‘Luister naar je gevoel. Jij bent zijn moeder dus jij weet het het beste.’ Hoe vaak ik die zin de afgelopen weken wel niet heb gehoord… Maar feit blijft dat ik het gewoon niet weet met Skyler. Wat is er in hemelsnaam met mijn mannetje aan de hand dat hij ’s nachts zó over zijn toeren is terwijl er overdag niks aan de hand is en hij zich uitstekend vermaakt? Eerst was het ’s nachts rond 02:00 uur raak; nu gebeurt het steeds vaker aan het begin van de nacht, net na zijn fles. De Omeprazol die ik van de kinderarts meekreeg doet nog steeds zijn werk niet waardoor ik er sterk aan twijfel of het wel iets met reflux te maken heeft. Want dan had ik wel enig verschil moeten merken, toch? Of is het echt zo dat het weken kan duren voordat het überhaupt iets doet? Mijn onderbuikgevoel fluistert al een paar dagen ‘koemelkallergie, koemelkallergie, andere voeding, koemelkallergie.’ Waarom? Is dat dat moedergevoel waar ze het over hebben? Moet ik dan echt alle praatjes van mensen om me heen en van doktoren in de wind slaan en zelf gaan zoeken? Vanmorgen deed ik het. Ik liep naar de Etos en kocht andere voeding; Pepti.
Ik heb geen idee waarom ik dat onderbuikgevoel heb. Ik was laatst ’s nachts met mijn iPad in de weer en googelde een aantal symptomen van koemelkallergie. Wat bleek? Ik kwam op klachten uit als slecht slapen, reflux en een piepende ademhaling. Dingen die ik allemaal als diagnose kreeg. Bovendien dacht ik aan alle buikkrampjes die hij in de eerste weken na zijn geboorte had. 1+1 is 2, voor mijn gevoel. Maar waarom zegt de kinderarts, iemand die nota bene 10 jaar naar school is geweest om over dit soort situaties te lezen, dat ik het niet in die hoek moet zoeken? Dat het bijna onmogelijk is omdat hij dan écht veel meer klachten moet hebben? Gisternacht riep ik als een gek door het huis heen dat ik nieuwe voeding ging halen maar toen het eenmaal dag was en mijn vriend me tot bedaren had gebracht, moest ik toegeven dat het misschien iets te snel was allemaal. Maar vannacht was het weer raak. Om 23:00 uur na zijn fles schreeuwde hij het uit en voordat ik hem gekalmeerd had was het 00:45 uur. Dat kan dat toch niet? Hij sliep een paar uur, om vervolgens om 03:30 uur hetzelfde te herhalen. Tot fucking 05:30 uur. Ik gaf hem uiteindelijk de fles omdat dat het enige was wat hem tot bedaren kon brengen en daarna hebben we uiteindelijk nog twee uurtjes kunnen slapen. Dit is niet menselijk meer. Niet voor mij, niet voor mijn vriend en zeker niet voor een baby van 6 maanden.
Maar toen kwam de Pepti. Of beter gezegd: geen Pepti. Want hoe ik ook vecht; de fles gaat er niet in. Zo gebeurde het dat hij vanmorgen om 09:00 uur de fles had en de gehele dag vervolgens niets wilde drinken. De fles weigerde hij en na flink wat krijsen viel hij uiteindelijk steeds in slaap. Ik snap het wel. Het stinkt, smaakt totaal niet lekker en is heel anders dan zijn oude, vertrouwde melk. Tot 17:00 uur heb ik het volgehouden maar toen was het klaar. Ik maakte de gewone fles met zijn oude voeding, hij dronk deze leeg en ligt nu al ruim een uur heerlijk te spelen op zijn speelkleed. En daar gaat dat moedergevoel weer; als hij koemelkallergie heeft dan moet hij het nu toch ook uitgillen van de pijn? Dan moet hij toch de hele dag onrustig zijn en niet alleen ’s avonds? En waarom drinkt hij wel altijd zijn fles in de nacht rond vijven zonder enige protest? Is het zoiets simpels als gewoon honger? Nee, toch? Vanavond misschien toch een extra schepje voeding proberen… Zo gaan mijn gedachten van links naar rechts. De hele dag. Na iedere afspraak met iedere dokter en na iedere medicijn of verandering wat ik probeer.
