk aangenamer.

… We een tussenstop hadden halverwege. Natuurlijk een heel standaard antwoord, maar net over de grens bij Frankrijk stopten we bij een grote benzinepomp met ruimte om even naar het toilet te gaan, Skyler te kunnen verschonen, een broodje te kunnen eten aan de tafels buiten en, heel belangrijk voor ons, om Skyler even te laten spelen. Er was een klein speeltuintje en dat was voor Skyler absoluut even goed om zijn energie kwijt te kunnen.

… Skyler autorijden heerlijk vindt. We hebben absoluut mazzel dat Skyler zich heerlijk voelt in de auto. Hij slaapt ook heel snel. Na een uur rijden en boekje lezen viel hij voor een uurtje in slaap. Daarna wat eten in de auto en vervolgens dus de tussenstop. Het laatste half uurtje werd Skyler een beetje pieperig maar met liedjes zingen, klappen en gek doen kwamen we al een heel eind.

… We toch wel gekozen hadden voor makkelijke kleding. Geen jeans, maar een lekker joggingpakje met een shirt en romper. Zo konden we, naarmate de temperatuur op liep, steeds wat uittrekken zodat het aangenaam bleef in de auto en hij zich lekker kon bewegen.

… We een fijne autostoel hebben. Ik heb er al eerder over geschreven maar we zijn nog steeds enorm blij met de Maxi Cosi. Hij kan in een goede ligstand en dat bevordert het goede slapen nog een beetje in de auto.

Iets wat we de volgende keer gaan doen, maar waar we nu geen tijd meer voor hadden vanwege een ietwat slechte voorbereiding en drukke periode voor de vakantie: een houder voor de iPad. Skyler is dol op Woezel en Pip filmpjes dus de volgende keer downloaden we een aantal filmpjes en zetten we deze op voor de momenten dat hij wat zeurderiger gaat worden. Maar over het algemeen ging dit erg goed. Het is natuurlijk ‘maar’ vijf uurtjes, maar voor een ongeduldig kindje dat lekker wil rennen en spelen kan het soms wat veel worden. Gelukkig verliep het dus allemaal goed, door het stoppen, het snacken en het spelen in de auto. Had ik ooit het kamperen afgezworen; denk ik nu dat het volgend jaar toch wel weer een optie gaat zijn. En wie weet nog wel ietsje verder, na de positieve ervaringen op de heen- en terugweg deze vakantie!