Het is toch allemaal wat met dat moedergevoel. Regelmatig sta ik naast zijn bedje terwijl hij ligt te slapen en kan ik wel huilen. Waarom weet ik niet wat er aan de hand is en wat ik er aan kan doen? Waarom weet helemaal niemand wat er aan de hand is en wordt alles maar stomweg geprobeerd? Voor dinsdag staat er een afspraak bij het consultatiebureau op de planning waar ik het ze allemaal even ga vertellen. Geen idee waarom want voor mijn gevoel doen ze er niets mee, maar er zal maar net iemand zijn die het verhaal herkent. Bovendien schijnt er dan een kinderarts te zijn die hem nakijkt. Misschien weet diegene precies wat ik bedoel en geeft hij me dat wondermiddel of die juiste diagnose. Dinsdagmiddag word ik gebeld door de kinderarts om de voortgang te bespreken. Daar kan ik momenteel kort over zijn; totaal niks veranderd. Sowieso wil ik het met haar hebben over een eventuele opname. Misschien zien zij iets ’s nachts wat ik niet zie. Ook leg ik haar het gesprek met de osteopaat voor. En geeft zij hem het voordeel van de twijfel? Dan sta ik woensdag bij hem op de stoep. Want die afspraak staat ook nog als de kinderarts het ermee eens is en iets ziet in zijn logica. We blijven doorgaan. Net zo lang tot er iemand is die het antwoord weet. En het zal me een worst wezen of dat het moedergevoel gaat zijn of een gespecialiseerde arts. Ik vertrouw het allebei momenteel even niet meer.
Wat enorm heftig zeg. Onze kleine man van 8 maanden heeft ook een koemelkallergie. Gek genoeg pakte hij de pepti in een keer. Het schijnt qua smaak enorm te verschillen met de normale voeding. Is het een optie om te mengen met z’n normale melk? Iedere keer een schepje vervangen voor de pepti tot hij over is? Ik zou proberen dit via het consultatiebureau te regelen. Je krijgt de pepti dan ook 4 weken door de verzekering vergoed, tot je weer gaat provoceren met normale voeding. Pas dan kun je een koemelkallergie uitsluiten. Ik heb ook wel eens gehoord dat ze kindjes soms ter observatie opnemen, voor het kindje zelf maar ook voor de ouders om bij te kunnen tanken. Heel veel sterkte!
Ik kan me voorstellen dat het enorm frustrerend is..
Nee wat zeg ik.. het is gewoon frustrerend!
Ik weet de helft vd tijd ook niet wat mn “moedergevoel” zegt.. En in jouw geval helemaal met al die verschillende diagnoses!
Kan je verder ook niet helpen helaas… wens je alleen veel sterkte, denk aan jullie!
Pff lieve Shir! Wat ontzettend rot voor jullie dat je geen stap dichterbij een oplossing lijkt te komen. Ik kan me zo goed voorstellen hoe gefrustreerd je zal zijn. Je doet zo ontzettend je best om Skyler te helpen, maar tot nu toe lijkt niets effect te hebben 🙁
‘Gelukkig’ kan je binnenkort misschien in ieder geval reflux uitsluiten, dan ben je een mini-stapje verder in het uitvogelen waarom die lieverd ’s nachts toch zo onrustig is.
Ik hoop dat ze je de komende week serieus nemen en wie weet zit er inderdaad wel iemand tussen met een geniale ingeving! Als je een taxiritje nodig hebt: let me know! Ik rijd graag even met je mee!
Lieve Shirley, ik hoop dat je er snel achterkomt wat er met je mannetje is.
Ik kan me voorstellen hoe frustrerend het is, zo zoekende naar iets…
Ik heb zelf ook een klein mannetje van precies even oud en daar was in het begin ook zoeken naar de juiste voeding. De arts dacht eerst ook aan KMA, en Pepti dus ook geprobeerd. Wij hebben toen Pepti ook in 1x gegeven, zonder bijmenging, dat hoefde niet volgens onze KA. We merkten eigenlijk geen verschil. Gelukkig ging het vanzelf een stuk beter, al zijn we er nog niet helemaal. Maar vermoeiend is het nog wel en het maakt we regelmatig nog erg emotioneel.
Lieve knuffel
Oh..vergeten nog te vermelden, Nutramigen was uiteindelijk de juiste voeding…
Veel sterkte Shirley. Hopelijk krijgen jullie snel duidelijkheid voor jullie kleine mannetje. Zo lastig om zo machteloos te staan! Ik duim voor jullie!
Hoi Shirley,
Wat naar zeg allemaal en ik herken de wanhoop zó. Slaapgebrek doet daar ook geen goed aan. Onze dochter heeft een soortgelijk traject doorlopen. Na het derde medicijn was ik er helemaal klaar mee en ben ook mijn gevoel gevolgd: koemelkvrije voeding gaan geven. Alleen gaf ik borstvoeding, dus iets anders was het wel. Gelijk even een eerste tip: ik zou iets rustiger te werk gaan en Skyler laten wennen aan de Pepti. Zag het iemand anders ook al voorstellen: mixen met normale voeding.
Bij onze dochter bleek het uiteindelijk lactose-intolerantie te zijn. Daardoor had ze last van (verborgen) reflux. Maar, als je de bron niet aanpakt kun je medicijnen blijven geven: het gaat niet werken. Bij ons hield de arts ook vol dat het geen koemelkallergie kon zijn en een lactosetest wees ook niet onomstotelijk uit dat dat het was. Toch kregen wij een ander kind door de andere voeding. Ineens was het krijsen (dat ook bij haar pas ’s avonds begon: mijn theorie is dat het gedurende de dag opbouwde) over. Blijkbaar lukt het bin die kleintjes niet altijd om een goede diagnose te stellen. En dat is best vervelend, vooral als je zoekende bent.
Onze dochter is nu vier en kan heel goed aangeven waar ze buikpijn van krijgt. Zo eet ze bijvoorbeeld liever geen chocolade. Dat onderstreept nog eens dat we toen ze een baby was al heel goed wisten waar het aan lag. Dat gevoel werd alleen steeds in twijfel getrokken, waardoor we toen het spoor bijster raakten. Ik hoop dat jij het stiekem ook wel weet en dat het inderdaad in z’n voeding zit.
Ik wens je heel veel succeset Skyler en hopelijk snel weer een goede nachtrust. Het komt goed, echt!
Oh wat lijkt me dit allemaal moeilijk! Hopelijk vinden jullie snel een oplossing! Sterkte!
Ik blijf maar meedenken en nadenken wat het zou kunnen zijn en waarom hij juist in de nachten zo onrustig is, wat moet dit machteloos voelen om niet te weten wat het is maar jouw moedergevoel is ijzersterk en daar mag je echt op vertrouwen. Van mijn werk op de kinderafdeling in het ziekenhuis herinner ik me de geur van pepti als de dacht van gisteren zo ontzettend vies haha
Ach meid ik herken je frustratie zo .. Als je terug leest op mijn blog kan je het nog wel vinden. Wanhopig waren we .. Uiteindelijk is er nooit echt iets uit gekomen en is hij altijd onrustig gebleven tot hij wat meer zelf kon. volg je gevoel die klopt !!
Volgens mij is het moedergevoel niet zozeer dat er ergens een lampje gaat branden ergens maar meer dat je instinctmatig handelt op momenten dat het moet. Zoiets! En jij handelt nu door achter de oorzaak proberen te komen. Naar aanleiding van je vorige blogje hierover krijg ik idd wel het gevoel dat het iets met voeding is. Maar goed, dat is mijn gevoel en ik ben wel mama maar niet van Skyler. Ik zou zeggen: kijk het nov een paar dagen aan met die medicatie en probeer dan andere voeding. Dan weet je snel meer. Succes! Wat naar deze onzekerheid. Maar echt, je doet het hartstikke goed.
Ik sluit aan bij Jess. Ik kan wel met je meejanken, ik voel je frustratie en wanhoop, ondanks dat ik je niet echt ken. Maar daar heb je natuurlijk niks aan. Ondanks dat jij het gevoel hebt dat je moedergevoel je in de steek laat, denk ik toch dat je wel in de goede richting zit. Sterkte! Wat zal Skyler trots zijn met zulke ouders als jullie!
Ik vind het zo moeilijk om te lezen dat jullie momenteel eigenlijk zo machteloos zijn. Je weet niet wat je moet doen, omdat je ook niet weet wat er aan de hand is. Ik hoop echt dat er wat uit gaat komen en dat het beter mag gaan met jullie mannetje! X
Oooh meid, ik vind het zo vreselijk voor jullie, de wanhopigheid dat je niet weet wat er met je kindje aan de hand is, is VRESELIJK! Ik zou ook niet in 1x overstappen op een amdere voeding, maar schepje voor schepje vervangen. En ik weet niet of Skyler al kan draaien, maar misschien een idee om hem op zijn buik te laten slapen? Mijn zoontje ging veel beter slapen toen hij op zijn buik kon draaien. T is het proberem waard! Zal de eerste nacht misschien eng zijn, maar wen je heel snel aan.
Ik hoop dat er snel een diagnose wordt gesteld waar jullie iets mee kunnen!
Auteur
Buikslapen hebben we ook al geprobeerd…
Ondanks ik nog geen moeder ben, volg ik je blog al een tijd. Ik snap je wanhoop helemaal en op wie moet je vertrouwen, je onderbuikgevoel of de artsen.. en hoe kan je rustig blijven als je kleine wonder tranen met tuiten huilt, je doet het fantastisch en ik/wij leven met je mee!
Wat rot dat jullie maar niet achter de oorzaak komen van de hysterische nachten. Ik kan me voorstellen dat jullie je totaal machteloos voelen en opgebrand zijn na al die slapeloze nachten. Ik herken het dat je als moeder onzekerheden hebt en inderdaad: juist op die moment volg ik mijn gevoel. Heel veel sterkte en hopelijk hebben jullie snel meer duidelijkheid. Is het een optie om Skyler een nachtje ergens anders te laten slapen, zodat jullie even kunnen bijtanken? Even minder zorgen en een momentje voor jullie tweeën…
Wat ontzettend kut dat niets lijkt te helpen zeg! Zo frustrerend! Hier hebben we ook een aantal maanden een onrustige dochter gehad, maar als ik je verhalen lees was het hier zeker niet zo extreem als bij Skyler. Niet minder vermoeiend door de gebroken nachten, maar toch. Wat hier goed geholpen heeft is het slapen op haar buik (ze kon toen zelf omrollen, maar dat kan S ook al, dus zou ik zeker eens proberen!) en haar bedje anders zetten in haar kamer. Ik las iets over energiegolven en haar voeteinde ‘doorkruiste’ een leiding van een stopcontact. Dit kan beklemmend werken en foute energie geven. Ik geloof er eigenlijk totaal niet in en immers: ze sliep overdag prima. In datzelfde bedje. Met stopcontact bij haar voeteinde. Anyway, door het bedje een slag te draaien en geen stopcontacten in de lijn vh bedje werden de nachten veel rustiger. Ze schrikt nu nog 2 of 3 van de 7 nachten wakker en vaak helpt een kwartiertje knuffelen en slaapt ze daarna weer rustig verder. Hiervoor heeft de CB-arts een term maar die weet ik even niet meer, iets met slaapritmes. Ze wordt in blinde paniek wakker en krijst alles bij elkaar, maar is niet echt ‘wakker’ en wordt nog meer overstuur van beetpakken, dan is ze na een paar minuten echt wakker – en kijkt ook helderder – maar omdat ons instinct is bij huilen beet te pakken, maakten we het eigenlijk erger. Nu ga ik haar kamer is bij een krijsaanval en praat tegen haar, zonder aan te raken. Dan wordt ze rustiger na een minuut of 5 en pak haar vervolgens op. Dan is ze wakker en komt in onze armen tot rust. Anyway, mijn tip zou dus zijn: verschuif het bedje en leg hem op zijn buik. Enne, hij slaapt in slaapzak toch?
Er moest nog bij … Hij slaapt in slaapzak toch? Misschien een keer zonder proberen? Paniek omdat hij zijn voeten niet kan bewegen als hij wakker wordt? Zo maar een blinde gok, maar ik ben iemand die ALTIJD haar voeten buiten haar dekens moet hebben, ik kan me dus ook niets voorstellen bij Olivia die lekker slaapt in een slaapzak. En dat doet ze wel hihi.
Auteur
Bedje maakt geen verschil want hij heeft het overal. Bij mij in bed, in zijn bed, bij mijn ouders… We hebben ook zowel met als zonder slaapzak geprobeerd. Maakt allemaal geen verschil. Ik las wel iets over slaapangst, iets soortgelijks wat jij bedoelt. Dat komt inderdaad wel overeen met sommige nachten maar dat zegt dat ik hem moet laten huilen en moet laten gaan omdat het wel weer stopt en niks te betekenen heeft. Maar het wordt alleen maar erger als ik hem laat gaan… Heel lastig allemaal zoals je kunt lezen.
Ik lees zo ontzettend de machteloosheid in je blog. En wat zou ik graag willen dat ik de oplossing voor je heb. Maar helaas. Je doet het in ieder geval fantastisch. Blijf je gevoel volgen. Ik hoop dat er snel duidelijkheid en een oplossing is.
Wat verschrikkelijk frustrerend om niet te weten wat er met je kindje aan de hand is. Blijf wel je gevoel volgen en laat je niet met een kluitje in het riet sturen. Heel veel sterkte.
Hoi Shirley!
Balen is het dan zo af en toe he? Je wordt bijna bang om de nacht in te gaan….hoeveel flessen krijgt Skyler per 24 uur? Is het geen optie om de laatste fles te laten vervallen? Soms zitten kindjes te vol, en valt de fles verkeerd. Dat kan ook veel onrust geven in de nacht. Veel sterkte meisje, voel erg met je mee!
Och meiske toch… Een dikke knuffel hier voor jou en houd moed! Eens zal dit overgaan al lijkt het misschien nu niet zo. Ik vind je een supermoeder en heel betrokken bij wat er gebeurt. Ga zo door!
Wat naar! En maak je de stap naar een andere voeding – lust hij dat niet! Hopelijk kan de kinderarts je verder helpen. Nogmaals: we duimen en denken aan je. x
Ik kom via google op jou blog, en wat ik lees is alsof ik het zelf heb geschreven.
Wat is er uit eindelijk uitgekomen? Ik zit nu op het punt waar jou verhaal stopt.
En weet het ook niet meer
Auteur
Ik heb héél veel artikelen geschreven over het slaapprobleem, dus moet je even zoeken via de zoekmachine 🙂
Hi, hier precies hetzelfde als reactie sk.
Mega herkenbaar en dus erg nieuwsgierig naar het vervolg. Zie helaas geen zoekbalk. Kun je wellicht wat vervolglinks onder je artikel plaatsen? Zou megafijn zijn!
Groetjes Carmen
Je verhaal is totaal herkenbaar. Ik stuit op dit artikel in mijn zoektocht. Ook eerste weken extreme darmkrampjes en alles al onderzocht: reflux, oren, longen. Sinds net overgestapt op pepti en gaan z’n dauwworm (wat ik denk dat het is) beter aanpakken. Het is idd niet menselijk meer, niet te doen. Ik ben zo op. Im ga zoeken naar vervolg artikelen, ben zo wanhopig naar iets wat werkt. Iemand die me vertelt wat het is en wat gaat helpen. Osteopaat ook al geweest. Ik heb een paar een na de bevalling meteen gezegt: het is een leuk mannetje, maar er zit hem iets dwars. Dank voor je artikel in ieder geval!